He meiden,
Hoe gaat het met iedereen? Ik heb ineens veel minder tijd om op het forum rond te hangen haha.
Even een update....
Sven leek een goede start te maken. Hij dronk goed aan de borst, ik gaf genoeg melk... Na een paar dagen bleek dat hij bijna 10% was afgevallen (grensgevalletje) en dat terwijl hij genoeg binnen leek te krijgen.
Ik kreeg mega last van stuwing (de kraamhulp schrok er gewoon van) en gigantische kloven... Hoe kon dat nou?
We zijn toen gaan vingervoeden en dat ging heel goed. HIj kwam weer wat aan. Toen zag de kraamhulp ineens dat zijn tongriempje te kort was. Drie (!!!) dagen later konden we eindelijk terecht bij een arts die zijn riempje heeft doorgeknipt. Nu zou hij een stuk beter moeten kunnen drinken.
Helaas lukte dit niet uit de borst, omdat hij zijn tong al die tijd (ook tijdens de zwangerschap) verkeerd heeft gebruikt.
Ik ben gaan kolven en hem via de fles gaan voeden. Dat gaat super, alleen de borstvoeding loopt hard terug. Nu ben ik aan het afbouwen, zodat we over kunnen op kunstvoeding.
Dinsdag word hij weer gewogen en ik hoop dat hij dan op zijn geboortegewicht zit.
Het is zo jammer dat dit zo'n probleem was. HIerdoor zijn we de eerste week alleen maar bezig geweest met voeden. De kraamweek had leuker kunnen verlopen, maar we hadden wel een top kraamhulp die ons er doorheen heeft gesleept en ondanks alles genieten wij enorm van onze mooie en lieve zoon.
Wat een gevoelens en emoties komen er in je los, he? Ik ben verbaasd over mezelf en ik had niet kunnen dromen dat ik het zo leuk zou vinden. Ik hoop dat jullie het net zo ervaren!!
Zijn er nog steeds veel wachtende onder ons? Of zijn de meesten inmiddels bevallen?
Hoe gaat het met iedereen? Ik heb ineens veel minder tijd om op het forum rond te hangen haha.
Even een update....
Sven leek een goede start te maken. Hij dronk goed aan de borst, ik gaf genoeg melk... Na een paar dagen bleek dat hij bijna 10% was afgevallen (grensgevalletje) en dat terwijl hij genoeg binnen leek te krijgen.
Ik kreeg mega last van stuwing (de kraamhulp schrok er gewoon van) en gigantische kloven... Hoe kon dat nou?
We zijn toen gaan vingervoeden en dat ging heel goed. HIj kwam weer wat aan. Toen zag de kraamhulp ineens dat zijn tongriempje te kort was. Drie (!!!) dagen later konden we eindelijk terecht bij een arts die zijn riempje heeft doorgeknipt. Nu zou hij een stuk beter moeten kunnen drinken.
Helaas lukte dit niet uit de borst, omdat hij zijn tong al die tijd (ook tijdens de zwangerschap) verkeerd heeft gebruikt.
Ik ben gaan kolven en hem via de fles gaan voeden. Dat gaat super, alleen de borstvoeding loopt hard terug. Nu ben ik aan het afbouwen, zodat we over kunnen op kunstvoeding.
Dinsdag word hij weer gewogen en ik hoop dat hij dan op zijn geboortegewicht zit.
Het is zo jammer dat dit zo'n probleem was. HIerdoor zijn we de eerste week alleen maar bezig geweest met voeden. De kraamweek had leuker kunnen verlopen, maar we hadden wel een top kraamhulp die ons er doorheen heeft gesleept en ondanks alles genieten wij enorm van onze mooie en lieve zoon.
Wat een gevoelens en emoties komen er in je los, he? Ik ben verbaasd over mezelf en ik had niet kunnen dromen dat ik het zo leuk zou vinden. Ik hoop dat jullie het net zo ervaren!!
Zijn er nog steeds veel wachtende onder ons? Of zijn de meesten inmiddels bevallen?