hoi, ik heb in januari 2010 een keizersnede gehad.
het was niet gepland, het was een spoedkeizersnede. ik heb 19 uur weeën gehad, geperst, vacuümpomp erbij maar m'n zoon zat zo vast in m'n bekken, dat z'n hartslag weg viel. toen is besloten tot een spoedks. ik weet nog dat ik een katheter kreeg, dat was erg vervelend omdat ie over m'n zoons koppie heen moest dus m'n plasbuis zat aardig in de verdrukking. ik weet nog dat ik spiernaakt op de operatietafel zat voor m'n ruggeprik, ik geloof niet dat ik daar iets van gevoeld heb want zat middenin m'n persweeën. toen ze prik hadden gezet, voelde ik eerst m'n benen tintelen en al gauw voelde ik helemaal niks meer. dat was echt zo'n ongelooflijke verademing na al die pijn! voor ik het wist, was m'n zoon al geboren, helemaal gezond maar wel met een vervormd hoofdje door de pomp etc. dit is wel weer helemaal bij getrokken.
het herstel was niet heel gemakkelijk. ik kon de volgende dag nog niet lopen, de dag daarna kon ik weer wat uit bed komen en ben op de derde dag naar huis gegaan. ik had mezelf achteraf veel meer rust moeten geven, want ik liep na 4 dagen alweer boodschappen te doen in het centrum. al met al is het me reuze meegevallen achteraf, ik had onderhuidse hechtingen die vanzelf oplosten. ik ben in mei uitgerekend van de tweede, en zit weer heel erg aan een ks te denken. het is een operatie, maar als je jezelf de tijd geeft om goed te herstellen, valt het wel mee. succes!
