A
Anoniem
Guest
Allereerst... Sorrie dat ik een tijdje niet gereageerd heb. Had namelijk van vele van jullie tips en hulp gekregen om mijn verdwenen foto's terug te krijgen. Tot op heden is dit helaas nog niet gelukt. Ik ball natuurlijk vreselijk hiervan. Maar ik ben van plan om een aantal comp. winkels te bellen, en de gene die er heil in ziet mag het proberen. Ik wil de computer toch laten opschonen. Dus... wie weet.
Ik zit eventjes in een dip. Eigenlijk al een hele tijd. Volgens de Psych een burnout. Ik heb moeite met Ties (ik heb geen moordneigingen hoor) maar hij is al 4 maanden verlatings-angstig en hij slaapt maar niet door, al 3 maanden lang. En omdat ik erg moe en zenuwachtig en prikkelbaar ben, heeft dit waarschijnlijk zijn weerslag op mijn kleine Ties. Dit wil ik natuurlijk niet maar ik voel het gewoon zo. En daarbij zijn de spanningen op het werk en in mijn relatie hoog opgelopen. Het komt allmaal wel weer goed, maar het heeft tijd nodig.
Ik ben nu van plan om met Ties en ook voor mezelf naar een paragnost te gaan die aan handopleggeing doet. Misschien dat die de spanningen bij ons beiden wat weg kan nemen. Baat het niet dat schaadt het niet. Ze vraagt er namelijk niets voor (of een tientje ofzo, net wat je kan missen)
Door Ties zijn verlatings angst is mijn huis 1 grote puihoop. Ik kom nergens aan toe. Boven wil hij niet spelen dus kan ik de was niet opvouwen (hij skreeuwd de hele boel bij elkaar)
Als we beneden zijn en ik moet even naar buiten of naar boven of naar de wc of no matter what... Hij schreeuwd echt keihard, tot ik weer in zicht ben.
Moeilijk moeilijk.
Daarom heb ik even geen energie voor JG, foto's, e-mails etc. (en prive ook pfffffffffff, alles is me teveel) gehad.
Voel me de laatste 2 dagen wel beter, waarom??? Ik zou niet weten. Maar Het voelt zo. Hoop dat dit gevoel even aanhoud.
Zo, dit was weer een lang verhaal, maar zoals altijd... Het lucht wel op.
Liefs Tamara
Ik zit eventjes in een dip. Eigenlijk al een hele tijd. Volgens de Psych een burnout. Ik heb moeite met Ties (ik heb geen moordneigingen hoor) maar hij is al 4 maanden verlatings-angstig en hij slaapt maar niet door, al 3 maanden lang. En omdat ik erg moe en zenuwachtig en prikkelbaar ben, heeft dit waarschijnlijk zijn weerslag op mijn kleine Ties. Dit wil ik natuurlijk niet maar ik voel het gewoon zo. En daarbij zijn de spanningen op het werk en in mijn relatie hoog opgelopen. Het komt allmaal wel weer goed, maar het heeft tijd nodig.
Ik ben nu van plan om met Ties en ook voor mezelf naar een paragnost te gaan die aan handopleggeing doet. Misschien dat die de spanningen bij ons beiden wat weg kan nemen. Baat het niet dat schaadt het niet. Ze vraagt er namelijk niets voor (of een tientje ofzo, net wat je kan missen)
Door Ties zijn verlatings angst is mijn huis 1 grote puihoop. Ik kom nergens aan toe. Boven wil hij niet spelen dus kan ik de was niet opvouwen (hij skreeuwd de hele boel bij elkaar)
Als we beneden zijn en ik moet even naar buiten of naar boven of naar de wc of no matter what... Hij schreeuwd echt keihard, tot ik weer in zicht ben.
Moeilijk moeilijk.
Daarom heb ik even geen energie voor JG, foto's, e-mails etc. (en prive ook pfffffffffff, alles is me teveel) gehad.
Voel me de laatste 2 dagen wel beter, waarom??? Ik zou niet weten. Maar Het voelt zo. Hoop dat dit gevoel even aanhoud.
Zo, dit was weer een lang verhaal, maar zoals altijd... Het lucht wel op.
Liefs Tamara