Lieve meiden, moet even mijn hart luchten!

A

Anoniem

Guest
Goh, stom is dat!
Ik zit huilend voor de computer, mijn verhaal aan eigenlijk  wild vreemden te vertellen.
Ik weet het even allemaal niet meer en wordt daar zo verdrietig van.
Ik wil graag een kindje, maar wanneer gaat dat lukken? Ik wil graag een andere baan, of misschien ook niet! Ik wil hard gillen of lekker warm alvast in bed kruipen.
Die arme man van mij, weet ook even niet meer wat hij met me aan moet.
Ik weet gewoon niet wat ik wil, ik vindt het fijn dat het weer winter wordt, de gezelligheid en de kaarsjes aan. Maar op het moment dat ik daar aan denk word ik weer verdrietig.
Er zijn zoveel keuzes waarvan ik even niet weet hoe ik ze moet maken. Een andere baan zoeken in de zorg is geen succes en daarbij komt: wat als ik dan net zwanger ben?
We hebben ook een huis en een hypotheek. Nu heb ik lekker een vast contract, werk 9 uur op een dag en ben  dus altijd een dag in de week vrij.
Dat wil ik niet kwijt maar de sfeer op mijn werk is niet te houden. Dat vreet energie!

Goh, mijn tranen zijn al op en ik ben alweer wat rustiger geworden.
Hebben jullie ook wel eens van die momenten dat je zo verdrietig bent?
Het is ook vaak zo weer over maar toch denk ik wel eens, hoe kan dat nou toch?

Bedankt voor het luisteren naar mijn geklaag! Typisch vrouwen denk ik wel eens, je moet gewoon af en toe je verhaal kwijt en  dan maakt het  niet uit aan wie.

Groetjes Fennie
 
Hoi Fennie,

Ik ken dat gevoel ook heel goed. Ik heb ook een goede baan en werk drie dagen per week. Ik kan het goed vinden met mijn collega's, maar het afdelingshoofd verpest elke dag weer de sfeer. Dit werkt  dan ook nog door op je prive leven. omdat je er toch altijd wel mee bezig bent.  Dan kan ik ook vreselijk balen en voel ik me diep ongelukkig. Is dit nu wat ik wilde? Elke dag lijkt hetzelfde en een sleur.
 
Dan laat ik mijn emoties even de vrije loop en dan denk ik aan het moment dat ik mijn baas vertel dat ie het maar uitzoekt en dat ik ontslag neem. Heerlijk!!! Ik weet dat dat moment ooit gaat komen. Ik denk dan ook aan wat ik allemaal heb: een lieve man, een lieve, mooie, gezonde dochter, een kindje onderweg, een heerlijk huis een auto en verder lieve familie en vrienden om heen. Dat maakt alles dan weer goed.

Groetjes,

Moeder van Elin
 
Hoi Fennie,

Heel herkenbaar! Helaas hebben we op een heleboel dingen geen vat en de dingen die je het liefste wil komen niet snel genoeg.
Tenminste zo voel ik het.
Wij zijn al een hele tijd bezig voor een eerste kindje. Ik loop ook steeds te dubben over een andere baan. Maar net als jij hebben wij ook een hypotheek. Wat betreft het zwanger zijn en een nieuwe baan, daarover maak ik me niet meer druk. Ik wil liever zwanger zijn! Officieel mag een baas je niet ontslaan maar ik snap ook wel dat ze dan je contract misschien liever net verlengen. Van de andere kant als je je bewezen hebt in die maanden wat maakt het dan uit. Ze kennen je en weten hoe je werkt. Als het klikt mag je vast blijven en anders komt er weer iets anders op je pad! Let maar op!

Soms is het heerlijk om even te brullen, dan lucht het allemaal ff lekker op.
We bieden hier een luisterend oor en een brede schouder dus gooi het er lekker uit!

Type lekker als je daar zin in hebt en behoefte aan een luisterend oor.

Veel succes en klus ze!

Liefs
Joanna
 
Hallo!

Af en toe moet je gewoon even je onrust, woede, frustraties spuien! Nou en hier kun je altijd terecht! Er is altijd wel iemand die reageert.
Je zit in een moeilijke situatie zo te lezen. En 1 ding wat zeker belangrijk is dat je het op je werk naar je zin hebt want tenslotte zit je meer uren samen met je collega's dan met je partner.
En hoe lang gaat het duren voordat je zwanger bent? Ik hoop natuurlijk voor jullie dat dat heel snel mag zijn maar omdat je al niet lekker in je vel zit, zit dat natuurlijk ook niet mee!
Goed over na denken wat je nu echt met je toekomst wilt gaan doen.
En als je ergens op sollicitatie gaat hoef je nooit te beantwoorden of jullie kinderplannen hebben.
En het ligt er natuurlijk aan wat voor soort functie je naar solliciteert.
Nou ik hoop dat je  voor jezelf de knoop kunt doorhakken.

Veel succes en niet teveel piekeren!!
Veel liefs van Suus.
 
Lieve Fennie,

Ik herken je verhaal! Alleen speelde het bij mij iets langer geleden. Hoewel ik best tevreden was met mijn baan in de thuiszorg, leek het mij ook erg leuk om in een centrum voor verstandelijk gehandicapten te werken. Voor de thuiszorg kwam ik er al om meerdere bewoners te verzorgen. Maar ik wilde er graag werken. We wilden in 2002 zwanger raken. Ik kreeg een mk, en mijn zo gewenste baan kwam vrij. Ik heb er niet op gesolliciteerd. Ook niet na aandringen van sommige personeelsleden daar. Ik wilde immers zwanger raken, en vond het niet eerlijk als gelijk mijn zwangerschapsverlof geregeld zou moeten worden. En het ging om een jaar contract. Je kunt dan wel aanvoelen dat je er (tijdens of net na de zwangerschap) dan na een jaar weer uit gestuurd word. Erg jammer dus! Maar inmiddels is onze zoon (2003) geboren, en ik werk nog gewoon in de thuiszorg. Minimale uren, en op momenten dat het mij   uitkomt. En op dit moment vind ik het goed. We zijn voor een tweede bezig. Inmiddels weer een mk (april) gehad, en ook ik begin me af te vragen of het nog een keer gaat lukken. Soms zie ik het allemaal niet meer zitten, en zou ik een paar dagen heerlijk in bed willen blijven. Maar voor mijn zoon (en 2 oppaskindjes) moet ik er gewoon uit. En dat is maar goed ook, want er zijn ook heel veel leuke dingen om me heen! De dip komt bij mij vooral als ik weer ongi geworden ben.
Dus meid, je hebt heel normale gevoelens! Blijf genieten van de dingen om je heen. En als je het even lekker van je af wil praten, kom dan lekker hier! We zijn er voor je!

Groetjes, Kat
 
Hai Fennie, jouw verhaal is zo herkenbaar! Toen ik zwanger wilde worden van onze zoon heb ik ook regelmatig zo in tranen gezeten. Bij ons duurde het ook lang voor het raak was, ik zat in een leuke baan, maar wilde graag nog een stap op de carriere ladder zetten en wist af en toe niet meer hoe ik ermee aan moest. Uiteindelijk ben ik zwanger geworden, nadat ik de betere job had gekregen. Ik ben tot aan mijn verlof 4x9 blijven werken en werk nu 3x8 omdat ik ouderschapsverlof heb van mijn zoontje. Als dat afloopt ga ik 2,5 maand 32 uur werken en dan ga ik weer met verlof omdat onze tweede eraan komt. Die twijfels over werk e.d. heb ik trouwens weer gehad toen ik eenmaal zwanger was en nu de tweede eraan komt, heb ik weer twijfels. Zal ik 4 dagen blijven werken, of toch maar 3? Is het allemaal wel te doen met 2 kleine kindjes (mijn oudste is 1,5 als de 2e geboren wordt, als alles goed gaat natuurlijk). En wat denk je van al die hormonen die door je lijf gieren? Als je heel graag een kindje wilt en het lukt niet direct kan dat echt zo enorm veel emoties oproepen. Je komt er echt wel uit met je werk e.d. en ik hoop voor je dat je niet lang meer hoeft te wachten op een zwangerschap. Groetjes Cato
 
Fennie,

ook ik wilde graag een andere baan (nog steeds), maar wilde ook graag zwanger worden. Omdat zwanger worden en het vinden van een andere baan allebei onzeker is, maakt je dat natuurlijk nog onzekerder. Waarom niet gewoon voor beide gaan. Ga op zoek naar die baan. Word je voordat je een andere baan vindt zwanger hartstikke mooi, zet je je baanplannen in de koelkast.
Vind je een andere baan en ben je nog   niet zwanger, dan heb je in ieder geval die andere baan.

En gaat beide tegelijk op, tja dan bijt je je daar ook weer door heen.

Ik was ook gaan solliciteren, en op de dag van mijn sollicitatiegesprek had ik een positieve zwangerschapstest. Die baan kreeg ik uiteindelijk niet en nu ben ik niet op zoek. Ik heb mijn rust nodig, vanwege problemen met de bloeddruk. Tijdens mijn verlof, ga ik gewoon weer op zoek naar een andere baan. Als je een hypotheek hebt dan neem je met een andere baan altijd risico's, maar het hele leven bestaat uit risico's. Soms moet je gewoon doen ipv denken.

Succes.
Miep
 
Hoi Fennie,

Heel herkenbaar hoor je verhaal. Ook ik heb momenten dat ik denk laat allemaal de boel maar, en ik ga wat anders doen, maar ik mijn huidige baan heb ik een hoop vrijheden.

Een vast contract is niet iets waar ik me nog zorgen over maak, als een baas je eruit wil hebben een vast contract of niet, ontslag is tegenwoordig zeer makkelijk gerelegd. Dus ga voor allebei zoals Miep ook al zei. Je vind je weg daar altijd in. Alles laten liggen omdat je zwanger wilt worden levert misschien in de toekomst verwijten op naar je zelf, als ik toen dat gedaan had en daar schiet je ook niets mee op.

Je kunt hier altijd je hart luchten, dat weet je en zoals je ziet hebben we allemaal onze twijfels en zorgen en sta je daarin niet alleen

Liefs Tebbe
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan