Hallo Papa's & Mama's,
Of zijn hier alleen mama's?
Eerst even voorstellen, Ik ben een vader van een dochtertje van 3jr en 3 maanden.
Naast het werk en het vader zijn is mijn andere passie golfen (nee niet kolven). Deze tijdrovende hobby levert thuis nogal eens conflictsituaties zoals je waarschijnlijk kunt voorstellen. Inmiddels plannen wij dan ook speciale leukedingen doen dag met het gezin in. Zo was gisteren ook "leukedingen doen dag" in huize dirkthegolfer. Traditiegetrouw staan we dan op een Christelijke tijd op. Vandaag stond een dagje Dolfinarium op het programma . Hierdoor moest ik helaas wel een heel mooi en attent golfvoorstel van de voor mij onbekende bekende golfchatter afslaan. Als ik leukedingen ga doen met mijn 3 jaar oude dochtertje dan is het meestal ook echt leuk,. Ook als ik iets leuks ga doen met mijn vriendin alleen is het vaak heel leuk. Maar als we met zijn drieën op stap gaan dan draait het meestal uit op een klein drama,. Mijn kleine prinses is simpelweg in het gezelschap van mama en papa samen ineens niet meer het type “Cinderella †maar eerder het type “Super Nanny kindâ€. Hoogst irritant dus (echt een papa kindje dus/ jaja ik vul hem zelf wel in) wat zich bij haar uit in zeuren , huilen, niet luisteren, etc…tot het moment dat wij “oudjes†ons geduld langzaam beginnen te verliezen. Dit zijn de momenten dat ik golfende papa echt kan smachten naar een rondje golf. Maar ik sta niet op het kortgemaaide gras, maar ik zit op de tribune van ‘t Dolfinarium arena tussen alle andere papa’s , mama’s en schijnbaar lieve, voorbeeldige maar vooral enthousiaste kinderen. Maar zoals gezegd onze kleine meid is accuut weer in de terrible 2 stage als we samen zijn dus is zij voornamelijk ongeduldig en verveeld. Totdat de show begint en ze direkt onder de indruk is van het geheel. Ze is de gehele show onherkenbaar stil en zoet. Als ik naar haar kijk en zie dat ze zo zit te genieten smelt ik en ben ik al het gejank en gezeur weer snel vergeten. Papa is ontdooit.! Het is alsnog een mooie leuke dag geworden denk ik bij mijzelf als we weer gedrieën de parkeerplaats oplopen. Bij de auto aangekomen zie ik tot mijn onaangename verassing een parkeerbon op mijn voorruit liggen. Als randstedeling denk ik nog steeds dat betaald parkeren enkel en alleen iets voor de “grote stad†is en dus was ik net zoals die andere keren in Weert, Schagen en Winterswijk niet alleen onaangenaam verrast maar vooral verbaasd een parkeerbon aan te treffen. Dit keer baalde ik meer dan de vorige keren. Gisteren nog heb ik namelijk nog aan een bekende laten weten dat ik deze week, net zoals hem, ook 3 bonnen had ontvangen en dat ik vond dat het deze keer wel een les voor me moest zijn. Bovendien is het financieel voor een jong gezin ook niet echt verantwoord en aantrekkelijk. Dit in het achterhoofd hebbende dacht ik…. weet je wat ik vraag aan dat stel wat net naast ons wil wegrijden of ik hun kaartje misschien mag hebben. De man kijkt me aan alsof ik hem net gevraagd heb of ik even zijn meisje een kwartiertje mag lenen. Het was max 10 seconden stil, maar dat voelt op zo’n moment als een kwartiertje. Ik dacht nog ……ohjee verkeerde stel……….misschien werkt hij of zij wel bij de (parkeer) politie. Ik zeg je gooit dat kaartje straks toch weg? Ja zegt hij , waarop ik zeg dan mag ik hem toch wel hebben? Ja natuurlijk zegt ie…………totdat zijn vrouw (naar het later blijkt) vraagt: Waar gaat u dat dan voor gebruiken als ik vragen mag? Nou het zit zo zeg ik … ik wist niet dat je hier een kaartje moest kopen , ik weet het klinkt wat naief en onnozel voeg ik nog toe , maar ik wist het echt niet en toen… Dus u wilt dat kaartje gebruiken om proberen onder die bon uit te komen ? Ja zeg ik in afwachting van een “geen enkele probleem meneer antwoord†Nou daar doen wij dus niet aan mee zeg ze kordaat. Wij zijn namelijk Christelijk en dit is niet goed. Dat zou een verkeerde daad zijn van ons. Ja valt de man zijn vrouw bij nu ik weet wat u er mee wilt doen kan ik het bonnetje niet meer geven. Ik sta niet vaak sprakeloos, maar nu was ik gewoon totaal perplex. We zijn maar snel, niet te.., , wel gereden om in ieder geval op een Christelijke tijd thuis te zijn!
groetjes
Dirkthegolfer
een golfende papa
Of zijn hier alleen mama's?
Eerst even voorstellen, Ik ben een vader van een dochtertje van 3jr en 3 maanden.
Naast het werk en het vader zijn is mijn andere passie golfen (nee niet kolven). Deze tijdrovende hobby levert thuis nogal eens conflictsituaties zoals je waarschijnlijk kunt voorstellen. Inmiddels plannen wij dan ook speciale leukedingen doen dag met het gezin in. Zo was gisteren ook "leukedingen doen dag" in huize dirkthegolfer. Traditiegetrouw staan we dan op een Christelijke tijd op. Vandaag stond een dagje Dolfinarium op het programma . Hierdoor moest ik helaas wel een heel mooi en attent golfvoorstel van de voor mij onbekende bekende golfchatter afslaan. Als ik leukedingen ga doen met mijn 3 jaar oude dochtertje dan is het meestal ook echt leuk,. Ook als ik iets leuks ga doen met mijn vriendin alleen is het vaak heel leuk. Maar als we met zijn drieën op stap gaan dan draait het meestal uit op een klein drama,. Mijn kleine prinses is simpelweg in het gezelschap van mama en papa samen ineens niet meer het type “Cinderella †maar eerder het type “Super Nanny kindâ€. Hoogst irritant dus (echt een papa kindje dus/ jaja ik vul hem zelf wel in) wat zich bij haar uit in zeuren , huilen, niet luisteren, etc…tot het moment dat wij “oudjes†ons geduld langzaam beginnen te verliezen. Dit zijn de momenten dat ik golfende papa echt kan smachten naar een rondje golf. Maar ik sta niet op het kortgemaaide gras, maar ik zit op de tribune van ‘t Dolfinarium arena tussen alle andere papa’s , mama’s en schijnbaar lieve, voorbeeldige maar vooral enthousiaste kinderen. Maar zoals gezegd onze kleine meid is accuut weer in de terrible 2 stage als we samen zijn dus is zij voornamelijk ongeduldig en verveeld. Totdat de show begint en ze direkt onder de indruk is van het geheel. Ze is de gehele show onherkenbaar stil en zoet. Als ik naar haar kijk en zie dat ze zo zit te genieten smelt ik en ben ik al het gejank en gezeur weer snel vergeten. Papa is ontdooit.! Het is alsnog een mooie leuke dag geworden denk ik bij mijzelf als we weer gedrieën de parkeerplaats oplopen. Bij de auto aangekomen zie ik tot mijn onaangename verassing een parkeerbon op mijn voorruit liggen. Als randstedeling denk ik nog steeds dat betaald parkeren enkel en alleen iets voor de “grote stad†is en dus was ik net zoals die andere keren in Weert, Schagen en Winterswijk niet alleen onaangenaam verrast maar vooral verbaasd een parkeerbon aan te treffen. Dit keer baalde ik meer dan de vorige keren. Gisteren nog heb ik namelijk nog aan een bekende laten weten dat ik deze week, net zoals hem, ook 3 bonnen had ontvangen en dat ik vond dat het deze keer wel een les voor me moest zijn. Bovendien is het financieel voor een jong gezin ook niet echt verantwoord en aantrekkelijk. Dit in het achterhoofd hebbende dacht ik…. weet je wat ik vraag aan dat stel wat net naast ons wil wegrijden of ik hun kaartje misschien mag hebben. De man kijkt me aan alsof ik hem net gevraagd heb of ik even zijn meisje een kwartiertje mag lenen. Het was max 10 seconden stil, maar dat voelt op zo’n moment als een kwartiertje. Ik dacht nog ……ohjee verkeerde stel……….misschien werkt hij of zij wel bij de (parkeer) politie. Ik zeg je gooit dat kaartje straks toch weg? Ja zegt hij , waarop ik zeg dan mag ik hem toch wel hebben? Ja natuurlijk zegt ie…………totdat zijn vrouw (naar het later blijkt) vraagt: Waar gaat u dat dan voor gebruiken als ik vragen mag? Nou het zit zo zeg ik … ik wist niet dat je hier een kaartje moest kopen , ik weet het klinkt wat naief en onnozel voeg ik nog toe , maar ik wist het echt niet en toen… Dus u wilt dat kaartje gebruiken om proberen onder die bon uit te komen ? Ja zeg ik in afwachting van een “geen enkele probleem meneer antwoord†Nou daar doen wij dus niet aan mee zeg ze kordaat. Wij zijn namelijk Christelijk en dit is niet goed. Dat zou een verkeerde daad zijn van ons. Ja valt de man zijn vrouw bij nu ik weet wat u er mee wilt doen kan ik het bonnetje niet meer geven. Ik sta niet vaak sprakeloos, maar nu was ik gewoon totaal perplex. We zijn maar snel, niet te.., , wel gereden om in ieder geval op een Christelijke tijd thuis te zijn!
groetjes
Dirkthegolfer
een golfende papa