Lachen en bevallen


Was er wat te lachen bij de bevalling?
Wat deed de mop of het gekke verhaal van de omstander met je?

Schrijf je komische verhalen op en laat een ander meegenieten.
Lachen is immers gezond!

Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
 
Echt komisch is het niet maar ik moest tijdens mijn laatste onstluitingsweeen wel lachen. De VK, de leerlingVK, de kraamhulp en man mijn zaten allemaal in te dommelen. Het was inmiddels na 12 uur 's nachts. En dat vond ik toen erg grappig. Ik was hard aan het werk, zij zaten zo ongeveer te pitten!
 
Een paar jaar geleden kwam ik bij iemand die zelf een bed had gebouwd. Dat bed kon dus niet zomaar op klossen en terwijl die mw liep te puffen was die man driftig bezig dat bed op te hogen. Geen eenvoudige klus en z'n vrouw zei een paar keer: schiet aub op, ik hou het niet meer. Eindelijk kon ze op het bed, ze liet zich erop vallen en het hele bed stortte in. Gelukkig had ze zich niet bezeerd. De weeen stopten van de schrik even en toen hebben we het matras maar op de grond gelegd en daar is ze een half uurtje later bevallen. Maar later hebben we er hard om gelachen.
 
Tijdens de ontsluitingsweeën had ik telkens een enorm drukkend gevoel op m'n onderbuik. Ik vond het dan ook heerlijk als m'n vriend wat tegendruk gaf. Dat zag er dan als volgt uit: Ik stond aan het voeteneinde van het bed over een stapel kussens geleund. M'n vriend stond achter me, sloeg z'n armen om me heen en hield met z'n handen míjn buik vast. Niet de meest comfortabele houding voor hem.
Tussen de weeën door zat ik bij te komen op een stoeltje dat achter me stond. Na een tijdje plofte m'n vriend tussen  twee weeën door op bed. 'Ohh, m'n rug, ik moet even bijkomen! Waarschuw me even als er weer een wee komt.'
Ik zag ons daar zo zitten/liggen en kreeg ontzettend de slappe lach. M'n vriend vervolgens ook. De volgende paar weeën hebben we niet op kunnen vangen, want dat gaat niet zo goed samen met lachen....

Groetjes,
Margrethe
 
Mijn zus moest erg lachen om mij. Eerst omdat ik haar net had gebeld en haar had gevraagd of het nu was begonnen (zij werkt als verpl.kunidge op de kraam/verlosafd.) en toen ze binnenkwam zag dat:
1. ik opeens midden in een weeenstorm zat
2. geen idee had of mijn vliezen gebroken waren (zijn we later ook niet achtergekomen, wanneer dit nu wel is gebeurd, ik heb er iig niets van gemerkt)
3. ik mijn string nog aan had. Dit had ze nog bij geen 1 van alle bevallingen meegemaakt.

Uiteindelijk na een korte bevalling van 2,5 uur een prachtige gezonde dochter geboren.
Gr. Mamamjo (inmiddels 27 wkn zwanger van nr 2)
 
zoiezo kwam ik al lachend die ochtend binnen EINDELIJK werd ik ingeleid vond het heerlijk dat mijn kindje eindelijk zou komen. Dus ik had goede spirit en was goed voorbereid (lekker uitgeslapen en kalm)

Hoe ze je bed kunnen zetten is ook humor het leek wel of ik op een troon zat, supererge weeen en dan zeggen ze tegen je, ach zolang je nog kan praten zal het wel meevallen (kan ik er wat aan doen dat ik goed tegen pijn kan??)

Toen kreeg ik weeenopwekkers want de weeen waren wel sterk maar ze deden niet genoeg ik heb die mevrouw helemaal moeten uitleggen hoe ze moest prikken want die muts wist niet van wanten (ja ik ben bijdehand, dat gebeurd als je al zo vaak geprikt bent zou het bijna zelf kunnen als ik het zou durven haha)

Met al die draden lopen vond ik ook grappig (zag er echt niet uit op den duur moest ik plassen ik zei moet ik nu weer opstaan (wat een gedoe) ze zeiden laat het dan maar gewoon lopen we verschonen het wel (scheelde weer een kwartier lange rit)

Met persen was ik zo blij (eindelijk kon ik wat gaan doen behalve wachten) toen moesten die benen omhoog en omlaag en omhoog en omlaag, zeg ik met mijn duffe hoofd; hallo het is geen pilates les hoor iedereen effe in een deuk...

EN ik lach nog elke keer om mijn rare zucht toen onze zoon eruit kwam hihi (beetje achterlijk maar goed ik ben een giechelkont en lach meer als ik nerveus ben dus dat verklaart wel een en ander..

Je bevalling kan je zo leuk maken als je zelf wilt (bij een normale gezonde bevalling dan he) rustig blijven, overal de humor van inzien, goed luisteren (dus niet eigenwijs zijn)

Ondanks een bijna totaalruptuur met een zoontje van 4160 gram met 38 weken ingeleid vond ik de bevalling goed te doen, liever als naar de tandarts haha
 
Terug
Bovenaan