<p>Hi,</p><p>Ik ben momenteel 33 weken zwanger en mn partner heeft me verlaten.. ik heb nog nooit zo veel pijn gekend als nu, en had er ook niet op gerekend. Het doet zo veel pijn om te weten dat degene waar je al je vertrouwen in gestopt hebt je zo aan je lot over laat.. ik kan me niet meer goed focussen op de komst van de baby en daar voel ik me ook ontzettend schuldig over. Zijn er dames die dit hebben meegemaakt? En hoe kom ik hier weer uit, dat ik uit kijk naar de toekomst en mn kleintje? Zijn er meer jonge moeders die er alleen voor stonden en hoe hebben jullie het gered?</p>
Liefdesverdriet en zwanger
- Onderwerp starter Gebruiker10085282
- Startdatum
Jeetje wat heftig. Geen ervaring mee maar wil je graag veel sterkte toewensen. Probeer, hoe moeilijk ook, te genieten van de laatste weekjes zwangerschap.
Nogmaals, veel sterkte en kracht toegewenst!!
Nogmaals, veel sterkte en kracht toegewenst!!
Jemig wat heftig! Dat je partner je verlaat terwijl je zwanger bent! Ik kan dat niet begrijpen..... Ik kan er niet over meepraten. Maar als advies alleen geven praat er veel met vriendinnen en of familie over.. en eventueel de dokter. Dat zij je kunnen helpen hoe je de draad weer kan oppakken.
Veel sterkte!
En hopelijk kan je straks toch nog een beetje genieten.
Veel sterkte!
En hopelijk kan je straks toch nog een beetje genieten.
Hoi hoi,
wat een ..... van een man zeg.
Ik kan me voorstellen dat je je op dit moment zo voelt en ik kan je ook niet zeggen hoe je hier snel overheen komt , maar focus je vooral juist nu op de komst van je baby zoek steun bij familie of vrienden en laat hem vooral voor wat hij was want al die stress is niet goed voor je. Het komt sowieso goed met jou en je kleine met of zonder hem.
Helaas spreek ik uit ervaring ik was destijds 23 jaar en 5 maanden zwanger toen mijn ex ervan door ging met een ander. Wat een hell was dat toen ik voelde me zo alleen, verdrietig boos gekwetst en nog zoveel meer. We hadden gehele tijd ruzie als we elkaar spraken en hele hoop stress waardoor ik 10kilo was afgevallen terwijl ik zwanger was. Ik heb toen vooral veel gepraat met vriendinnen en mijn moeder wat me enorm hielp. Toen ik ongeveer 7 maanden was was ik er helemaal klaar mee om me zo te voelen en heb ik de knop omgezet en dacht wie ben jij nou helemaal mij in een van de mooiste tijden van mijn leven(zwangerschap) me zo te laten voelen dat ben je helemaal niet waard. Vanaf toen ging het redelijk goed. Mijn moeder en beste vriendin waren bij me tijdens de bevalling en vanaf de dag dat mijn dochter geboren is hebben we ons prima gered met zijn tweetjes.
Groetjes
wat een ..... van een man zeg.
Ik kan me voorstellen dat je je op dit moment zo voelt en ik kan je ook niet zeggen hoe je hier snel overheen komt , maar focus je vooral juist nu op de komst van je baby zoek steun bij familie of vrienden en laat hem vooral voor wat hij was want al die stress is niet goed voor je. Het komt sowieso goed met jou en je kleine met of zonder hem.
Helaas spreek ik uit ervaring ik was destijds 23 jaar en 5 maanden zwanger toen mijn ex ervan door ging met een ander. Wat een hell was dat toen ik voelde me zo alleen, verdrietig boos gekwetst en nog zoveel meer. We hadden gehele tijd ruzie als we elkaar spraken en hele hoop stress waardoor ik 10kilo was afgevallen terwijl ik zwanger was. Ik heb toen vooral veel gepraat met vriendinnen en mijn moeder wat me enorm hielp. Toen ik ongeveer 7 maanden was was ik er helemaal klaar mee om me zo te voelen en heb ik de knop omgezet en dacht wie ben jij nou helemaal mij in een van de mooiste tijden van mijn leven(zwangerschap) me zo te laten voelen dat ben je helemaal niet waard. Vanaf toen ging het redelijk goed. Mijn moeder en beste vriendin waren bij me tijdens de bevalling en vanaf de dag dat mijn dochter geboren is hebben we ons prima gered met zijn tweetjes.
Groetjes
Heel erg bedankt voor je berichtje.. klopt ik voel me echt heel erg alleen, hoop dat ik ook snel die knop om kan zetten want hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld is echt vreselijk.. precies wat je zegt dit hoort een van de mooiste tijd van me leven te zijn maar inplaats van dat is t een donkere wolk. Heeft je dochtertje nog contact met haar vader? Zo ja wat voor soort omgangsregeling heb je getroffen?
Wat vreselijk. En wat een l*l.
Het lijkt me vooral heel naar dat je je baby dan direct de helft van de tijd moet missen. Zo had je het je niet voorgesteld
Het lijkt me vooral heel naar dat je je baby dan direct de helft van de tijd moet missen. Zo had je het je niet voorgesteld
Hoi hoi
Ja dat kost even tijd idd, maar hoop dat als je binnenkort je kleintje in je armen sluit deze laatste weken snel vergeet en die knop omgaat.
In mijn geval hadden we nog geen erkenning gedaan ( waren niet getrouwd) dus mijn dochter heeft ook mijn achternaam.
Ik heb haar vader wel de kans gegeven om een band met haar op te bouwen omdat ik vond dat mijn dochter het recht heeft een vader en een moeder te hebben.
Wel wou ik hem na alles niet bij de bevalling hebben, hij is toen haar komen bezoeken toen ze 1 week oud was waar mijn familie bij was omdat ik dat voor mezelf fijner vond. Erna is hij nog een paar keer geweest elke keer ook als er iemand bij mij was. Daarna is het steeds minder geworden dat hij haar kwam opzoeken, mede omdat ik zag dat hij niet de moeite nam om die band goed op te bouwen heb ik niks laten opstellen qua omgang.
Laatste keer dat ze hem gezien heeft is nu bijna 5 jaar geleden
Groetjes
Ja dat kost even tijd idd, maar hoop dat als je binnenkort je kleintje in je armen sluit deze laatste weken snel vergeet en die knop omgaat.
In mijn geval hadden we nog geen erkenning gedaan ( waren niet getrouwd) dus mijn dochter heeft ook mijn achternaam.
Ik heb haar vader wel de kans gegeven om een band met haar op te bouwen omdat ik vond dat mijn dochter het recht heeft een vader en een moeder te hebben.
Wel wou ik hem na alles niet bij de bevalling hebben, hij is toen haar komen bezoeken toen ze 1 week oud was waar mijn familie bij was omdat ik dat voor mezelf fijner vond. Erna is hij nog een paar keer geweest elke keer ook als er iemand bij mij was. Daarna is het steeds minder geworden dat hij haar kwam opzoeken, mede omdat ik zag dat hij niet de moeite nam om die band goed op te bouwen heb ik niks laten opstellen qua omgang.
Laatste keer dat ze hem gezien heeft is nu bijna 5 jaar geleden
Groetjes
Wat verschrikkelijkvoor jou en je baby’tje! Zo had je het je inderdaad vast niet voorgesteld.
Geen ervaring maar wilde toch de moeite nemen om je heel veel liefs en sterkte toe te wensen en hopelijk kun je hem en de relatie snel een plek geven zodat je je op al het moois kan richten.
Zag net ook een topic met een alleenstaande aanstaande moeder dus je zal hier zeker steun van elkaar kunnen krijgen.
Misschien heb je er in deze laatste weken niet zoveel zin in, maar wellicht loont het om van het een en ander lid te worden waar je moeders kunt ontmoeten die straks een baby’tje hebben met dezelfde leeftijd. (Speelgroepen, muziekles, zwemmen met baby’s)
en misschien heeft je huisarts ook wel wat (praktische) tips over wat er is of kan je via hem/haar een paar keer met iemand praten zodat jij zo snel mogelijk een hele happy mama kan zijn!
(Ik snap dat je nu echt even heel verdrietig zal zijn hoor)
Geen ervaring maar wilde toch de moeite nemen om je heel veel liefs en sterkte toe te wensen en hopelijk kun je hem en de relatie snel een plek geven zodat je je op al het moois kan richten.
Zag net ook een topic met een alleenstaande aanstaande moeder dus je zal hier zeker steun van elkaar kunnen krijgen.
Misschien heb je er in deze laatste weken niet zoveel zin in, maar wellicht loont het om van het een en ander lid te worden waar je moeders kunt ontmoeten die straks een baby’tje hebben met dezelfde leeftijd. (Speelgroepen, muziekles, zwemmen met baby’s)
en misschien heeft je huisarts ook wel wat (praktische) tips over wat er is of kan je via hem/haar een paar keer met iemand praten zodat jij zo snel mogelijk een hele happy mama kan zijn!
(Ik snap dat je nu echt even heel verdrietig zal zijn hoor)