lopen vs kruipen

[Anoniem]

Hoi allemaal,

Stijn loopt nu al een aantal weken. Eerst een paar stapjes maar het gaat steeds beter en hij kan het steeds langer achter elkaar. Sinds een paar dagen verkiest hij het lopen ook boven het kruipen om ergens vlug bij te komen en is het kleine er echt af vind ik. Wat gaat het vlug allemaal. Ik ben wel supertrots op Stijn maar moet er nog zo aan wennen dat hij al zo groot wordt. De oudste twee waren niet zo vlug met lopen dus dit is allemaal nieuw voor ons.

Nu moeten alleen zijn oren nog aangesloten worden want het luisteren wil nog niet zoals wij wensen. Stijn kan trouwens ook driftig huilen en met dingen gooien als hij iets niet mag. Helaas voor hem hebben we al twee oudere kinderen waarmee we geoefend hebben en trappen we niet in zijn krokodillentranen. (heel zielig huilen met de ogen dicht, dan ogen openen en kijken of er niemand medelijden toont en zo niet dan weer ogen dicht en verder krijsen)

Groetjes van marloes

 

[Anoniem]

Hoi Marloes,

wat goed van Stijn!!  Hij zal wel erg snel zijn nu. En die driftbuien zijn heel herkenbaar hiero  Als Dylano het zat is, en we geven hem speelgoed, gooit hij dat ook weg, en gaat vervolgens huilen.
Maar ook laat hij zich achterover vallen, zodat hij zich al een paar x flink pijn gedaan heeft.

Succes met je manneke. Enne, je mag best trots zijn hoor. Stijn is echt snel met zijn ontwikkeling.

Liefs Debby.

 

[Anoniem]

Hoi Marloes,

Ik verbaas me er regelmatig over hoeveel Stijn en Bas op elkaar lijken. Stijn is een paar weekjes ouder dan Bas. Soms schrijf jij dat Stijn iets nieuws kan en dan denk ik bij mezelf: "Nee, zo ver is Bas nog niet..." Maar verdomd een paar weken later doet hij het toch!
Bas zet sinds deze week een aantal stapjes los. Hij kruipt nog wel liever, maar dat lopen vindt hij toch ook wel interressant. Vast nog een paar weekjes en dan wandeld meneertje door het huis. Gek idee hoor!
Van mijn oudste ken ik dat ook helemaal niet. Zij was 18 maanden toen zo los ging lopen. Het is een dubbel gevoel, maar ik ben blij dat we het in deze volgorde hebben gehad. Anders had ik me bij Bas vast steeds fagevraagd of alles wel goed was. Aan de andere kant had ik dit mannetje (misschien wel  mijn laatste kindje) nog wel een poosje klein willen houden.

En die drama partijen zijn ook hier aan de orde van de dag. Soms moet ik er een beetje om lachen, maar soms werkt het behoorlijk op mijn zenuwen. Bas heeft sinds een paar dagen ontdekt dat gillen heel effectief is. Niet zo zeer bij mij, maar vooral bij zijn grote zus. Die kan niet tegen dat harde hoge geluid en gaat dus huilen. Dat is voor Bas reactie genoeg om het keer op keer te doen. Grrrr, klein draakje!

Ik ben zo benieuwd wat de toekomst ons nog allemaal zal brengen?!?

Groetjes, Karin

PS: Ik las net nog even het stukje door voordat ik het ging plaatsen. Ik had tussen haakjes geschreven 'waarschijnlijk mijn laatste kindje'. Dat vond ik ineens zo definitief staan, dat ik er maar misschien van heb gemaakt.
Ergens lijkt het me heerlijk een gezin met drie kids. Maar het zwanger zijn valt mij zo zwaar..... Ach wie weet hoe het over een aantal jaar gaat.