A
Anoniem
Guest
Hallo allemaal,
Ik volg dit forum eigenlijk al heel erg lang, maar durfde niet zo goed met mijn eigen verhaal op de proppen te komen. Maar goed, ik heb de stoute schoenen maar aangetrokken. Vanaf vandaag kan ik ook meedoen aan het forum. Wij zijn nu 3,5 jaar bezig om zwanger te worden en lopen al 3 jaar mee in het medische circuit. Bij het allereerste onderzoek werd duidelijk dat ik endometriose in mijn eierstokken heb. Ik ben ondertussen al 4x geopereerd, waarbij steeds cystes uit mijn eierstokken zijn verwijderd. Na iedere operatie kregen we weer te horen dat het nu moest lukken, alles was weer schoon! Ja duh.... lekker makkelijk praten zeg! In maart 2006 heb ik mijn laatste operatie gehad, er werd toen aan mijn bed beloofd dat we na deze operatie meteen met de nabehandeling zouden beginnen en dat we op de lijst voor IVF zouden komen te staan. Allemaal loze beloftes want bij de nacontrole zei de arts toen gewoon precies hetzelfde als de voorgaande 3 keer. Toen barstte het bommetje bij mij. Ik had het helemaal gehad met die arts en ben overgestapt naar een ander ziekenhuis. Daar werden we heel vriendelijk ontvangen en werd er eindelijk naar ons geluisterd. Ondertussen zijn we een paar maanden verder! Er zijn meteen allerlei onderzoeken verricht, waarbij ook nog eens naar voren kwam dat manlief geen optimale kwaliteit zaadcellen heeft. Dat kon er ook nog wel bij, bij mij waren de cystes ook weer terug terwijl ze net 2 maanden ervoor verwijderd waren! Om een lang verhaal kort te maken, we hebben nu 3 IUI pogingen achter de rug (zonder hormonen). Helaas zijn ze allemaal niet gelukt. In januari 2007 gaan we op voor de eerste IVF-poging. Eigenlijk zijn we er al mee bezig, ik ben nu 1,5 maand aan de Lucrin om de endometriose tot rust te laten komen. Gelukkig heb ik niet al teveel last van bijwerkingen, 15 december moet ik terug naar het ziekenhuis voor de uitgangsecho en dan gaan we beginnen met de stimulatie! Ik probeer optimistisch te blijven, maar het valt niet altijd mee. Gelukkig lees ik ook hele positieve berichten (zoals van Inge en Babs) waar ik weer helemaal vrolijk van word. We gaan er gewoon voor! Ik wens iedereen heel veel succes en dat er nog maar veel meer zwangere buikjes mogen volgen! Sorry voor het lange verhaal.
p.s. Nog een vraagje aan Inge. Ik heb sterk het gevoel dat wij in hetzelfde ziekenhuis lopen, ik loop namelijk ook in Rotterdam waar ze de punctie en stimulatie wel zelf doen , maar de terugplaatsing in het EMC. Zou wel erg grappig zijn.
Lieve groetjes, Ibbeltje.
Ik volg dit forum eigenlijk al heel erg lang, maar durfde niet zo goed met mijn eigen verhaal op de proppen te komen. Maar goed, ik heb de stoute schoenen maar aangetrokken. Vanaf vandaag kan ik ook meedoen aan het forum. Wij zijn nu 3,5 jaar bezig om zwanger te worden en lopen al 3 jaar mee in het medische circuit. Bij het allereerste onderzoek werd duidelijk dat ik endometriose in mijn eierstokken heb. Ik ben ondertussen al 4x geopereerd, waarbij steeds cystes uit mijn eierstokken zijn verwijderd. Na iedere operatie kregen we weer te horen dat het nu moest lukken, alles was weer schoon! Ja duh.... lekker makkelijk praten zeg! In maart 2006 heb ik mijn laatste operatie gehad, er werd toen aan mijn bed beloofd dat we na deze operatie meteen met de nabehandeling zouden beginnen en dat we op de lijst voor IVF zouden komen te staan. Allemaal loze beloftes want bij de nacontrole zei de arts toen gewoon precies hetzelfde als de voorgaande 3 keer. Toen barstte het bommetje bij mij. Ik had het helemaal gehad met die arts en ben overgestapt naar een ander ziekenhuis. Daar werden we heel vriendelijk ontvangen en werd er eindelijk naar ons geluisterd. Ondertussen zijn we een paar maanden verder! Er zijn meteen allerlei onderzoeken verricht, waarbij ook nog eens naar voren kwam dat manlief geen optimale kwaliteit zaadcellen heeft. Dat kon er ook nog wel bij, bij mij waren de cystes ook weer terug terwijl ze net 2 maanden ervoor verwijderd waren! Om een lang verhaal kort te maken, we hebben nu 3 IUI pogingen achter de rug (zonder hormonen). Helaas zijn ze allemaal niet gelukt. In januari 2007 gaan we op voor de eerste IVF-poging. Eigenlijk zijn we er al mee bezig, ik ben nu 1,5 maand aan de Lucrin om de endometriose tot rust te laten komen. Gelukkig heb ik niet al teveel last van bijwerkingen, 15 december moet ik terug naar het ziekenhuis voor de uitgangsecho en dan gaan we beginnen met de stimulatie! Ik probeer optimistisch te blijven, maar het valt niet altijd mee. Gelukkig lees ik ook hele positieve berichten (zoals van Inge en Babs) waar ik weer helemaal vrolijk van word. We gaan er gewoon voor! Ik wens iedereen heel veel succes en dat er nog maar veel meer zwangere buikjes mogen volgen! Sorry voor het lange verhaal.
p.s. Nog een vraagje aan Inge. Ik heb sterk het gevoel dat wij in hetzelfde ziekenhuis lopen, ik loop namelijk ook in Rotterdam waar ze de punctie en stimulatie wel zelf doen , maar de terugplaatsing in het EMC. Zou wel erg grappig zijn.
Lieve groetjes, Ibbeltje.
);