Hoi dames,
ik had mijn verhaal al als reactie bij een ander topic gezet, maar open toch een nieuw topic omdat ik erg benieuwd ben naar de ideeen van andere moeders over dit onderwerp.
Nogmaals mijn reactie:
'Ik ben ook een van de meeleesmama's. Ik lees regelmatig met veel plezier en interesse mee, maar reageer zelden..
Ook
ik ken de wisselende periodes wat betreft het slapen van mijn meisje.
Ik laat haar alleen noooooit huilen! Dat gaat echt tegen mijn gevoel
in. Ik denk dat het 'laten huilen' misschien wel het gewenste effect
heeft voor de ouders, maar ten koste van wat? Volgens mij huilt een
kindje altijd om een reden. Die kleintjes maken natuurlijk zo
ontzettend veel mee en hebben van alles te verwerken. Dit gebeurt onder
andere dmv huilen. En dit doen ze natuurlijk bij degene bij wie ze zich
het veiligst voelen: de ouders.
Ik denk dat een kindje na uren
huilen het maar opgeeft en in slaap valt van vermoeidheid, maar wel een
stukje vertrouwen in de ouders is verloren. Eigenlijk laat je als ouder
zien dat je er niet altijd bent voor je kleintje...
Het is niet
zo dat ik opspring bij iedere kik die mijn meisje geeft. Maar als ze
echt huilt, haal ik haar uit bed en troost haar. Dit soms meerdere
malen per avond / nacht. En gelukkig weet ik inmiddels dat het korte
periodes zijn waarin ze zo onrustig is en dat het binnen een paar dagen
weer over is.
Het stuk: http://www.natuurlijkouderschap.org/ schaduwkantslaaptraining.html (even aan elkaar plakken en copieren, ik weet niet hoe ik een link kan maken...)
bevestigt alleen maar meer mijn gevoelens hierover.
Dit
is absoluut geen aanval op de moeders die het anders doen. Opvoeden is
zo'n gevoelsding en ik denk niet dat er maar een waarheid is hierin. Ik
wilde dit alleen met jullie delen.
Groetjes,
Barbara mv Santana (14/09/2006)'
ik had mijn verhaal al als reactie bij een ander topic gezet, maar open toch een nieuw topic omdat ik erg benieuwd ben naar de ideeen van andere moeders over dit onderwerp.
Nogmaals mijn reactie:
'Ik ben ook een van de meeleesmama's. Ik lees regelmatig met veel plezier en interesse mee, maar reageer zelden..
Ook
ik ken de wisselende periodes wat betreft het slapen van mijn meisje.
Ik laat haar alleen noooooit huilen! Dat gaat echt tegen mijn gevoel
in. Ik denk dat het 'laten huilen' misschien wel het gewenste effect
heeft voor de ouders, maar ten koste van wat? Volgens mij huilt een
kindje altijd om een reden. Die kleintjes maken natuurlijk zo
ontzettend veel mee en hebben van alles te verwerken. Dit gebeurt onder
andere dmv huilen. En dit doen ze natuurlijk bij degene bij wie ze zich
het veiligst voelen: de ouders.
Ik denk dat een kindje na uren
huilen het maar opgeeft en in slaap valt van vermoeidheid, maar wel een
stukje vertrouwen in de ouders is verloren. Eigenlijk laat je als ouder
zien dat je er niet altijd bent voor je kleintje...
Het is niet
zo dat ik opspring bij iedere kik die mijn meisje geeft. Maar als ze
echt huilt, haal ik haar uit bed en troost haar. Dit soms meerdere
malen per avond / nacht. En gelukkig weet ik inmiddels dat het korte
periodes zijn waarin ze zo onrustig is en dat het binnen een paar dagen
weer over is.
Het stuk: http://www.natuurlijkouderschap.org/ schaduwkantslaaptraining.html (even aan elkaar plakken en copieren, ik weet niet hoe ik een link kan maken...)
bevestigt alleen maar meer mijn gevoelens hierover.
Dit
is absoluut geen aanval op de moeders die het anders doen. Opvoeden is
zo'n gevoelsding en ik denk niet dat er maar een waarheid is hierin. Ik
wilde dit alleen met jullie delen.
Groetjes,
Barbara mv Santana (14/09/2006)'