Hey meiden,
Tja...de uitslagen weten we natuurlijk nog niet, die krijgen we de 17de pas maar de dag begon helaas waardeloos! Mijn man zag er zooooo ontzettend tegen op, tja....het is natuurlijk ook niet echt opwindend ;-) Er lag meer naast het potje dan erin en hij gaat altijd met het openbaar vervoer naar werk en nu dus eerst langs het ziekenhuis en ja hoor....Zodra het winter is (of herfst) gaat er weer van alles mis met die verbindingen en dus stond hij meer dan 20 min in de vrieskou te wachten op de tram/rail naar het ziekenhuis.
Hij heeft ze maar even gebeld want het zal voor de kwaliteit ook niet goed zijn als 'het' zolang aan de kou wordt bloodgesteld. Ze hebben een aantekening gemaakt op het formulier van de proef opwerking en nu maar hopen op een goede uitslag.
Het zielige vond ik, dat hem echt aangeslagen aan de telefoon zag en hij zit er toch iets meer mee dan ik maar ook hijzelf aanvankelijk dacht....Ik heb gezegd: "maak je niet te druk, onze tijd komt nog wel en is het niet nu, dan later". Ook om hem gerust te stellen en een beetje op te vrolijken want hij is er ook voor mij als ik het even niet meer zie zitten! Samen staan we sterk!!
Meiden, bedankt dat jullie aan mij/ons hebben gedacht en nu 1,5 week duimen draaien!!
Fijne avond!! Liefs Lynn.