Onze dochter van 2,5 is een maand geleden doodziek geworden. Het begon met een beetje overgeven. De dag erna was ze niets meer waard. Verscheidene malen belden we met de huisarts, maar we werden niet serieus genomen. 3 dagen later leek ze wat op te knappen, en ik ben ondertussen naar Nederland geweest voor de begrafenis van mijn oma. Die was de dag dat ons meiske ziek begon te worden rustig ingeslapen.
Maar na een dag 1 Nederland ging het weer veel slechter met haar. Mijn man kwam me ophalen met de meiden in Trondheim. Hij had al besoten dat we direct naar de huisarts zouden rijden. En dat was ook het eerste wat ik zei: we rijden direct door! Ze was zichtbaar afgevallen en had heel veel pijn in haar buik. Dronk en at bijna niet meer. Bij de huisarts bleek dat ze belachelijk hoge ontstekingswaarden had, meteen door naar het ziekenhuis, ook omdat ze begon uit te drogen. Dit was een week nadat ze ziek was geworden. Paracetamol en ibuprofen hielpen wel, maar de koorts liep enorm op zodra die was uitgewerkt en dan lach ze te kermen van de pijn. Na twee dagen onderzoeken in het ziekenhuis werd er eindelijk een echo gemaakt van haar buik. Gesprongen blinde darm. Ze is direct daarna geopereerd. De chirurg vertelde ons dat het geen makkelijke operatie was geweest. Ze had een abces ter grote van een kippenei en al haar darmen waren verkleefd, ze hebben alles moeten schoonmaken. het basces stond op springen en als die was gegaan was ze in het meest positieve geval onvruchtbaar geworden.
Ze is nu weer redelijk de oude aan het worden, godzijdank, maar echt tijd voor fora heb ik dus niet gehad. Door de stress is mijn bloeddruk ook begonnen met oplopen en is mijn buik enigzins in groei achtergebleven en ben ik nu ook op nonactief gestel door de vk tot het volgende bezoek begin maart.
Maar na een dag 1 Nederland ging het weer veel slechter met haar. Mijn man kwam me ophalen met de meiden in Trondheim. Hij had al besoten dat we direct naar de huisarts zouden rijden. En dat was ook het eerste wat ik zei: we rijden direct door! Ze was zichtbaar afgevallen en had heel veel pijn in haar buik. Dronk en at bijna niet meer. Bij de huisarts bleek dat ze belachelijk hoge ontstekingswaarden had, meteen door naar het ziekenhuis, ook omdat ze begon uit te drogen. Dit was een week nadat ze ziek was geworden. Paracetamol en ibuprofen hielpen wel, maar de koorts liep enorm op zodra die was uitgewerkt en dan lach ze te kermen van de pijn. Na twee dagen onderzoeken in het ziekenhuis werd er eindelijk een echo gemaakt van haar buik. Gesprongen blinde darm. Ze is direct daarna geopereerd. De chirurg vertelde ons dat het geen makkelijke operatie was geweest. Ze had een abces ter grote van een kippenei en al haar darmen waren verkleefd, ze hebben alles moeten schoonmaken. het basces stond op springen en als die was gegaan was ze in het meest positieve geval onvruchtbaar geworden.
Ze is nu weer redelijk de oude aan het worden, godzijdank, maar echt tijd voor fora heb ik dus niet gehad. Door de stress is mijn bloeddruk ook begonnen met oplopen en is mijn buik enigzins in groei achtergebleven en ben ik nu ook op nonactief gestel door de vk tot het volgende bezoek begin maart.