Nee, ik heb nog niet gebeld hoor. Ik heb geen medische indicatie dus ik zal pas met 10 weken de eerste echo krijgen. Bij ons doen ze het ook echt niet eerder, omdat de zwangerschap dan nog alle kanten uit kan gaan en een 10 weken echo wat meer zekerheid voor de toekomst geeft. En dat is over 5 weken pas. Lang eind, maar goed... ik was er al op voorbereid. Ik ga rond 7 weken maar eens bellen. In 2007 kreeg ik een miskraam met 6 weken precies dus ik wil eerst die grens halen. stom hè? alsof dat meer zekerheid geeft.
Mijn test was wel superduidelijk. Niet op zijn donkerste maar wel heel goed zichtbaar... dat had ik toen niet... dus dat geeft mij wel wat meer rust. En ik doe een beroep op mijn ervaringsdeskundigheid dat piekeren je tot niets brengt. Bij Loïs heb ik zoveel gehuild en gepiekerd en het heeft me niets opgeleverd dan stress en angst. Het ging allemaal goed dus ik had geen reden. Je kunt nog zoveel piekeren maar het voorkomt echt een miskraam niet... dus ja.. als die komt is het toch onvermijdbaar. Ik geniet dus nu maar van alle dagen en probeer niet teveel op mijn lichaam te letten, want de ene dag is toch anders dan de andere! Nu heb ik bijv veel last van mijn borsten en maandag helemaal niet! Bij Loïs ging dit ook af en aan en toen maakte ik me er zo druk over. Dat probeer ik nu echt van me af te zetten. En ik heb er wel goed vertrouwen in. Dat had ik toen in 2007 echt niet want die test was zo licht en bleef ook licht, wat voor mij een teken was dat ik geen hcg meer aanmaakte... klopte dus als een bus. Nu was mijn test superduidelijk ondanks mijn lichte urine (ik had tot 's nachts 12 uur veel gedronken), dus met het hcg zit het wel goed.
Hoe ervaar jij het allemaal weer?
