Afgelopen zaterdag zijn wij trotse ouders geworden van een prachtjge dochter en genieten hier volop van. We hebben een fantastische kraamhulp en mijn man en ik hebben de kraamtijd ook voor de bevalling uitvoerig al besproken, als in verwachtingen delen en waar we ons prettig bij voelen. We hebben alleen een probleem, deze hadden we wel voorspeld maar is nu toch confronterend en vragen ons af hoe andere hier mee omgaan / instaan: hoe ga je om met ineens opdringerige (schoon) ouders die gestelde grenzen totaal niet lijken te respecteren.
Schoonvaders & vriendin, schoonmoeder en vriend en moeder zijn hierin de spelers en hebben zich gedurende de gehele zwangerschap volledig of redelijk afzijdig gedragen. Ze hadden niet super veel interesse of wilde, wanneer ze wel interesse hadden, voornamelijk hun eigen meningen en ideeën met ons delen en duidelijk maken. Dit was tijdens de zwangerschap natuurlijk al een hekelpunt maar hebben dit geaccepteerd en/of besproken met de betrokken personen hoe dit bij ons over kwam en wat dit veroorzaakte, met weinig resultaat.
Nu is onze dochter er en na een aantal dagen in de kraamperiode merken we, momenteel alleen van mijn schoonouders, dat alle grenzen welke we van te voren al (al dan niet voorzichtig) hebben aangegeven, compleet uit het raam worden gegooid.
Ongevraagd op de stoep staan, gewoon door lopen naar de kinderkamer en over het bedje gaan hangen met het rookkloffie (dit is nog een additioneel gesprek wat gevoerd moet worden met beide schoonouders), afdwingen van bezoek, niet willen vertrekken en ga zo maar verder. We proberen eerst voorzichtig de grenzen te stellen en daarna zeer duidelijk maar ze lijken niks met deze informatie te doen. Ook onze kraamhulp gaf aan: ze zeggen dingen alsof ze het begrijpen maar doen vervolgens het tegenovergestelde.
Herkennen mensen zich hier in en zo ja, hoe ben je hier mee om gegaan? We bereiden ons, na een rampzalig flitsbezoek van vandaag, voor op een tirade van schoonmoeders aangezien ze na een half uur werd weggestuurd. Ze was zelf te laat, stonk naar rook, wilde de baby perse in het gezicht zitten en begreep niet waarom ze haar niet mocht vast houden. (Over het wel of niet vasthouden/aanraken weten we dat er veel meningen bestaan maar het is onze keuze om dit momenteel niet te willen.) Het lijkt alsof ze hun eigen meningen en wensen boven die van ons stellen en nu begrijpen we dat ze enthousiast zijn en bepaalde dingen willen maar het geeft voor ons een gevoel alsof wij er niet toe doen.
Zijn er mensen die ook ervaring hebben met zulke situaties/bemoeizuchtige of opdringerige (schoon) ouders of wellicht advies hebben hoe hier het beste mee om te gaan?
Schoonvaders & vriendin, schoonmoeder en vriend en moeder zijn hierin de spelers en hebben zich gedurende de gehele zwangerschap volledig of redelijk afzijdig gedragen. Ze hadden niet super veel interesse of wilde, wanneer ze wel interesse hadden, voornamelijk hun eigen meningen en ideeën met ons delen en duidelijk maken. Dit was tijdens de zwangerschap natuurlijk al een hekelpunt maar hebben dit geaccepteerd en/of besproken met de betrokken personen hoe dit bij ons over kwam en wat dit veroorzaakte, met weinig resultaat.
Nu is onze dochter er en na een aantal dagen in de kraamperiode merken we, momenteel alleen van mijn schoonouders, dat alle grenzen welke we van te voren al (al dan niet voorzichtig) hebben aangegeven, compleet uit het raam worden gegooid.
Ongevraagd op de stoep staan, gewoon door lopen naar de kinderkamer en over het bedje gaan hangen met het rookkloffie (dit is nog een additioneel gesprek wat gevoerd moet worden met beide schoonouders), afdwingen van bezoek, niet willen vertrekken en ga zo maar verder. We proberen eerst voorzichtig de grenzen te stellen en daarna zeer duidelijk maar ze lijken niks met deze informatie te doen. Ook onze kraamhulp gaf aan: ze zeggen dingen alsof ze het begrijpen maar doen vervolgens het tegenovergestelde.
Herkennen mensen zich hier in en zo ja, hoe ben je hier mee om gegaan? We bereiden ons, na een rampzalig flitsbezoek van vandaag, voor op een tirade van schoonmoeders aangezien ze na een half uur werd weggestuurd. Ze was zelf te laat, stonk naar rook, wilde de baby perse in het gezicht zitten en begreep niet waarom ze haar niet mocht vast houden. (Over het wel of niet vasthouden/aanraken weten we dat er veel meningen bestaan maar het is onze keuze om dit momenteel niet te willen.) Het lijkt alsof ze hun eigen meningen en wensen boven die van ons stellen en nu begrijpen we dat ze enthousiast zijn en bepaalde dingen willen maar het geeft voor ons een gevoel alsof wij er niet toe doen.
Zijn er mensen die ook ervaring hebben met zulke situaties/bemoeizuchtige of opdringerige (schoon) ouders of wellicht advies hebben hoe hier het beste mee om te gaan?
