Hoi,
Ik zit met een dilemma. Als Myrthe boos, verdrietig, verveeld of haar zin niet krijgt gaat ze krijsen. Ik kan het niet anders dan dat noemen want het 'gewone' huilen is het niet meer.
Voorheen als ze jammerde of huilde als ze in bed lag, dan lieten we haar even liggen, omdat ze zelf in slaap moet vallen. Was ze echt overstuur dan ging ze krijsen en dan waren we er snel.
Maar nu huilt ze bijna nooit meer 'gewoon'. Ze heeft ook nog eens veel last van verlatingsangst, waardoor ik erg gebonden ben momenteel.
Als ik naar de wc gaat- krijsen. Als ik naar de keuken loopt- krijsen.
Ik heb het al geprobeerd om er dan geen aandacht aan te schenken... Of juist alleen haar optillen en troosten. Ik beloon haar als ze achter me aankruipt en ze niet krijst.
Maar ik weet het gewoon niet meer.
Want het is niet gillen hoor. Ze is echt overstuur en dikke tranen. Pas als ik bij haar ben, ze op schoot zit, of in mn armen hangt pas dan is het goed.
Maar ik kan momenteel niets meer. Niet stofzuigen (ik stop haar dan ik de box) niet naar de wc, niet haar flessen schoonmaken of eten maken, zonder stress in huis.
Ze gaat altijd gelijk slapen, maar dat deed ze van de week ook niet. We hebben na 3x heen en weer gelopen te hebben, haar laten krijsen en na een half uur was ze stil. Maar dit is moeilijk overdag als ze me kan zien.
HELP!!!! Ik weet het niet meer. Ze moet leren dat ik niet altijd gelijk haar aandacht kan geven en ik heb ook het idee dat ze doorheeft dat als ze krijst ze sneller aandacht krijgt dan als ze 'gewoon' huilt.
In hoeverre moet ik hierin meegaan (met die verlatingsangst) en in hoeverre juist niet (omdat ze me uitprobeert)????
Liefs een radeloze Reneke
Ik zit met een dilemma. Als Myrthe boos, verdrietig, verveeld of haar zin niet krijgt gaat ze krijsen. Ik kan het niet anders dan dat noemen want het 'gewone' huilen is het niet meer.
Voorheen als ze jammerde of huilde als ze in bed lag, dan lieten we haar even liggen, omdat ze zelf in slaap moet vallen. Was ze echt overstuur dan ging ze krijsen en dan waren we er snel.
Maar nu huilt ze bijna nooit meer 'gewoon'. Ze heeft ook nog eens veel last van verlatingsangst, waardoor ik erg gebonden ben momenteel.
Als ik naar de wc gaat- krijsen. Als ik naar de keuken loopt- krijsen.
Ik heb het al geprobeerd om er dan geen aandacht aan te schenken... Of juist alleen haar optillen en troosten. Ik beloon haar als ze achter me aankruipt en ze niet krijst.
Maar ik weet het gewoon niet meer.
Want het is niet gillen hoor. Ze is echt overstuur en dikke tranen. Pas als ik bij haar ben, ze op schoot zit, of in mn armen hangt pas dan is het goed.
Maar ik kan momenteel niets meer. Niet stofzuigen (ik stop haar dan ik de box) niet naar de wc, niet haar flessen schoonmaken of eten maken, zonder stress in huis.
Ze gaat altijd gelijk slapen, maar dat deed ze van de week ook niet. We hebben na 3x heen en weer gelopen te hebben, haar laten krijsen en na een half uur was ze stil. Maar dit is moeilijk overdag als ze me kan zien.
HELP!!!! Ik weet het niet meer. Ze moet leren dat ik niet altijd gelijk haar aandacht kan geven en ik heb ook het idee dat ze doorheeft dat als ze krijst ze sneller aandacht krijgt dan als ze 'gewoon' huilt.
In hoeverre moet ik hierin meegaan (met die verlatingsangst) en in hoeverre juist niet (omdat ze me uitprobeert)????
Liefs een radeloze Reneke
)