Kort op elkaar partners

[Gebruiker10373484]

Ik wil geen slechte commentaar..
In het leven doe je domme dingen eenmaal.
Ik kwam uit een lange relatie, die eindigde omdat ik in een depressie zat. Na de breuk ging ik een beetje de verkeerde kant op.

Ik leerde iemand kennen (T.) en die hield me een beetje aan het lijntje. Ik heb met hem de nacht van 26-27 maart seks gehad, niet veilig.. ikzelf nam ook niets want was paar maanden ervoor geopereerd en was gestopt met anticonceptie. Het was ook niet zeker of ik momenteel toen een eisprong kreeg..
Die jongen hoorde ik erna amper nog en ik had iemand (G.) destijds leren kennen maar wou eerst met die ene jongen ( T.) Alles afsluiten, na die nacht hoorde ik hem dus niet meer en had ik er genoeg van. Mijn beste vriend (C.) was er altijd voor me en daar heb ik 3april dom genoeg iets mee gedaan.. hij is niet in mij klaargekomen, moet hem zelfs laten testen of hij wel kinderen kan krijgen want zijn ouders hebben hem gekregen via hulp van specialisten omdat zijn vader een gen miste.

We hebben het ook daarbij gehouden.. de jongen dat ik tussentijds leerde kennen (G.) Kwam af en toe langs, het was gewoon nog vriendschappelijk. Maar 4 april deed ik een test omdat de gynaecoloog ook zei dat ik het in de gaten moest houden of ik een eisprong kreeg of niet. Dusja.. 4april een positieve ovulatie test! G. Kwam die dag ook bij me langs en zonder de bedoeling maar ook met wat "hulp" van een drankje.. is hij blijven slapen en van het een kwam het ander. Toen besloot ik om hem echt wel beter te leren kennen op een manier die meer was.. hij is in mij klaargekomen.. ik had hem ook gewaarschuwd dat ik niets nam.

We zagen elkaar meer en meer, en hij weet het ook van T & C . Ik kwam er snel achter dat ik zwanger was(ben) dus besloten we ook om het een kans te geven, maar we werden ook verliefd op elkaar. Ik ben uitgerekend voor eind deze maand.. hij heeft af en toe zijn twijfels, mensen plagen hem omdat we een kind verwachten en ook ongeveer zo even lang samen zijn van " tis toch u kind". Dus natuurlijk begint hij soms te twijfelen.

Ik wil gewoon jullie mening, van T. Op 26-27maart kan het toch absoluut niet zijn als ik pas 4april eisprong heb? En aangezien het 2dagen duurt tot je eitje springt?
Van C. Kan het toch ook niet zijn? Aangezien de dokter niet met zekerheid kan zeggen dat hij kinderen kan krijgen zo en hij ook niet in mij is klaargekomen?

Dus moet het toch wel van G zijn? Hij is in mij klaargekomen op de dag dat ik een positieve ovulatie test had..


Ik wil echt geen slechte commentaar voel me soms zo klote genoeg dat het zo is gegaan,
We krijgen trouwens een zoontje..

Enkel goed bedoelde reacties aub

 

[Essil]

Als hij ervan weet, en het maakt hem niet uit, lekker laten rusten?
Als jullie het echt perse willen weten kunnen jullie na de geboorte een dna test laten doen.

 

[Froetie]

Ik denk niet dat wij hier een mening of antwoord over kunnen geven. Wil je het echt weten kan alleen een dna test je verder helpen .   Succes

 

[Vis]

Heb ook wel eens gelezen dat een ovulatietest positief kan zijn als je zwanger bent.
Maar wat de andere dames ook zeggen, enige uitsluitsel is een dna test en anders laten rusten, het is wat het is.

 

[RS]

Voor je eigen gemoedsrust een dna test doen zeg ik

 

[ElsieJoy]

Tsja, het is erg onwaarschijnlijk dat het van T. is, gezien er best veel tijd tussen dat moment en de eisprong heeft gezeten. Maar helemaal uitgesloten is het niet, in extreme gevallen kan sperma soms wel meer dan een week overleven (maar die kans is dus wel echt heel klein). 

Dat de vader van C. moeite had met zwanger worden omdat hij een gen mistte, zegt weinig over C. zelf, tenzij het specifiek op het Y-chromosoom zit (het enige waarvan je weet dat hij het van z'n vader geërfd heeft en dan nog is cross-over een ding). Uiteindelijk is het gelukt met het DNA van zijn vader neem ik aan, dus dat zou mogelijk ook bij C. kunnen gebeuren. 

Ik weet niet op basis waarvan je gyn gezegd heeft dat je dan mogelijk een eisprong zou hebben, maar als dat bijvoorbeeld op basis van echobeeld was, dan is het onwaarschijnlijk dat die positieve ovulatietest was van een al bestaande zwangerschap. (Plus met alle echos in de zwangerschap zou je de ovulatiedatum redelijk nauwkeurig moeten kunnen terugrekenen.) 

Ik denk dat je er even over na moet denken hoe dingen voor jou en je partner voelen bij het maken van een keuze voor een vaderschapsgtest. Maakt het hem echt niet uit dat het kind misschien van een ander is? Of blijft het toch altijd een beetje knagen? En wat als het van een ander is? Zou dat niet erger zijn om te weten dan dat er een kans is dat het van hem is? En zijn er misschien kenmerken mogelijk waardoor je zou weten of het van hem (of een van de andere potentiële vaders) is? (Bijvoorbeeld oogkleur, uiterlijke kenmerken of bloedgroep?).