A
Anoniem
Guest
Ik had een poosje geleden laten weten dat ik graag een kindje wou maar mijn vriend er niet klaar voor was. Intussen had ik het er heel erg moeilijk mee en liep ik hier een week of twee helemaal verdwaasd rond. Op den duur werd ik ook heel erg boos op hem, zonder dat uit te spreken, maar ik kreeg heel sterke anti-gevoelens. OOk niet fijn want ik zie hem echt graag en ik wil hem echt begrijpen en ook in zijn standpunt meegaan. Maar gisterenben ik gewoon gekraakt op een voor mij heel onvoorspeld moment. En toen....
Heb ik er gewoon alles uitgegooid, ongecencureerd en zonder erbij na te denken.
Dit heeft hem ook alles doen zeggen... hoeveel schrik hij heet om papa te worden, maar ook hoe hij er naar uitkijkt... en zelfs vooral dat laatste.
En het eindbesluit is dat we er voor gaan!!
Hij vind het ok en kijkt er zelf ook heel erg naar uit!
Ik ben depri opgestaan en als het gelukkigste meisje gaan slapen...
Dit was echt wel heel erg onverwacht voor mij!Waw!
Donderdag is mijn nod en we maken nu al kans denk ik (maar dat heb ik er nog niet meteen bijverteld, ik wou hem niet overdonderen want enerzijds was het eigenlijk nu nog niet echt de bedoeling en anderzijds wil ik hem ook wat tijd geven om aan het idee te wennen en er nog wat meer over te praten)
Dat wordt dus een spannende week voor mijn (ons) want ik heb intussen al een paar misselijke ochtenden, slapelze nachten en buikpijnkrampdagen achter de rug (maar het een kan makkelijk een gevolg zijn van het ander, dus ik ga nog niet te hard van stapel lopen al hoop ik toch ergens al van wel)
Groetjes,
een gelukkige Lea
Heb ik er gewoon alles uitgegooid, ongecencureerd en zonder erbij na te denken.
Dit heeft hem ook alles doen zeggen... hoeveel schrik hij heet om papa te worden, maar ook hoe hij er naar uitkijkt... en zelfs vooral dat laatste.
En het eindbesluit is dat we er voor gaan!!
Hij vind het ok en kijkt er zelf ook heel erg naar uit!
Ik ben depri opgestaan en als het gelukkigste meisje gaan slapen...
Dit was echt wel heel erg onverwacht voor mij!Waw!
Donderdag is mijn nod en we maken nu al kans denk ik (maar dat heb ik er nog niet meteen bijverteld, ik wou hem niet overdonderen want enerzijds was het eigenlijk nu nog niet echt de bedoeling en anderzijds wil ik hem ook wat tijd geven om aan het idee te wennen en er nog wat meer over te praten)
Dat wordt dus een spannende week voor mijn (ons) want ik heb intussen al een paar misselijke ochtenden, slapelze nachten en buikpijnkrampdagen achter de rug (maar het een kan makkelijk een gevolg zijn van het ander, dus ik ga nog niet te hard van stapel lopen al hoop ik toch ergens al van wel)
Groetjes,
een gelukkige Lea
