<p>Hallo allemaal,</p><p> </p><p>Soms maak ik me best wel zorgen om onze dochter van 3,5 jaar oud.</p><p>De laatste tijd valt mij wat dingen op waar ik me zorgen om maak zoals:</p><p>- in bed moeten alle knuffels liggen zoals zij wilt.</p><p>- vandaag mochten alle lichten in de woonkamer niet aan, waardoor mijn man in het donker zat met zijn 2 dochters. Toen ik thuis kwam en de lichten aandeed vond ze dit helemaal niet erg? als ik dan vraag waarom de lichten niet aan mochten gaf ze aan dat ze dat niet gezellig vond.</p><p>- Ze is best verlegen, speelt wel met andere kinderen maar praat niet zomaar tegen mensen (volwassenen )als zij wat vragen.</p><p>ben ik gewoon een overbezorgde moeder? </p>
Licht mag af en toe niet aan.
- Onderwerp starter Kikkie
- Startdatum
Los van elkaar zijn het helemaal geen gekke dingen, maar ‘gewone gekke dingen’ zoals peuters wel vaker hebben; op hun manier controle houden over een situatie. Toch denk ik dat je als moeder vaak aanvoelt wanneer gewoon gek een beetje te gek is. Het feit dat jij je zorgen maakt, zegt voldoende. Praat eens met de huisarts of vraag advies bij het CB/een opvoedpoli.
Wanneer je kind niet praat tegen (vreemde) volwassenen, wordt dat heel vaak afgedaan als verlegenheid. Als jij je echt zorgen maakt, probeer dan eens of er iemand is bij CB/opvoedpoli of een logopedist met verstand van Selectief Mutisme. Ik zeg absoluut niet dat jij je daar nu meteen zorgen om moet maken, maar ik heb al een aantal keren meegemaakt dat ouders überhaupt niet van bestaan afweten en daardoor dezelfde problemen nog steeds hebben als het kind 7/8 is en dan is het een veel groter probleem.
wat jk er in terug lees, is dat je dochter behoefte heeft aan controle. Dat kan komen doordat dit haar karakter is, maar ook doordat er teveel is waar ze geen controle over heeft, bijvoorbeeld door onrust. Speelt dit probleem al lang of kan ook de man met de baard er van invloed op zijn?
Wanneer je kind niet praat tegen (vreemde) volwassenen, wordt dat heel vaak afgedaan als verlegenheid. Als jij je echt zorgen maakt, probeer dan eens of er iemand is bij CB/opvoedpoli of een logopedist met verstand van Selectief Mutisme. Ik zeg absoluut niet dat jij je daar nu meteen zorgen om moet maken, maar ik heb al een aantal keren meegemaakt dat ouders überhaupt niet van bestaan afweten en daardoor dezelfde problemen nog steeds hebben als het kind 7/8 is en dan is het een veel groter probleem.
wat jk er in terug lees, is dat je dochter behoefte heeft aan controle. Dat kan komen doordat dit haar karakter is, maar ook doordat er teveel is waar ze geen controle over heeft, bijvoorbeeld door onrust. Speelt dit probleem al lang of kan ook de man met de baard er van invloed op zijn?
Ik vind het geen gekke dingen hoor, mijn oudste dochter is net 4 en wilt haar knuffels ook gerangschikt in haar bed en keurig netjes haar lampje op het stoeltje naast haar en de deur moet altijd precies even ver open als ze gaat slapen enzovoort. Zulke kleine tics en 'dwang' dingetjes hebben veel peuters en kleuters, ik vind het niet opvallend in ieder geval.
Ik probeer het wel wat in te dimmen soms, onze dochter wil bijvoorbeeld graag altijd ALLE lichten aan. Maar dan zeg ik gewoon: nee hoor, dat is niet nodig. Kies maar 3 lampen uit die je aan doet en de rest blijft uit. En dan is dat ook goed ofzo, t is niet dat ze dan in paniek raakt of het niet accepteert.
Dat van haar knuffels komt dagelijks terug met bedtijd, maar dat met de lampen is niet dagelijks. Zolang niet alles dagelijks is of haar leven beheerst en ze wel verandering accepteert, maak ik me er niet zo druk om. Ze kan tegen spontane activiteiten en ondernemingen enzo dus ach, autistisch zal ze niet zijn.
Ik weet dat ik het zelf vroeger ook belangrijk vond dat dingen op hun plek stonden en ik heb ook wel wat kleine tics gehad in m'n puberteit herinner ik me (tikken met m'n vingers en het alfabet opzeggen in m'n hoofd en zulk soort gekke dingen haha) dus ze zal het wel van mij hebben. Ik heb zulk soort dingen nu helemaal niet meer gelukkig en het heeft m'n leven ook niet beïnvloed.
Dus ik denk dat het vooral belangrijk is als je ziet in welke frequentie dit elke dag terugkomt en of het haar leventje beheerst en dat je zo kunt bepalen of het 'zorgelijk' is. Succes!
Ik probeer het wel wat in te dimmen soms, onze dochter wil bijvoorbeeld graag altijd ALLE lichten aan. Maar dan zeg ik gewoon: nee hoor, dat is niet nodig. Kies maar 3 lampen uit die je aan doet en de rest blijft uit. En dan is dat ook goed ofzo, t is niet dat ze dan in paniek raakt of het niet accepteert.
Dat van haar knuffels komt dagelijks terug met bedtijd, maar dat met de lampen is niet dagelijks. Zolang niet alles dagelijks is of haar leven beheerst en ze wel verandering accepteert, maak ik me er niet zo druk om. Ze kan tegen spontane activiteiten en ondernemingen enzo dus ach, autistisch zal ze niet zijn.
Ik weet dat ik het zelf vroeger ook belangrijk vond dat dingen op hun plek stonden en ik heb ook wel wat kleine tics gehad in m'n puberteit herinner ik me (tikken met m'n vingers en het alfabet opzeggen in m'n hoofd en zulk soort gekke dingen haha) dus ze zal het wel van mij hebben. Ik heb zulk soort dingen nu helemaal niet meer gelukkig en het heeft m'n leven ook niet beïnvloed.
Dus ik denk dat het vooral belangrijk is als je ziet in welke frequentie dit elke dag terugkomt en of het haar leventje beheerst en dat je zo kunt bepalen of het 'zorgelijk' is. Succes!
Ik lees zo niet direct reden tot zorg hoor. Wat ik me wel afvraag; als je dochter de lampen uit wil, gebeurt dit dan ook? Dat iedereen dan in het donker zit? Deze leeftijd is inderdaad zoeken naar controle, kijken hoever je kunt gaan. Daarbij horen ook grenzen leren kennen. Bij zorgen zou ik die uiten bij consultatiebureau en eventueel hulp vragen.