Kriebels

[Anoniem]

Hoi meiden,

Ik lees dat er steeds meer meiden zwanger zijn van hun tweede kindje. Wij willen ook graag twee kindjes maar ik twijfel ontzettend. Bij ons zal het dan weer via IVF moeten want via de normale weg is bij mij niet mogelijk. Nu twijfel ik ontzettend of ik er wel weer aan moet beginnen. Ik zie ontzettend tegen alle bezoeken aan het ziekenhuis op en natuurlijk om weer te gaan spuiten. Ik heb de vorige keer geen klachten gehad van de hormoonspuiten maar dat is natuurlijk geen garantie voor deze keer.

Ook zie ik ontzettend op tegen de periode na de bevalling omdat ik bij Maaike last heb gehad van een PND. Natuurlijk ken ik alle cliche verhalen dat het bij een tweede niet weer hoeft te gebeuren en dat je dan beter weet wat je kunt verwachten. Ook ben ik bang dat ik Maaike dan te kort doe omdat ik in het begin al zoveel tijd met haar gemist heb door mijn PND.

Ik was eigenlijk gewoon benieuwd naar jullie reacties en ik ben mij er natuurlijk van bewust dat wij zelf de beslissing zullen nemen.

Groetjes
Inge

 

[Anoniem]

He karin

Volgens mij is het al een goed teken dat je al een beetje kriebels krijgt. Je staat er dan in ieder geval open voor. Misschien niet op dit moment, maar wie weet heb je op een dag zoiets van...... "ja we gaan ervoor"
Voor jullie is het natuurlijk niet zo vanzelfsprekend, een heel traject via het ziekenhuis moeten jullie weer doorlopen.
Maar ik weet zeker, je bent een erg sterke vrouw (in al je verhalen te lezen) dus jullie kunnen dat gegarandeerd!!!!!!
En over dat je Maaike tekort zou doen, ik denk altijd maar zo, liefde heb je in overvloed!!!!!!

Heel veel succes met jullie beslissing!!!!

X Naomi X

 

[Anoniem]

Hoi Inge,
ik kan het heel goed begrijpen dat je soms je twijfels hebt, zeker in jouw situatie. Ik heb zelf soms ook mijn twijfels, dat komt doordat ik het tijdens mijn zwangerschap het HELLP-syndroom heb gehad en ik het zelf bijna niet gered heb tijdens de bevalling (keizersnee onder algehele narcose). Ik wilde voordat ik zwanger was ook altijd graag 2 kindjes als dat zou lukken maar nu hebben mijn vriend en ik besloten dat er geen broertje of zusje meer komt omdat we dit niet nog een keer willen meemaken. Maar soms komen toch die kriebels bij mij naar boven.
Maar goed ik zou zeggen denk er over na en laat je hart spreken, heel veel succes en houdt ons op de hoogte,
groetjes van Sonja

 

[Anoniem]

Hoi Inge,

Het is inderdaad een moeilijke en zeker ook emotionele beslissing.
En ja, natuurlijk kunnen wij tegen je zeggen dat een tweede zwangerschap misschien wel heel anders zal zijn als je eerste. Maar je verstand is nu eenmaal anders dan je gevoel.

Ikzelf heb voor de zwangerschap van Sven een miskraam gehad. Op zich kon ik me daar vrij snel overheen zetten alleen wat je eraan overhoudt is dat je niet meer onbezorgd zwanger kunt zijn. Mijn zwangerschap van Sven vond ik dus ook niet echt leuk (kwam ook bij dat ik 12 weken met een blaasontsteking heb rondgelopen).
Mocht ik nu nog eens zwanger  worden, dan zal ik nog steeds de zorgen hebben of dat het allemaal wel goed zal gaan.

Ik denk dat dit ook voor jou geldt. Wat ik je dan ook mee zou willen geven is: kijk naar het einddoel en niet naar het traject er naartoe. Als jij en je partner nog graag een kindje zouden willen, focus je dan daarop. Dat je daar weer een hoop hobbels voor moet nemen, is vervelend maar je weet wat je ervoor terug krijgt. En zoals mijn voorgangster al zegt, je bent een sterke vrouw en als ik lees wat je allemaal al voor je kiezen hebt gehad, dan lukt dit vast ook wel.

Enne, dat je Maaike tekort zou doen, maak je daar maar geen zorgen over. Je krijgt er alleen maar meer liefde bij. Het is niet zo dat je je liefde moet gaan verdelen.

Heel veel succes met je beslissing.

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007

 

[Anoniem]

Jeetje wel lastig dat je dan weer IVF moet doen/ondergaan. Maar als jullie echt een tweede kindje willen zou ik het denk wel doen.
Ik vind het wel lastig omdat je ook pnd hebt gehad, maar met wat hulp moet je het kunnen redden toch?
En nu weet je dat je er last van hebt, dus kan je misschien aan de medicijnen? Een buurvrouw had het bij de eerste ook heel erg en bij de tweede heeft ze meteen medicijnen gekregen en ging het heel goed met haar.

En je hebt echt liefde genoeg hoor!!!

liefs Maris

 

[Anoniem]

Hoi meiden,

wat een ontzettend lieve reacties en wat grappig dat jullie mij allemaal zo sterk vinden. Ik voel me meestal verre van sterk maar iedereen om me heen ziet dat ook anders dus ik denk toch dat het in mij zelf zit.
Wat me wel verbaasde is hoe ik reageerde toen Maaike ziek was en hoe makkelijk ik de artsen er toch van kon overtuigen dat ik echt dacht dat er wat aan de hand was. Dat had ik nooit van mezelf verwacht ik dacht dat ik meteen in zou storten als er eens echt iets met haar aan de hand was.

Groetjes en nogmaals bedankt voor alle reacties
Inge

 

[Anoniem]

He Inge

Ik lees net de stukjes even terug wat de andere hadden geschreven, zie ik dat ik je een hele verkeerde naam heb gegeven .
Sorry daarvoor ik heb je zomaar tot Karin gedoopt.

Maar zoals je zelf al zegt, de buitenwereld ziet je als een sterke vrouw!!!!!!!!!!
En betreft Maaike jouw moederinstinct heeft het  in zeer veel gevallen en daar moet je op vertrouwen.

Toi toi toi meid

x Naomi x  

 

[Anoniem]

Hoi Inge

Tsja moeilijk is dat he. Helemaal omdat er bij jou gewoon nog heel veel bij komt kijken.

Ik denk dat je inderdaad heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren. Misschien ben je er nog niet helemaal klaar voor en heeft dat tijd nodig. Of is er niet zo heel veel tijd meer.

Ik moet je eerlijk verklappen dat ik nog niet echt aan een 2e moet denken. Heb tijdens mijn zwangerschap heel veel tegenvallen gehad. Ik slikte medicatie en moest tijdens mijn zwangerschap hier mee stoppen van de huisarts. Toen ging het helemaal fout. Ik ben toen onder behandeling gekomen bij het EMC Rotterdam. Daar zijn ze gespecialiseert in vrouwen met medicatie maar dus ook met moeders die zwanger zijn van een 2e en die eerder een pnd hebben gehad. zij begeleiden je hier in en houden je in de gaten. Dus dat is misschien een idee. Als je meer info wil moet je het me maar even laten weten.

Na een poosje ging het met mij weer beter. Ik mocht weer medicatie slikken alleen ik werd met 32 wkn met hevige bloedingen opgenomen en heb bijna 4 wkn in het ziekenhuis gelegen. Met 36 wkn werd gelukkig mijn binkie gezond en wel met een keizersnede geboren. Ik was ook heel erg bang voor een pnd omdat ik erg gevoelig ben voor depressies maar omdat ik waarschijnlijk eerder zoveel ellende had meegemaakt voelde ik me god zij dank goed. Wel zaten er meiden bij mij in de groep die ook een pnd hadden en nu zwanger waren van een tweede. Zij hebben bij de 2e keer geen pnd gekregen. Misschien kan je daar wat hoop uit halen. dit omdat er goed op ze gelet werd en de signalen veel eerder aan het licht kwamen.

Dus geef het even wat tijd en geniet van je kleine meid. En ik weet zeker dat het dan helemaal goed komt.

Groetjes Jiska