Kriebels

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zo angstvallig als we bij de vorige zwangerschap alles voor bijna iedereen wilden verzwijgen tot na de cominatietest, zo graag wil ik het nu van de daken schreeuwen.
Volgende week (7e) gaan we het tegen onze ouders zeggen en daarvoor hebben we zelfs een shirt voor de kleine grote broer besteld. Ook hebben we al min of meer besloten welke knuffel we kopen (dat was ook voor zoontje et eerste wat we kochten en is nu zijn favoriete beer (gelijk 2 besteld)).
Hoe kan het nou dat ik eerst zo aan het twijfelen was en het nu eigenlijk iedereen al wil vertellen...?
 
Ik ken het gevoel. Mijn ouders, mijn opa n oma 82jaar! Weten het al. Maar mijn man zn ouders niet. En ik wil het hun ook zo graag vertellen, nog 2weekjes geduld tot 9oktober

Liefs
 
Wilde gisteravond geen wijntje bij het eten dus vriendin zegt: echt?

We hadden even daarvoor besloten er geen probleem van te maken omdat ik me ook zo belabberd voelde. Beetje steun is dus niet weg. En ach: als het niet goed gaat wil ik ook mijn verhaal kwijt.

Gisteren belde broertje of ze zaterdag langs konden komen. Denk dat zij ook weer zwanger zijn. Vorige keer waren we ook tegelijk zwanger. We wachten af...
 
gisteravond heb ik het de buurvrouw verteld. (We hebben heel goed contact).
We hadden het over de veranderingen voor ons in het komende jaar (op zoek naar nieuwe baan, ons huis staat te koop, we moeten nog een nieuw huis vinden). En toen hield ik het even niet meer.
 
Ik zou graag zo'n vrouw zijn die keurig drie maanden een zwangerschap verborgen kan houden en die pas bij de bevalling weet wat het geslacht van haar kindje is... maar niets is minder waar! Veel te opgewonden en veel te nieuwsgierig. Bij ons weten ouders en drie vrienden (plus aanhang) het al. Voor de rest van de wereld hopen we het nog even verborgen te houden tot na de echo.

Zoals Bettie hierboven al zei, ook als het mis gaat dan wil ik er met onze beste vrienden over kunnen praten.

Grappig dat het bij jou verschilt ten opzichte van de eerste zwangerschap noris. En ik kan het me goed voorstellen dat je het er gisteren uitgeflapt het tegen de buurvrouw. Het is ook zo bijzonder allemaal!
 
Och jee, ik begin een dubbel-gevoel te krijgen de laatste dagen. Aan de ene kant wil ik het heel graag vertellen, andere andere kant is het nog zo lekker van onszelf.
Mijn man vindt dat we moeten wachten totdat we bij de vk zijn geweest over iets minder dan 2 weken.

Maar als alles goed is, denk ik dat ik het niet nog eens 3weken voor me kan houden....

A.s. de verjaardag van ons zoontje, die wordt morgen 2 en dat zal best lastig worden, aangezien ik wel van een wijntje hou en dat zit er voorlopig niet in.
De "smoes"ligt voor de hand; " Ik heb andere medicijnen voor m'n darmen gekregen". Ik slik 2 soorten, dus die moet het maar doen.

Hoe doen jullie dat?

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan