Heeft iemand tips? Ik vind het lastig om de kinderen (2 en 4 jaar) bij papa thuis te laten en zelf een dag (lees paar uur) weg te gaan. De tweede is geboren tijdens corona en thuiswerken. Hierdoor had ik op moeilijke momenten tijdens mijn mama dag, hulp achter de hand op moeilijke momenten. Ergens heb ik dit opgeslagen als "normaal", waardoor ik het nu lastig vind om mijn man zonder back-up achter te laten. Op deze manier werk ik als ze bij de opvang of oma zijn, en als ik niet werk heb ik altijd de kids om mee heen. Het gekke is dat ik het niet lastig vind om ze bij mijn moeder (wekelijkse oppasoma) achter te laten, alsof ik haar wel vertrouw... (ze was huismama voor mijn zus, mij en mijn broertje), en ookals ze bij de opvang zijn, kan ik meestal ontspannen. Ik zeg meestal omdat Rinske vaak ziek is en ik soms wel bang ben dat de opvang me zal bellen als ze ziek wordt. Maargoed, een middagje of zaterdag alleen of met vriendinnen iets leuk doen, lukt me dus echt niet.
Leren loslaten
- Onderwerp starter Gebruiker10251675
- Startdatum
Ja, hij zegt altijd dat hij het wel redt, maar als ik dan thuiskom, is er een zucht van opluchting of hij noemt meteen 2 dingen die dringend gedaan moeten worden waar hij niet aan toekomt... Dit versterkt mijn gevoel dat hij het lastig vindt. Het gaat de laatste tijd al iets beter, hij heeft ze pas een keer in zijn 1tje op bed gelegd, toen ik op mijn werk afscheid van een collega had. Meestal lieten we ze in zulke situaties bij opa en oma logeren, maar we realiseren ons ook dat dat niet altijd kan. Ik probeer inderdaad stapsgewijs meer tijd voor mezelf te nemen. Om half 1 weg en 4 uur thuis, is toch een paar uur (maar eigenlijk niet voldoende). De jongste slaapt van 12.30 tot 14.00, wat mij iets meer rust geeft bij het weggaan.
Waar ben je bang voor?
ergste is dat ze al die tijd huilen, maar dat zou onwaarschijnlijk zijn.
En so What dat er dingen niet gebeuren.
zolang ze hun natje en droogje hebben is het goed. Jij bent een geoefende mama op jouw manier en papa zal dat ook moeten leren op zijn manier.
Geef hem die ruimte (veel uren aan één weg zijn) en zorg desnoods dat er vanalles klaar staat aan eten/drinken/kleding.
Is er paniek kan hij altijd bellen.
wellicht stuurt hij tussendoor nog een foto hoe het gaat.
Los laten!!
ergste is dat ze al die tijd huilen, maar dat zou onwaarschijnlijk zijn.
En so What dat er dingen niet gebeuren.
zolang ze hun natje en droogje hebben is het goed. Jij bent een geoefende mama op jouw manier en papa zal dat ook moeten leren op zijn manier.
Geef hem die ruimte (veel uren aan één weg zijn) en zorg desnoods dat er vanalles klaar staat aan eten/drinken/kleding.
Is er paniek kan hij altijd bellen.
wellicht stuurt hij tussendoor nog een foto hoe het gaat.
Los laten!!
Ik doe mijn best 
Ik weet dat hij het ook moet leren, want over een maand of 4 komt nummer 3 en dan zal ik mijn handen ook vol hebben. En op zich zijn ze oud genoeg om duidelijk te maken wat ze willen, dus daaf ben ik niet bang voor. Eerder dat ze het bloed onder zijn nagels vandaan halen en dat het hem even teveel wordt. Maar ik zal proberen wat vaker (en langer) afstand te nemen., zodat hij de kans krijgt zijn eigen ritme te ontwikkelen.
Ik weet dat hij het ook moet leren, want over een maand of 4 komt nummer 3 en dan zal ik mijn handen ook vol hebben. En op zich zijn ze oud genoeg om duidelijk te maken wat ze willen, dus daaf ben ik niet bang voor. Eerder dat ze het bloed onder zijn nagels vandaan halen en dat het hem even teveel wordt. Maar ik zal proberen wat vaker (en langer) afstand te nemen., zodat hij de kans krijgt zijn eigen ritme te ontwikkelen.