Ik vraag me af of jullie tips hebben voor mij over hoe je nu het beste om kunt gaan met de leugens/het jokken van je kind.
Mijn dochter is 6 jaar. De laatste tijd betrap ik haar op leugentjes. Laatst had ze bv. snoepjes uit de snoeppot gepikt en daarover gejokt. Ik heb toen al het snoep in haar bijzijn weggegooid en gezegd dat zij nu straf heeft en geen snoep meer krijgt.
Gisteren, een week ná voorgenoemd voorval, ging het prima met haar gedrag. Ik vond dat dit ook wel beloond mocht worden emt een kleinigheidje. Ik had een klein cadeautje voor haar gekocht en haar verteld dat zij dit nu kreeg omdat haar gedrag zo goed was de afgelopen week en dat jokken en pikken gestraf worden, maar goed gedrag beloond. Ze was erg blij. Nog geen uur later... ruzie met een hele goede vriendin van mij door het liegen van mijn kind! Ik leg het uit. Mijn dochter was met een oud buurmeisje aan het spelen. Het dochtertje van mijn vriendin (die 3 huizen verder woont) wilde ook meespelen. Omdat het vaak ruzie wordt als zij erbij komt, heb ik hun alledrie gewaarschuwd: ze mogen best spelen, maar er wordt géén ruzie gemaakt. Op een gegeven moment komt dochterlief bij mij boven en vertelt dat de dochter van mijn vriendin zo lelijk doet en zegt dat "ze haar dikke vette kop dicht moet houden" en dat ze dat ook tegen haar vriendinnetje heeft gezegd. Ik zei "moppie, als jullie niet gewoon kunnen spelen zonder ruzie, dan moeten jullie misschien maar niet meer samen spelen". Dochter weer naar beneden, ik verder met de was opvouwen. Hoor ik opeens mijn vriendin in de achtertuin tegen mijn dochter spreken; best wel boos. Dus ik ben naar beneden gegaan (ook boos...) en heb gezegd dat háár dochter ook lelijk doet en vertelde het verhaal wat dochterlief mij had verteld. Om een langverhaal kort te maken: dat ging van mijn kant best wel hard. Zeker ook omdat ik mijn dochter vertrouw en het voor haar op wilde nemen. MAAR... uiteindelijk zag ik haar koppie gaan hangen en toen wist ik het: ze had gelogen! Mijn vriendin was ondertussen verdrietig en teleurgesteld weggelopen. Ik heb gezegd tegen mijn dochter dat zij nu straf heeft en dat we nu het oude buurmeisje naar huis gingen brengen én dat ze naar mijn vriendin en haar dochter moest om haar excuses te maken. Dit laatste heeft zij ook gedaan (en ik ook...). Het gekke is: die straf lijkt haar helemaal niet te boeien!
Ik weet het op het moment even niet meer. Mijn vertrouwen is erg beschadigd nu. Ik heb haar vader gebeld (wij zijn al 6 jaar gescheiden), maar die zegt doodleuk dat zij dat gedrag bij hem niet vertoont.
Ook moet ik er misschien nog bij vermelden dat het op school ook niet zo geweldig gaat. Ze hebben het vermoeden dat ze hoogbegaafd kan zijn (wat ik zelf overigens niet denk) en ze loopt nu 3 ochtenden per week mee in een klas hoger.
Ik hoop op tips of ervaringen die mij kunnen helpen. Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken? Mijn dochter heeft overigens alleen veel ruzie met dÃt meisje :-(
Groetjes, mixa230201
Mijn dochter is 6 jaar. De laatste tijd betrap ik haar op leugentjes. Laatst had ze bv. snoepjes uit de snoeppot gepikt en daarover gejokt. Ik heb toen al het snoep in haar bijzijn weggegooid en gezegd dat zij nu straf heeft en geen snoep meer krijgt.
Gisteren, een week ná voorgenoemd voorval, ging het prima met haar gedrag. Ik vond dat dit ook wel beloond mocht worden emt een kleinigheidje. Ik had een klein cadeautje voor haar gekocht en haar verteld dat zij dit nu kreeg omdat haar gedrag zo goed was de afgelopen week en dat jokken en pikken gestraf worden, maar goed gedrag beloond. Ze was erg blij. Nog geen uur later... ruzie met een hele goede vriendin van mij door het liegen van mijn kind! Ik leg het uit. Mijn dochter was met een oud buurmeisje aan het spelen. Het dochtertje van mijn vriendin (die 3 huizen verder woont) wilde ook meespelen. Omdat het vaak ruzie wordt als zij erbij komt, heb ik hun alledrie gewaarschuwd: ze mogen best spelen, maar er wordt géén ruzie gemaakt. Op een gegeven moment komt dochterlief bij mij boven en vertelt dat de dochter van mijn vriendin zo lelijk doet en zegt dat "ze haar dikke vette kop dicht moet houden" en dat ze dat ook tegen haar vriendinnetje heeft gezegd. Ik zei "moppie, als jullie niet gewoon kunnen spelen zonder ruzie, dan moeten jullie misschien maar niet meer samen spelen". Dochter weer naar beneden, ik verder met de was opvouwen. Hoor ik opeens mijn vriendin in de achtertuin tegen mijn dochter spreken; best wel boos. Dus ik ben naar beneden gegaan (ook boos...) en heb gezegd dat háár dochter ook lelijk doet en vertelde het verhaal wat dochterlief mij had verteld. Om een langverhaal kort te maken: dat ging van mijn kant best wel hard. Zeker ook omdat ik mijn dochter vertrouw en het voor haar op wilde nemen. MAAR... uiteindelijk zag ik haar koppie gaan hangen en toen wist ik het: ze had gelogen! Mijn vriendin was ondertussen verdrietig en teleurgesteld weggelopen. Ik heb gezegd tegen mijn dochter dat zij nu straf heeft en dat we nu het oude buurmeisje naar huis gingen brengen én dat ze naar mijn vriendin en haar dochter moest om haar excuses te maken. Dit laatste heeft zij ook gedaan (en ik ook...). Het gekke is: die straf lijkt haar helemaal niet te boeien!
Ik weet het op het moment even niet meer. Mijn vertrouwen is erg beschadigd nu. Ik heb haar vader gebeld (wij zijn al 6 jaar gescheiden), maar die zegt doodleuk dat zij dat gedrag bij hem niet vertoont.
Ook moet ik er misschien nog bij vermelden dat het op school ook niet zo geweldig gaat. Ze hebben het vermoeden dat ze hoogbegaafd kan zijn (wat ik zelf overigens niet denk) en ze loopt nu 3 ochtenden per week mee in een klas hoger.
Ik hoop op tips of ervaringen die mij kunnen helpen. Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken? Mijn dochter heeft overigens alleen veel ruzie met dÃt meisje :-(
Groetjes, mixa230201