<p>Goedemorgen,</p><p>Ik wil even wat van me afschrijven/advies vragen. De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze.. Dat merk ik helaas.</p><p>Ik ben 40 weken zwanger en ik zit er inmiddels een beetje doorheen. Zowel mentaal als fysiek. Ondanks dat ik 's nachts en overdag heel goed slaap blijf ik moe. Ik voel me verdrietig/down.</p><p>Ik heb dit al een aantal keer aangegeven bij de verloskundige. Ik heb alleen totaal niet het idee dat ik word gehoord. Er lopen meerdere verloskundige in de praktijk, maar ik krijg altijd uitgerekend haar.</p><p>Met de baby is gelukkig alles goed. Daar ben ik heel blij om, maar het is ook belangrijk dat ik me oké voel lijkt me. Ik ben bang dat ik zo moe ben/er doorheen zit voor de bevalling dat ik het niet ga redden. En kan er gewoon niet meer van genieten op deze manier. </p><p>Om me heen hoor ik verschillende verhalen van vrouwen die wel worden geholpen of waar ze wel bij meedenken. Dit frustreeerd zo.. Er is namelijk aangegeven dat ik pas met 41+5 naar het ziekenhuis word gestuurd. Dat is over 1.5 week pas.. Wat te doen? Doorzetten? </p>
Laatste loodjes
- Onderwerp starter Lotusbloempje
- Startdatum
Hoi, wat vervelend om te lezen dat je zo er doorheen zit! Begrijp het ook wel. Ben zelf nu 38.5 en zou er niet aan moeten denken om nog over de 41e week te moeten. Ik zou vragen om een van de andere verloskundigen en daarbij aangeven dat je je niet voldoende gehoord wordt in wat je aangeeft over het bereiken van je grenzen. Over dat je te vermoeid zou zijn en de bevalling niet aan zou kunnen: Wat ik hoor van veel vrouwen, is dat tijdens de bevalling je gelukkig veel adrenaline krijgt en andere hormonen waardoor je het toch redt en je niet zo uitgeput raakt als je nu verwacht. Hoop dat dat je toch een beetje geruststelt.
Bedankt voor je reactie @HappyH. Ik hoop indd dat ik de kracht wel heb zo. Dat is stiekem ook echt een angst. Dat ik de babyer door de moeheid niet uitkrijg en daardoor iets met de kleine gebeurt..
Ik zat ook te denken dat aan te geven, maar vind dat lastig omdat ik haar uiteraard gewoon kan krijgen tijdens mij bevalling. Dan wil je ook geen akward sfeer zegmaar
Succes met de laatste loodjes ook! Hopelijk kunnen jullie de kleine ook snel vasthouden ?
Ik zat ook te denken dat aan te geven, maar vind dat lastig omdat ik haar uiteraard gewoon kan krijgen tijdens mij bevalling. Dan wil je ook geen akward sfeer zegmaar
Succes met de laatste loodjes ook! Hopelijk kunnen jullie de kleine ook snel vasthouden ?
Ja dat snap ik! Maar het is misschien voor haar ook wel een leerpunt. Ik ben zelf therapeut en vind het erg prettig als iemand tegen mij zegt dat er iets niet in het contact, want dan kunnen we er aan werken. Beter dat dan dat je het bijv achteraf hoort. Ieder mens heeft immers weer andere behoeften! Dus je mag best wel aangeven dat je iets anders nodig hebt.
En, heb vertrouwen, ook jij kan het aan die bevalling!
Thanks, nog eventjes geduld inderdaad!
En, heb vertrouwen, ook jij kan het aan die bevalling!
Thanks, nog eventjes geduld inderdaad!
Ik had precies diezelfde angst vorig jaar augustus. Ik zat al 14 weken thuis met bekkeninstabiliteit, kon nauwelijks meer lopen of zitten en het was ook nog eens vreselijk warm. Ik kon mijn hond niet meer uitlaten, ik kon niet meer zelf opstaan, ik was zó zó zó moe en alles deed pijn. Ik heb gehuild bij de verloskundige, omdat ik zo bang was dat mijn lijf het niet zou kunnen. Maar er gebeurt echt iets waanzinnigs met je lijf als die bevalling start. Je hebt op een of andere manier de kracht van een bodybuilder en je doet het gewoon! Het is ongelooflijk, maar je lijf weet wat het moet doen en kan het ook! (Ik voelde me een dag later wel alsof ik overreden was door een vrachtwagen, maar ook dat schijnt erbij te horen ?)
Ik ben met 39 weken gestript. Met 39+2 bevallen. Ik zou gewoon aangeven dat je het niet meer aankan en dat je gestript wilt worden. Dat werkt lang niet altijd, maar jij bent al zo ver dat er een vrij grote kans is dat de bevalling op gang komt.
Nog even heel veel succes!
Ik ben met 39 weken gestript. Met 39+2 bevallen. Ik zou gewoon aangeven dat je het niet meer aankan en dat je gestript wilt worden. Dat werkt lang niet altijd, maar jij bent al zo ver dat er een vrij grote kans is dat de bevalling op gang komt.
Nog even heel veel succes!
@HappyH daar heb je zeker een punt. Dat zou mij ook fijn lijken., bedankt.
@NewMomL Wauw fijn om te horen, want ik zit om die reden ook al even thuis. Ik kan me wel iets voorstellen bij het vrachtwagen gevoel haha ?. Ik heb al meerdere malen gevraagd of ze me willen strippen zeker gezien mijn termijn, maar ze zegt dat ze het niet wil doen omdat het geen zin heeft voor de 41 weken en je er dan misschien alleen maar meer ellende van hebt..
@NewMomL Wauw fijn om te horen, want ik zit om die reden ook al even thuis. Ik kan me wel iets voorstellen bij het vrachtwagen gevoel haha ?. Ik heb al meerdere malen gevraagd of ze me willen strippen zeker gezien mijn termijn, maar ze zegt dat ze het niet wil doen omdat het geen zin heeft voor de 41 weken en je er dan misschien alleen maar meer ellende van hebt..
Heel herkenbaar! Ik ben zelf met 41+2 bevallen, terwijl ik zo het gevoel had dat de kleine eerder zou komen. De laatste weken vloog ik bijna tegen de muren op van verveeldheid, maar ik was zo moe dat ik ook geen zin en puf had om iets te ondernemen. Toen het strippen met 40+6 niet lukte, heb ik serieus zitten huilen. Ik kon niet meer voor mijn gevoel.
Totdat in het weekend de weeën begonnen (wat ik niet doorhad). Ik heb het weekend voor de bevalling misschien 6 uur geslapen verspreid over 2 dagen. Toen ze me maandag opnieuw probeerden te strippen, bleek de bevalling al begonnen te zijn. Het was net of iemand me een injectie adrenaline gaf en ik kon de hele wereld weer aan. Maak je dus geen zorgen over je energie! Als het eenmaal begonnen is, neemt je lichaam het over en kun je het gewoon!
Totdat in het weekend de weeën begonnen (wat ik niet doorhad). Ik heb het weekend voor de bevalling misschien 6 uur geslapen verspreid over 2 dagen. Toen ze me maandag opnieuw probeerden te strippen, bleek de bevalling al begonnen te zijn. Het was net of iemand me een injectie adrenaline gaf en ik kon de hele wereld weer aan. Maak je dus geen zorgen over je energie! Als het eenmaal begonnen is, neemt je lichaam het over en kun je het gewoon!