Labiel 32 weken zwanger

<p>Ik ben nu 32 weken zwanger maar kan wel om alles huilen. Zo lastig nu met 2 kinderen thuis, want wil niet voor hun huilen. Ik weet dat het de hormonen zijn, maar ik heb dit nog nooit gehad. Ben nu zwanger van een jongen, misschien dat het daardoor komt. Maar ik word er helemaal gek van. Ik word boos op mijn kinderen omdat ik aan het vechten ben tegen de tranen en zij ervoor zorgen dat ik ze dan niet tegen kan houden. Natuurlijk helemaal niet eerlijk naar hun toe. Wie herkent dit</p>
 
Waarom ben je zo streng tegen jezelf? Waarom mag je verdriet niet uiten? 


ik ben altijd emotioneel flexibel en nu in de zwangerschap is het helemaal erg. Ik kan huilen omdat de zon schijnt??‍♀️
De familie weet er van. Mijn schoonmoeder roept zelfs al grappend ‘ze doet het weer’ om vervolgens een zakdoekje te halen. 
zolang er geen grote belangrijke reden achter het verdriet zit zou ik het lekker laten gaan. Mijn dochter mag best zien dat mama soms verdriet heeft. Emoties horen bij het leven... 
 
Ik moet ook veel huilen en accepteer dit gewoon. Mijn dochter mag dit ook gewoon zien en ik zeg dan: "mama moet weer huilen! Niks aan de hand hoor lieverd, mama is gewoon even verdrietig/blij/moe." Ik denk dat het al heel erg helpt als je toestaat dat je huilt, inderdaad. Ik ben nu ook zwanger van een jongen, dus wie weet komt het daar inderdaad door ;) Als je echt ongelukkig bent, is het trouwens een ander verhaal en zou ik zeker even contact opnemen met de verloskundige!
 
Wat jij nu leert aan je kinderen dat je niet mag huilen en emoties tonen. Kinderen voelen dit aan dit betekend dat ze je gaan triggeren. En ze zien dan mama word boos dus hun reactie later is ook boos en niet huilen 
 
Ja ik weet dat ik te streng voor mezelf ben. Altijd al zo geweest. Vandaag kon ik het niet meer inhouden. Heb ook tegen de kids gezegd dat het door de baby komt dat ik af en toe moet huilen. Maar ondanks dat blijf ik het vervelend vinden. Ik heb altijd geleerd van huis uit dat je als ouder sterk moet zijn. Ook al weet ik dat het onzin is. Maar ja dat krijg je er niet zo makkelijk uit dan. 
 
Nee, dat krijg je er zeker niet zomaar uit. 

probeer je gevoelens te accepteren. Soms zijn tranen ook gewoon omdat je te lang sterk bent geweest. 
Vonden je kinderen het gek dat mama zei dat ze soms moet huilen? Of kwamen ze je troosten? 
Hoe fijn zou het zijn als de kinderen straks weten hoe ze iemand met verdriet kunnen helpen. Net als dat ze leren om samen te lachen?
 
Terug
Bovenaan