Loverboys (lekker onderwerp)

Gisteravond was er op tv een programma over een meisje wat drugs had geprobeerd te smokkelen van de Dominicaanse Republiek naar Nederland. Zij werd zo onder druk gezet door haar "vriendje" en zij en haar familie werden door hem bedrijgd dat ze het maar gedaan heeft. Ze heeft ook voor hem in de prostitutie gewerkt.

Toen ik zelf een tiener was, was ik iets te dik en had weinig vrienden. Als er iemand aardig voor me was, was ik tot over mijn oren verliefd enz... Nu zie ik dus in dat ik zelf ook erg kwetsbaar geweest zou zijn voor een loverboy. Gisteren besefte ik me dat opeens. Nu ben ik zelf moeder van een meisje en ik moet eerlijk zeggen dat ik er toch wel even van schrok.

Mattijs en ik hebben het er even over gehad en ook over hoe kwetsbaar ik er zelf in mijn tienertijd voor geweest was. Ik weet wel dat ik me nu nog helemaal geen zorgen moet maken over die dingen, maar stiekem vind ik het toch wel eng!

Hoe denken jullie over dit soort dingen? Hebben jullie hier al over nagedacht of ben ik de enige stresskip in dit opzicht?

Groetjes Ilona
 
nee, hoor!

Ik snap het best. Ik ben blij dat ik een jongen heb in dat opzicht. Zijn andere zorgen... Waarschijnlijk toch lastig straks, maar met jongens gebeurt nu eenmaal minder dan met meisjes (of ben ik nu naief)
 
quote: woedel reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('17-05-2007 15:27:52'));

nee, hoor!

Ik snap het best. Ik ben blij dat ik een jongen heb in dat opzicht. Zijn andere zorgen... Waarschijnlijk toch lastig straks, maar met jongens gebeurt nu eenmaal minder dan met meisjes (of ben ik nu naief)




Ik heb zelf ook een jongen, en moet er heel vaak aan denken dat dit soort jongens ook een moeder hebben/hadden. Dat ze ook ooit een lieve schattige baby waren. Nou weet ik wel dat je met liefde, warmte en zorg je kind een heeeeel eind de goede richting in helpt, maar toch....

 
 
Hallo,

Bah, dat soort dingen bekijk je als mama ineens heel anders. Zelf ben ik ook zo'n piekeraar en ik denk ook al erover na hoe ik Senne straks weerbaar kan maken. Het lijkt me verschrikkelijk als je eigen  dochter zoiets overkomt. Ongeacht of het risico bij meisjes groter is dan bij jongens om slachtoffer te worden van welk delict dan ook, het lijkt me evengoed verschrikkelijk als je zoon of dochter de dader is!!

Van de ene kant is het een enge gedachte om te weten wat voor erge dingen er met je kind kunnen gebeuren, van de andere kant kun je maar beter realistisch zijn en proberen je kind (voor zover je daar invloed op hebt) stevig in zijn/haar schoenen te laten staan.

Nu nog even genieten van onze kleine hummeltjes die gewoon nog de hele dag geknuffeld en in de gaten gehouden worden!

Groetjes,
Dionne
 
Hoi Ilona,

Nee hoor, daar ben ik zelf ook al veel mee bezig geweest. Mijn puberteit was ook niet zo makkelijk door veel nogal dramatische familie-omstandigheden en ik gun Esther zo ontzettend graag een leukere jeugd.
Ik werk ook op een middelbare school en zie zo vaak meisjes richting goot glijden...en dan hoeft er inderdaad maar één verkeerde jongen langs te komen en dan kan het verkeerd gaan.
Maar meestal kiest dat soort jongens meisjes uit die geen goede band met hun familie hebben, want die zijn makkelijker los te weken. Ik denk dus dat het belangrijk is om vooral heel veel van je kind te houden, ook als je kind iets dikker, chaotischer, minder slim, minder netjes etc is wat je zou willen (iets wat bijv. mijn ouders niet gelukt is). Ook denk ik dat je kinderen niet teveel moet willen beschermen. Hoe minder ze hebben meegemaakt, des te vatbaarder zijn ze voor dit soort praktijken omdat ze dan  zo wereldvreemd zijn...
En verder denk ik dat bij opvoeden ook een hoop geluk komt kijken, ook al willen we dat misschien niet horen.

Groetjes,

Eveline
 
Ik heb gisteren ook eenstukje zitten kijken en dan gaan mijn gedachten wel even naar mijn twee kleine meisjes hoor (3 jaar en  2 maanden)...net als bij dat meisje van 4 in Portugal...de schrik slaat me dan even om het hart en dan probeer ik het weer los te laten, want als je zo gaat denken...er akn vanalles gebeuren, enge ziektes, dijkdoorbraak (wonen in een polder), de sloot achter het huis, auto's op straat  enz enz...ik zou helemaal gek worden !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

groetjes yvonne

(maar ik ga wel extra aandacht besteden aan weerbaarheid....)
 
Hoi,

ik probeer het ook zo veel mogelijk naast me neer te leggen, maar af en toe wordt je met je neus op de feiten gedrukt dat je nu zo'n klein meisje hebt om voor te zorgen. Mijn 2 meter lange beer, was toch wel een beetje ondersteboven van dat meisje in Portugal. Hij zei nooit wat over zulke zaken voor hij vader was. Net zoals bij die loverboys. Als het hier zou gaan gebeuren, dan zou hij wel een week of 4 van boord gaan om die jongens te vinden! Ach... het is wel schattig en volgens mij zijn het hele natuurlijke vaderlijke gevoelens.

Groetjes Ilona
 
Terug
Bovenaan