Lange tijd

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag dames, tijdje niets laten horen, maar wil nu even wat van mij afschrijven en mijn gevoelens en gedachten met jullie delen. Aanstaande maandag 24 mei is het precies 2 jaar geleden dat wij besloten met de pil te stoppen met de hoop een kindje te mogen krijgen. Helaas is dit tot op heden nog niet gelukt, met alle twijfels, onderzoeken en onzekerheden van dien.
Hoe emotioneel kan je daarvan worden, ookal ben ik een nuchtere meid die elke keer weer zegt "kop op, volgende maand weer een kans, we houden hoop!", terwijl je ondertussen alweer in ronde 24 zit!!!
19 april heb ik een baarmoederfoto gehad op de 13 e dag, daarna ben ik met ovulatietesten aan de slag gegaan om zeker te weten wanneer mijn eisprong zou zijn, omdat ik zeer onregelmatig ben. Nu heb ik dus aankomend weekend mijn NOD en hoop zo dat mijn geduld deze keer beloond wordt.... Zeker nadat ik verhalen gelezen heb dat je meer kans maakt na een baarmoederfoto doordat je dan weer "Schoon" bent. Maar goed wanneer heb je valse hoop?
Ondertussen worden collega's, vriendinnen, familie en kennissen om me heen allemaal zwanger waardoor je ook niet erg lekker in vel gaat zitten.
Je gaat ook nadenken of je er niet teveel mee bezig bent... Maar zeg nou zelf dames, wanneer ben je er nou teveel mee bezig? Het is toch vooral ONS lichaam en cyclus waar we rekening mee moeten houden, wij zijn toch degenen die in de medische molen voornamelijk de onderzoeken voor hun kiezen krijgen. Begrijp me niet verkeerd het komt niet alleen op ons neer ook wel op onze mannen, maar toch voelt het soms ff anders....
Als alle tranen dan weer gevloeid zijn voelt dat ook weer als een opluchting, pak ik mezelf weer bij elkaar en vol goede moed slaan we de volgende hopelijk vruchtbare maand weer in.
Dames, excuses voor mijn gepruil op deze heerlijke zomerse dag! Morgen ga ik er weer van geniten, jullie hopelijk ook. Voor wie er zwanger zijn, van harte gefeliciteerd en voor degenen die nog niet zwanger zijn, ik heb net zoveel hoop voor jullie als ik voor mijzelf heb en dat is dus echt heel veel!
Dikke kus Denise
 
Hoi Denise,

Ik hoop met je mee dat aankomend weekend een geweldig weekend wordt. Misschien wordt dat lange wachten nu beloond. Ik schrijf nog niet zo lang mee op dit forum, maar in het kort; wij hebben twee dochters . Ja, wat is dan het probleem zul je denken. Een derde kindje dus. Vergeleken bij jou stelt dat dus niks voor. Daar ben ik me wel bewust van. Mijn cyclus is onregelmatig (bij onze twee dochters nooit gehad) wat het dus ook niet gemakkelijk maakt. Maar op den duur zal het wel raak zijn.

Denise, ik wil je veel succes wensen. En blijf moed houden he. Zonder moed komt een mens niet ver. En inderdaad, geniet van het mooie weer. Volgende week regent het misschien weer.
Laat je ons nog wel even weten hoe het gegaan is??? En als je wilt pruilen mag dat hier ook hoor.

Liefs, Hendrika..............
 
Hoi Denise,
wat heb je dat prachtig opgeschreven, heel ontroerend en herkenbaar. Wist je dat er tegnwoordig ook een forum is voor 'als zwanger worden langer duurt'. Het staat onder de decembermoeders, Misschien kan je daar wat betreft de medische molen wat meer 'je ei kwijt'. Maar volgens mij mag je overal pruilen hoor! Heel veel sterkte,
liefs, el.
 
Hoi Denise,

Ik ben een tijd niet op het forum geweest. Jouw verhaal is het eerste dat ik lees en ik moet hierop reageren omdat het me raakt. 24 Maanden is erg lang en ik vind het zo knap van je dat je steeds met goeie moed verder gaat. Vanmiddag zat er bij de post een envelop met de welbekende ooievaarspostzegel. We weten wat dat betekent. Vrienden van ons zijn bevallen van hun tweede kindje. Wat er dan door je heen gaat. Maar wat ik tegen je wil zeggen is dat ik het ontzettend bewonder hoe jij met de situatie omgaat. En dan als laatste feliciteer je de zwangeren onder ons en je spreekt de hoop uit voor de niet-zwangeren. Denise, meid, heel veel succes uit de grond van mijn hart.
 
Lieve Denise,
Nou meid, petje af hoor, ik vind het erg knap hoe je het 'verteld' en er zo positief onder blijft. Twee jaar is al echt een hele lange tijd zeg.
Het is zo fijn om hier je spreekwoordelijke ei kwijt te kunnen ( de echte moet je goed bewaken hoor ) en vind dat je het helemaal niet vervelend brengt en ook al heb je daar wel een keer behoefte aan, je mag hier lekker miepen van ons.

Ik hoop dat we snel nog wat van je horen en ik hoop natuurlijk dat we een positief bericht krijgen. Ik ga echt voor je duimen.

Veel liefs, Ank
 
Hoi Denise,

Ook wij zijn al twee jaar bezig om zwanger te worden. Ik ben inmiddels 37 geworden en de tijd begint te dringen. Op 26 mei as gaan we voor het eerst naar de gyn. Ik ben er ook erg mee bezig. Helaas is mijn vriend internationaal chauffeur en is hij vaak van maandag tot vrijdag/zaterdag weg. Als je dan weer PMS-verschijnselen hebt en de rode duivel is weer verschenen ( natuurlijk altijd in het weekend) dan komen de waterlanders heel gauw. Tenminste bij mij. Ik hoop dat er bij de gyn iets aan onze kinderwens gedaan kan worden. Denise je bent niet de enige.
Ik duim voor jou, duim jij voor mij ???

groetjes Henriëtte
 
Hoi,

Ik wilde even op jou reageren. Mijn man is namelijk ook int. chauffeur. Ik ben er ook erg mee bezig. Zijn nu een half jaar bezig, hebben al wel twee kinderen.
Maar ik vraag me nou altijd af: stel dat ik mijn eisprong heb als hij ver weg is en nog niet thuis komt. Ik bedoel, zo'n eitje leeft maar een dag.....Toen we onze twee meiden kregen was het bij allebei in twee maanden raak, toen deed hij ander werk en kwam dus alle dagen gewoon thuis. Ik heb gewoon steeds het gevoel dat ik mijn ei mis. Jij ook?? Of speelt er iets anders misschien????
Ik wil je veel succes wensen en hoop de de gyn. met een oplossing komt....
Groetjes, Hendrika.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan