<p>Ik moet echt mijn hart even luchten en wil starten met zeggen dat als je nog moet bevallen je dit niet moet lezen </p><p>Mijn bevalling is nu een week geleden en was enorm heftig. Met 2cm ontsluiting kreeg ik een weeën storm. Om dat de vk dacht dat dat meer ontsluiting zou betekenen mochten we naar het geboortehuis komen. Eenmaal daar na de ergste autorit van mijn leven bleek ik nog steeds 2cm te hebben. Hierdoor doorgestuurd naar het ziekenhuis en een ruggenprik gekregen. Omdat er geen pauzes tussen de weeën zaten en ik ze dus ook niet meer kon opvangen. Toen was alles prima tot ik met 5cm enorme persweeen kreeg. Ook deze kwamen binnen 2/3min achter elkaar en gaven niet meer ontsluiting. Omdat een ruggenprik hiervoor niet helpt heb ik erbij fentinyl gekregen(opiaat). Dit hielp. Maar de ontsluiting kwam maar niet verder dan 6cm. Weeen opwekkers gestart en die na een uur opgehoogd waardoor de persweeen terug kwamen maar wel na een uur 10cm. Na een bevalling van 25u is onze zoon geboren.</p><p>Ondanks dat dit absoluut niet de bevalling was die ik wilde (lekker in bad enzo),kijk ik er prima op terug. Iedereen was zo lief en ik werd heel snel geholpen steeds. Mijn klachten werden serieus genomen en een prachtige zoon.</p><p>Daarna hebben we se beste liefste kraamzorg ever gekregen. En de borstvoeding loopt als een tiet. Alles gaat perfect en toch voelt het niet zo. Ik ben zo onzeker en bang om op eigen benen te staan. Onze kleine man slaapt de nacht al door en het enige ding zijn krampen war tot enorme huilbuien lijden maar daarvoor zijn we nu met medicijnen begonnen die hopelijk helpen.</p><p>Het ergste vind ik de wanhoop bij mijn man. Ik zie aan hem dat hij kapot is. Hij heeft de bevalling veel heftiger ervaren dan ik. En hij voelt zich zo verantwoordelijk voor mij en onze zoon. Hij gaat er echt aan onderdoor en gelukkig na praten brak hij en sprak dit ook uit. Hij voelt zich enorm schuldig dat hij niet geniet en zich niet verliefd voelt op onze zoon terwijl... wie zegt dat dat moet? Hij is te lief en maakt zich alleen maar zorgen ten kosten van zichzelf. Nu laat ik hem slapen snachts in de hoop dat hij door slaap opknapt(wij slapen tijdelijk apart omdat zijn apneu bitje gemaakt word) </p><p>Sorrie voor dit veel te lange verhaal maar ik vind t zo moeilijk. Ik vraag me zo af wanneer het beter word. Nu is het huilen eten en slapen voor onze kleine man. En als ik het opzoek lees ik ongeveer 6weken. Dan kan ik me niet voorstellen dat ik dat kan!!</p>
Kraamtijd zoveel zorgen
- Onderwerp starter Gebruiker10102650
- Startdatum
Ja die kraamtijd heb ik ook nooit als leuk ervaren.. mijn vriend moest ook enorm wennen aan zo’n klein meisje die int begin niks anders doet dan huilen, slapen en poepen. Ook hebben wij kilometers door huis gelopen omdat ze zo last had van krampjes. Maar dat gaat op een gegeven moment over gelukkig. Ik moest echt mn dochter leren kennen en zij mij ook. Mijn vriend moest heel erg wennen aan een nieuw leventje in ons huis en dat daar ook veel meer verantwoordelijkheid bij komt kijken dan hij had gedacht (dit klink erger dan dat het is hoor, wij wisten donders goed waar we aan begonnen en wat er bij komt kijken maar 100% voorbereid ben je nooit) Toen ik weer aan het werk ging hadden we de taken prima op elkaar afgestemd en hadden we een mooi ritme met elkaar gevonden. Nu ze 6,5 maand is, is het alsof ze er altijd is geweest. Nu zwanger van de tweede (ook gevalletje, we weten waar we mee bezig zijn maar jemig we weten niet wat we moeten verwachten). Het werdt voor mij ook een stuk makkelijker toen ik in een boekje zag staan met allerlei humoristische uitspraken over ouderschap; “Die andere moeders doen ook maar wat”. En in dit geval dus ook; “die andere vaders doen ook maar wat.” Het wordt uit eindelijk vanzelf allemaal wel weer beter
Die eerste weken zijn idd heftig. Al vond ik dat wel 3-4 maanden duren hoor en geen 6 weken. Krampjes horen erbij, maar is heeeeel pittig. Wij hebben s avonds ook uuuuren door huis gelopen met een huilend meisje op de arm door krampjes. En dat was pas over met zo'n 3-4 maanden.. hopelijk voor jullie wat eerder maar ga er niet vanuit dat het met 6 weken ineens makkelijker wordt. Sterkte!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje 
Weet je zelf wel echt zeker dat je er goed op terug kijkt?
Het hoeft niet he! Ik heb precies hetzelfde ervaren.
Mijn bevalling was ruk en ik kon helemaal niks toen we thuis waren.
Ik vond het echt vreselijk en wilde helemaal niet voor zon klein mensje zorgen.
Ik wilde niet dat de kraamzorg ging, mijn man ging na 4 weken (pas) weer werken en ik dacht ook hoe ga ik dit doen?
Mensen zeggen allemaal hoe erg je wel niet moet genieten en oh je zou wel op een roze wolk zitten?!! Nou no way, de eerste 4 weken dacht ik echt waar ben ik aan begonnen?
Gelukkig werd dit echt beter toen ook de krampjes minder werden en ik weer goed ter been was. En ja, dit was helaas pas rond de 7/8 weken bij ons.
Je gaat het echt redden, en weet je waarom? Omdat je moedergevoel zo enorm sterk is en je het fantastisch doet.
Je bent PAS een week geleden bevallen.
Heb je zelf al een potje lopen janken en gezegd dat je je een nietsnut voelt? Dit moet er echt uit en kun je niet tegen houden. Probeer je niet groot te houden voor je man want jij moet het ook kwijt.
Praat er over met elkaar en vraag hulp waar het kan. Al is het bij een vriendin, moeder, schoonmoeder. Geef aan dat je wil dat ze luisteren en gooi alles eruit.
Weet je zelf wel echt zeker dat je er goed op terug kijkt?
Het hoeft niet he! Ik heb precies hetzelfde ervaren.
Mijn bevalling was ruk en ik kon helemaal niks toen we thuis waren.
Ik vond het echt vreselijk en wilde helemaal niet voor zon klein mensje zorgen.
Ik wilde niet dat de kraamzorg ging, mijn man ging na 4 weken (pas) weer werken en ik dacht ook hoe ga ik dit doen?
Mensen zeggen allemaal hoe erg je wel niet moet genieten en oh je zou wel op een roze wolk zitten?!! Nou no way, de eerste 4 weken dacht ik echt waar ben ik aan begonnen?
Gelukkig werd dit echt beter toen ook de krampjes minder werden en ik weer goed ter been was. En ja, dit was helaas pas rond de 7/8 weken bij ons.
Je gaat het echt redden, en weet je waarom? Omdat je moedergevoel zo enorm sterk is en je het fantastisch doet.
Je bent PAS een week geleden bevallen.
Heb je zelf al een potje lopen janken en gezegd dat je je een nietsnut voelt? Dit moet er echt uit en kun je niet tegen houden. Probeer je niet groot te houden voor je man want jij moet het ook kwijt.
Praat er over met elkaar en vraag hulp waar het kan. Al is het bij een vriendin, moeder, schoonmoeder. Geef aan dat je wil dat ze luisteren en gooi alles eruit.
Ik heb vandaag indicatie gekregen voor verlengde kraamzorg. En we zijn gestart met sab simplex. Lang leven een straat van de grens afwonen..We hopen dat dit gaat werken. Vannacht heeft hij uren liggen pijn lijden en het breekt mijn hart om dat te zien. Ook gaan we na de kraamzorg een coaching traject in. Maar het voelt wel een beetje alsof ik gewoon zwak ben tegen over andere die dit wel gewoon meteen kunnen. Je wilt alles zo graag goed doen en genieten
[quote quote=10213730]Ik heb vandaag indicatie gekregen voor verlengde kraamzorg. En we zijn gestart met sab simplex. Lang leven een straat van de grens afwonen..We hopen dat dit gaat werken. Vannacht heeft hij uren liggen pijn lijden en het breekt mijn hart om dat te zien. Ook gaan we na de kraamzorg een coaching traject in. Maar het voelt wel een beetje alsof ik gewoon zwak ben tegen over andere die dit wel gewoon meteen kunnen. Je wilt alles zo graag goed doen en genieten[/quote]
Voel je alsjeblieft niet zwak! Je hoort altijd alleen maar de leuke mooie kanten van een baby krijgen, maar de eerste weken zijn gewoon enorm zwaar. Hoevaak ik wel niet heb staan janken en dacht dat ik het niet kon, mijn zoon mij niet wilde als moeder etc. Ik had het me allemaal zo mooi voorgesteld, maar oh wat viel het tegen. En weetje, toen ik er zelf open over was tegen anderen, hoorde ik ook hun verhalen. En dan blijkt opeens dat je niet de enige bent die het zwaar vindt.
Dat doet uiteraard niks af aan de liefde die ik voor mijn kind voel en nu bijna 8 maanden later hebben we onze draai wel gevonden. Het wordt makkelijker, je kent elkaar beter en je kindje is inmiddels ook wel gewend aan de grote boze wereld. Maar nog steeds hebben we soms een k*'t dag.
Voel je alsjeblieft niet zwak! Je hoort altijd alleen maar de leuke mooie kanten van een baby krijgen, maar de eerste weken zijn gewoon enorm zwaar. Hoevaak ik wel niet heb staan janken en dacht dat ik het niet kon, mijn zoon mij niet wilde als moeder etc. Ik had het me allemaal zo mooi voorgesteld, maar oh wat viel het tegen. En weetje, toen ik er zelf open over was tegen anderen, hoorde ik ook hun verhalen. En dan blijkt opeens dat je niet de enige bent die het zwaar vindt.
Dat doet uiteraard niks af aan de liefde die ik voor mijn kind voel en nu bijna 8 maanden later hebben we onze draai wel gevonden. Het wordt makkelijker, je kent elkaar beter en je kindje is inmiddels ook wel gewend aan de grote boze wereld. Maar nog steeds hebben we soms een k*'t dag.
Ach zo herkenbaar! Na een soortgelijke bevalling van 28 uur was ik kapot. En die hele grote roze wolk was nog even ver te zoeken. De nachten, het bezoek, voeden, verschonen en de hele nieuwe samenstelling van ons gezin brak ons ook echt op. We zaten er regelmatig helemaal doorheen. Het is echt helemaal niet gek! Ik had ook regelmatig het gevoel “ik moet toch alleen maar genieten?” Maar probeer het los te laten, want hoe meer je het moet, hoe minder het lukt..
wat mij op een gegeven moment geholpen heeft is eventjes eruit. Mijn moeder kwam een uurtje oppassen en wij zijn (hoe flauw) een kerstboom gaan kopen. Maar ik voelde me zo fijn!
Zet ‘m op, jullie doen het hartstikke goed en weet dat het echt steeds alleen maar beter en makkelijker gaat worden! Wij genieten nu enorm van onze kleine man!
wat mij op een gegeven moment geholpen heeft is eventjes eruit. Mijn moeder kwam een uurtje oppassen en wij zijn (hoe flauw) een kerstboom gaan kopen. Maar ik voelde me zo fijn!
Zet ‘m op, jullie doen het hartstikke goed en weet dat het echt steeds alleen maar beter en makkelijker gaat worden! Wij genieten nu enorm van onze kleine man!
Het is helaas van kwaad tot erger gezien ik vannacht ben opgenomen in het ziekenhuis ivm hoge koorts. Dus lig nu aan het infuus en onze zoon ligt in een bedje naast me. Net nu we positief waren door die verlenging kraamzorg. Echt.. deze kraamtijd is niet gegund