<p>Waarschijnlijk voor veel herkenbaar maar wil graag weten hoe je daarmee om kunt gaan... ben soms erg onzeker over mijn aanpak:</p><p>Mijn meisje is 1,5 en loopt sinds een paar weken. Heeft altijd erg veel last van de sprongetjes en dat duurt zo’n 2,5 á 3 weken voor ze weer “normaal” doet. Ze praat nog niet echt, zomaar enkele woordjes maar heeft dus sinds kort driftbuien. Ik denk dat het komt doordat ze zich niet goed kan uiten en daardoor gefrustreerd raakt. Ze kan alles wel goed aangeven door bepaalde klanken en aanwijzen wat ze bedoelt en dan benoem ik wat ze wil hebben of wat zij of ik doe of pak.</p><p>Op dit moment (lees 3 maanden!) is ze niet echt hanteerbaar. Ze gooit met dingen als er maar iets is wat haar niet zint. Knijpt, schreeuwt, gromt en slaat als ze haar zin niet krijgt en ik vindt het moeilijk om dat te straffen. Soms helpt negeren want ik zie het als negatieve aandacht trekken, maar dan vindt ik het ook wel weer zielig omdat ik denk dat er wat is.. Sons ga ik op m’n hurken zitten en spreek ik haar aan, hetzij streng en duidelijk of geduldig zodat ik haar misschien kan helpen met iets duidelijk maken. Ik probeer zo consequent mogelijk te zijn maar ze is ook zo plakkerig!!! Kan niks in het huishouden doen of normaal koken, tijdens die momenten wil ze altijd dat ik haar optil en ze is dan ook echt heel vervelend. Bovenstaande dingen pas ik toe maar het werkt niet. Hardhandig aanpakken door ze bijv. echt straf te geven “kan” ik niet. Welke straf pas je dus toe bij een 1,5 jarige? Als ze eenmaal speelt is dat maar heel kort, maar het vreemde is dat ze bij mijn ouders of schoonouders thuis heel lief is en lang kan spelen, ook als ik erbij ben. Bij beide is ze 1 ochtend per week en sch-moeder past bij mij thuis op. Die herkennen de drift-en plak buien ook niet. Ligt het aan mij???! Bij mijn man heeft ze het ook veel minder en due is zelfs nog minder duidelijk en consequent omdat hij het nog sneller zielig vindt....</p>
Ligt het aan mij??! Driftige dreumes
- Onderwerp starter BDK
- Startdatum
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/redenen-driftbuien-niet-zo-erg/Hoi! Lees deze link. Het ligt zeker niet aan jou!!Er is over dit onderwerp een andere topic genoemd 'fase' staat bij dreumes. Daarin moeders met allemaal hetzelfde herkenbaar probleem.Mijn dochter van 16 mnd heeft dit gedrag sinds maand of 2 en alleen bij mij. Zelf ben ik niet van het straffen. Ze uit haar gevoel en die neem in serieus. Meestal ga ik in de buurt zitten en vraag ik of ze een knuffel wilt. Meestal wordt ze nog bozer haha en dan laat ik haar even. Na 2 min weer vragen wil je knuffel.. enz. Maar als je dochter echt stout is met (knijpen/slaan) dat zal ik wel corrigeren door een 'plek te creëren waar ze boos mag zijn. Bijvoorbeeld tapijt of een hoek in de kamer. En dan mag ze daar schreeuwen en grommen (doet ze niemand pijn mee behalve je oren)?Het hangen en plakken is heel herkenbaar ook. En lastig iets aan te doen behalve voor jezelf consequent zijn wanneer het wel of niet uitkomt. Maar hier is huishouden op sommige dagen ook niet te doen hoor! Accepteer en loslaten. Misschien als je een benadering manier steeds hetzelfde aanpakt dat je wat meer rust ( bij je Zelf) creëert. En weet zij waar ze aan toe is ipv steeds een andere aanpak.Heel veel succes!! En probeer af en toe de humor ervan in te zien als ze weer eens om iets heel geks boos worden.Liefs
Straffen is niet per direct iets negatiefs, integendeel. Mijn kind is enorm driftig en heel temperamentvol, maar ik ga het niet goedkeuren. Als iets later in zijn leven fout gaat, moet ie het niet uitschreeuwen of zijn gang gaan, maar er juist mee leren omgaan. Daarom probeer ik daar nu al aan te werken door hem eerst te waarschuwen met de strafstoel en als hij doorgaat moet hij daar even zitten tot ik bepaal wanneer hij eraf gaat. Als de tijd daar is ga ik naar hem toe en leg ik hem op een kalme toon uit dat zijn gedrag onacceptabel is en het niet hoort bij ons, dat we er de volgende keer beter mee zullen omgaan. Vervolgens sluiten we het af met een kus en een knuffel. Dit heeft enorm veel effect gehad! Hij is een stuk rustiger geworden en weet dat slaan, knijpen en schreeuwen gewoon niet hoort. Communicatie is belangrijk, zo leert zij van jou als ouder ook dat ze het later uit kan praten in plaats van temperamentvol blijven en alles uitschreeuwen en slaan. Met praten los je namelijk heel wat op, dus geef je als ouder daarin een voorbeeld. Eerst afkoelen (zoals wij ook dienen te doen in de opvoeding), dan uitpraten en als laatst lekker knuffelen om erna even samen te spelen.Soms hebben kindjes extra aandacht nodig, het naar buiten gaan helpt hier ook. Even hun energie kwijt. En sommige kindjes willen gewoon wat meer tijd besteden met hun mammie tijdens het spelen, ook hier kan veel aandacht aan besteed worden om daarna aan te kunnen geven dat je al samen gespeeld hebt en het nu tijd is voor koken (of ander huishouden)Hoop dat ik hiermee iig een tip heb kunnen geven, en je bent inderdaad niet de enige! Ik beloof wel dat mits je hier consequent in bent, en ziet dat het echt niet kwaad kan om een kind even op een stoel te zetten en kalm te worden als straf, dat je vooruitgang zult zien. Mijne is nu bijna 2 en het heeft me echt enorm geholpen afgelopen jaar.
Je kunt ook proberen om met babygebaren te werken, kindjes kunnen zich hier vaak eerder mee uiten dan met gesproken taal. Gebaren maken ze met hun grove motoriek, praten gaat met de fijne motoriek en dat is lastiger. Wat je doet is bij de dagelijkse dingen, zoals eten, drinken, slapen, spelen, luier etc. een gebaar maken. Als je dat consequent doet, dan leert je dreumes dat gebaar ook en kan ze zich eerder uiten. Op de app Kwebl staan een hoop gebaren. Ik zou met een paar beginnen en als ze die in de vingers heeft kun je dat uitbreiden. Het ondersteunt ook de normale taalontwikkeling, dus dat is mooi meegenomen!
Succes!
Succes!
Het ligt definitief niet aan jou! Je kindje is op een leeftijd dat hij een eigen mening krijgt, maar deze nog niet altijd kan uiten. Dat leidt tot frustatie.Onze zoon is nu ook 1,5jr en hier precies hetzelfde. Soms wordt hij heel driftig en gaat dan demonstratief op de grond liggen huilen (zonder tranen, is voor mij dan duidelijk aandacht trekken). Ik laat hem dan lekker liggen en zeg dat hij naar mij toe kan komen als hij weer rustig is. Duurt meestal maar 1-2 minuten.Als hij tijdens het eten begint met zijn bestek bijvoorbeeld over de tafel de gooien, krijgt hij een time-out => met stoeltje en al omdraaien. Hij krijgt eerst altijd een waarschuwing, en dan wordt hem ook verteld dat als hij het nog een keer doet, hij een time-out krijgt.Het lastigste vind ik om hem dan tijdens de time-out op dat moment even te negeren en verder te kletsen met de mensen aan tafel, maar dat werkt wel het beste. Na een minuutje draai ik hem dan weer terug en leg nog een keer uit waarom hij de time-out heeft gekregen. Daarna eet hij normaalgesproken weer braaf verder of geeft duidelijk aan dat hij klaar is met eten, is ook prima.Wij hebben ook een strafhoekje, mocht hij iets doen wat wij niet tolereren. Ook hier geldt weer, eerst een waarschuwing. Als hij doorgaat, dan zeg ik "ik tel tot 3 en daarna ga je in de hoek". Tegenwoordig houdt hij vaak bij 2 al op 
Mocht hij toch doorgaan, dan gaat hij in de hoek en tel ik daar samen met hem tot 10. (dit ligt natuurlijk ook aan de leeftijd van je kind of hij/zij alleen in de strafhoek blijft en ook hoe lang). Daarna weer uitleggen waarom hij in de strafhoek moest en afsluiten met een knuffel en een kus.Ik vond het in het begin ook lastig met straf geven en hoe streng moet je zijn naar een dreumes, maar echt het werkt wel. Een paar weken terug was het dagelijks meerdere keren in de hoek, op dit moment wellicht 1x per 2-3 dagen. En het tot 3 tellen helpt ook goed bij onze zoon.Ik ben van mening dat het voor een kind makkelijker is om te weten wat wel en niet kan/mag, als hij de grenzen kent. Maar dan moet de ouder die grenzen natuurlijk wel duidelijk aangeven. En beide ouders moeten wel dezelfde strategie hanteren.Oja over dat plakkerig zijn, ook heel herkenbaar, vooral tijdens het koken.. Wat ik tegenwoordig doe, is dat ik dan zijn triptrapstoeltje in de keuken neer zet, zodat hij vanuit de stoel precies kan zien wat ik aan het doen ben. Ik heb bij mijn zoontje vaak het gevoel dat hij niks wil missen en dus wil zien wat er allemaal gebeurd, ook als ik aan het koken ben. Met andere klusjes zoals stofzuigen of de was vouwen, probeer ik hem erbij te betrekken. Samen stofzuigen gaat wellicht niet snel, maar kan wel erg hilarisch zijn Of met de wasvouwen dan mag hij de dingen uit de wasmand halen en naar mij toe brengen, hij vindt dat superleuk.Heel veel succes, geduld en creativiteit gewenst!
Mocht hij toch doorgaan, dan gaat hij in de hoek en tel ik daar samen met hem tot 10. (dit ligt natuurlijk ook aan de leeftijd van je kind of hij/zij alleen in de strafhoek blijft en ook hoe lang). Daarna weer uitleggen waarom hij in de strafhoek moest en afsluiten met een knuffel en een kus.Ik vond het in het begin ook lastig met straf geven en hoe streng moet je zijn naar een dreumes, maar echt het werkt wel. Een paar weken terug was het dagelijks meerdere keren in de hoek, op dit moment wellicht 1x per 2-3 dagen. En het tot 3 tellen helpt ook goed bij onze zoon.Ik ben van mening dat het voor een kind makkelijker is om te weten wat wel en niet kan/mag, als hij de grenzen kent. Maar dan moet de ouder die grenzen natuurlijk wel duidelijk aangeven. En beide ouders moeten wel dezelfde strategie hanteren.Oja over dat plakkerig zijn, ook heel herkenbaar, vooral tijdens het koken.. Wat ik tegenwoordig doe, is dat ik dan zijn triptrapstoeltje in de keuken neer zet, zodat hij vanuit de stoel precies kan zien wat ik aan het doen ben. Ik heb bij mijn zoontje vaak het gevoel dat hij niks wil missen en dus wil zien wat er allemaal gebeurd, ook als ik aan het koken ben. Met andere klusjes zoals stofzuigen of de was vouwen, probeer ik hem erbij te betrekken. Samen stofzuigen gaat wellicht niet snel, maar kan wel erg hilarisch zijn Of met de wasvouwen dan mag hij de dingen uit de wasmand halen en naar mij toe brengen, hij vindt dat superleuk.Heel veel succes, geduld en creativiteit gewenst!Wat een goede tips, bedankt allemaal voor het meedenken en adviseren!!;-)het blijft lastig om een driftige dreumes goed te begrijpen en sommige dingen die jullie schrijven pas ik al toe. Maar bepaalde dingen zoals eerst samen spelen en dan op tijd aangeven dat ik ga koken en dat we al samen hebben gespeeld werkt gewoon niet! Ze komt na 5 min gewoon aanhuppelen en dan begint het.... Ze is ook heel temperamentvol en daarbij ook heel erg op mij gefocust. Als we ergens op visite zijn duurt het zo 1,5 uur voor ze met de andere kindjes gaat spelen. De eerste tijd dus bij mij op de bank en daar doet ze niet anders dan springen en klauteren... Met een strafhoekje ben ik deze week ook begonnen, ze moet er nog heel erg aan wennen maar dat komt vanzelf wel goed. Hoop ik.. hihi! Ik zal ook eens kijken naar de app, hopelijk heb ik daar veel aan! Maar hoe leer je dat krijsen en grommen af? Ook negeren of daar heel duidelijk in zijn? Als ik dat doe blijft ze aan de gang en raakt daarvan ook een beetje overstuur. Zoals net, ze speelt nu dus eventjes maar was een uur over de rooie omdat ze krijsend en grommend wakker werd. Waarschijnlijk akelig wakker geworden en dan ben ik een uur verder voor ze weer behandelbaar is. Met verschonen, haartjes doen en koffie drinken heb ik echt strijd... Ik blijf natuurlijk niet bezig om ze te laten stoppen want dan worden ze bang van je maar op dat moment probeer ik echt vanalles. Niks zeggen en ze gewoon optillen en m’n dingetje doen werkt dan alleen. Maar het grommen en krijsen blijft ze doenNu is ze heel knuffelachtig en superschattig, net of ze het een soort van goed wil maken.