Ongeveer een week of twee weken terug riep ik nog hard: "Bij Thiago was ik vanaf dag 1 misselijk, daar heb ik nu gelukkig geen last van! Heb eigenlijk nergens echt last van, voel me super!"
Die woorden mag ik intussen wel terugnemen
Ben weer heel de dag misselijk. Op het moment dat ik wat koud water drink, of een beetje eet, wordt het minder, maar zodra ik mijn glas neerzet of vork neerleg, ben ik weer misselijk. Toch erg jammer. Heb ook eigenlijk helemaal geen zin om te eten. Mijn favoriete groenten vind ik smerig, lust geen vis meer, rijst vind ik niet te eten.
Heb nu al meer gespuugd dan bij Thiago in heel de zwangerschap.
En bijna alles stinkt... De katten, mijn fleecedeken, het eten, de fles van de kleine, noem het maar op.
Heb wel een paar dingen gevonden die me smaken gelukkig. En ons mannetje vind ik heerlijk ruiken haha.
Komende week moet ik een afspraak gaan maken met de fysio, heel mijn rug zit vast. Doet ook erg veel pijn. Omdat ik heel moe ben, zou ik het liefst elk moment dat ik kan op bed gaan liggen, maar slapen lukt dan toch niet omdat mijn rug teveel pijn doet.
De hormonen spelen ook weer met mijn emoties, dus huil om alles wat ook maar een beetje zielig is. Echt om de domste dingen...
Voel me eigenlijk gewoon belabberd en zou het liefst in een donker hoekje weg kruipen af en toe.
Ik weet waar ik het voor doe en dat probeer ik mezelf ook voor te houden, maar toch helpt dat niet altijd.
Sorry, moest het even kwijt. Wil thuis niet te veel mopperen, manlief heeft het al zo druk met alles wat hij van me over neemt in het huishouden, wil hem er niet te veel mee belasten. Moet voor hem ook wel leuk blijven
Hij is het intussen wel met me eens dat we het bij twee kinderen gaan houden. Ik heb altijd al gezegd dat ik er twee wil, hij wil er het liefst vier. Maar tenzij ze een manier vinden waarop hij zwanger kan zijn, gaat dat niet gebeuren.
Hoop dat deze periode snel over is, zodat ik weer kan gaan genieten. Bij Thiago was het precies na twaalf weken, dus hoop dat dat nu ook zo is. Eerder mag natuurlijk ook...
Die woorden mag ik intussen wel terugnemen
Ben weer heel de dag misselijk. Op het moment dat ik wat koud water drink, of een beetje eet, wordt het minder, maar zodra ik mijn glas neerzet of vork neerleg, ben ik weer misselijk. Toch erg jammer. Heb ook eigenlijk helemaal geen zin om te eten. Mijn favoriete groenten vind ik smerig, lust geen vis meer, rijst vind ik niet te eten.
Heb nu al meer gespuugd dan bij Thiago in heel de zwangerschap.
En bijna alles stinkt... De katten, mijn fleecedeken, het eten, de fles van de kleine, noem het maar op.
Heb wel een paar dingen gevonden die me smaken gelukkig. En ons mannetje vind ik heerlijk ruiken haha.
Komende week moet ik een afspraak gaan maken met de fysio, heel mijn rug zit vast. Doet ook erg veel pijn. Omdat ik heel moe ben, zou ik het liefst elk moment dat ik kan op bed gaan liggen, maar slapen lukt dan toch niet omdat mijn rug teveel pijn doet.
De hormonen spelen ook weer met mijn emoties, dus huil om alles wat ook maar een beetje zielig is. Echt om de domste dingen...
Voel me eigenlijk gewoon belabberd en zou het liefst in een donker hoekje weg kruipen af en toe.
Ik weet waar ik het voor doe en dat probeer ik mezelf ook voor te houden, maar toch helpt dat niet altijd.
Sorry, moest het even kwijt. Wil thuis niet te veel mopperen, manlief heeft het al zo druk met alles wat hij van me over neemt in het huishouden, wil hem er niet te veel mee belasten. Moet voor hem ook wel leuk blijven
Hij is het intussen wel met me eens dat we het bij twee kinderen gaan houden. Ik heb altijd al gezegd dat ik er twee wil, hij wil er het liefst vier. Maar tenzij ze een manier vinden waarop hij zwanger kan zijn, gaat dat niet gebeuren.
Hoop dat deze periode snel over is, zodat ik weer kan gaan genieten. Bij Thiago was het precies na twaalf weken, dus hoop dat dat nu ook zo is. Eerder mag natuurlijk ook...