@L81

[Anoniem]

Hoi L81,

Ik las net je reactie bij een ander topic (wanneer voor het eerst zonder baby op pad) en het stukje dat je schreef had ik zelf geschreven kunnen hebben, zoveel   herkenning. Erg leuk om te lezen.
Ook ik ben gestopt met werken toen mijn oudste dochter (net 2) geboren was, omdat we haar niet weg wilden brengen naar een opvang. Ik geniet er met volle teugen van en ben ook altijd bij haar thuis, heb haar 21 maanden borstvoeding gegeven.
Mijn man werkt 6 dagen in de week en ik ben veel 's avonds op pad (sporten/ dirigeren), zodat hij dan bij de kinderen thuis kan blijven. Ook wij houden er niet zo van om de kinderen even bij oma 'te droppen', alhoewel oma dat wel heeeeeel erg leuk zou vinden. Ik ben er gewoon niet zo van, geniet er zelf veel te veel van om samen met de kinderen op pad oof thuis te zijn. Oma heeft voor het eerst op onze dochter gepast, toen haar broertje (nu 5 maanden oud) werd geboren.

Leuk om te lezen dat we niet de enige zijn. In mijn omgeving is het standaard dat kinderen al heel jong naar opa en oma worden gebracht (ook om zomaar te logeren) en dan heb ik zelf wel eens de indruk dat we erg abnormaal worden gevonden.
Maar ik geniet er gewoon zelf te veel van. Nu kan het nog, ze worden al zo snel groot en dan zijn ze weer de hele dag op school.

Groetjes,
Geeske mv Wieteke & Freek

 

[Anoniem]

Hoi Wieteke en fam,
Grappig, je hebt inderdaad af en toe het idee dat je de enige bent die zelf voor de kids zorgt!
Als wij hier op dinsdag naar de markt gaan zie je alleen maar opa's en oma's met kleinkinderen en amper ouders met hun kinderen!
Het gemak waarmee kinderen gedropt worden zonder een echte reden maar gewoon omdat het wel makkelijk is of omdat opa en oma dit zo graag willen! Daar worden wij echt niet goed van!
Wij nemen zo vaak mogelijk onze kindjes mee en dat betekend aanpassen maar dat doen we graag!
Een andere optie is dat 1 van de 2 ergens heen gaat en de ander gewoon bij de kinderen blijft, vaak vinden mensen dat we maar 'wat moeten regelen' maar daar trekken we ons niets van aan!
Als we oppas regelen is dat mijn moeder bij ons thuis en die volgt dan in grote lijnen onze 'regels'. Hun wereldje is nog zo klein.... en dat beschermen we graag!
Het mooiste van alles vinden we ook altijd dat mensen dingen goed proberen te praten, dat je hoort dat kinderen sociaal worden van een kdv of niet eenkennig worden als ze vaak bij verschillende mensen zijn... Uiteraard is voor niets een garantie en hangt voor een groot deel van het persoontje zelf af hoe hij/zij zich ontwikkelt. Omgeving is uiteraard ook een factor maar wij kiezen ervoor om onze kindjes te laten hechten door 'lang' BV te geven (complimenten aan jou hoor!) en ze lekker dicht bij papa en mama te houden! Maar ik zie dat dit juist steeds minder geaccepteerd wordt omdat we steeds meer in de minderheid komen....
Logeren is weer een heel ander verhaal, hier beginnen we helemaal niet aan tot onze kinderen zelf kunnen vertellen of ze dit willen!
Ieder uiteraard zijn eigen keuze, dit is geen aanval op hoe andere mensen hun kinderen grootbrengen maar onze eigen visie op opvoeden!
Leuk dat je me een persoonlijke reactie gestuurd hebt!

Liefs L81