Dag allemaal,
Ik vind het heel naar om dit berichtje te moeten schrijven, want voel me ontzettend schuldig dat ik bepaalde gevoelens heb. Vandaag mijn 20 weken echo gehad waaruit is gebleken dat ik in verwachting ben van een jongetje. Helemaal gezond, dat is fantastisch natuurlijk!!!
Maar nu maak ik me opeens heel erg zorgen.... In mijn hoofd kreeg ik altijd een meisje. Ik ben een echte vrouwen-vrouw, heb niet veel jongens om me heen gehad en als ik die wel had waren het voornamelijk probleemjongens. Ook heeft een van mijn vrienden autistische kinderen die zachtjes gezegd niet de makkelijkste waren om op te voeden... Op internet lees ik over dat bepaalde stoornissen voornamelijk bij jongens voor komen. Autisme, ADD, ADHD etc. etc. Mijn man heeft ook autisme waardoor de kans op een autistisch kind heel hoog is, vooral als, je raad het al, dit een jongen is (het komt vier keer vaker voor bij jongens). Ik zoek op internet naar 'lotgenoten' die zich ook zorgen maken of ze een moeilijk op te voeden kindje krijgen om over mijn gevoelens te praten, maar ik kom alleen maar bij onderzoeken terecht die mijn zorgen bevestigen.
Ik vind het vreselijk dat ik me zorgen maak over mijn eigen zoon omdat ik vooralsnog een gezond kindje draag en dat al een zegen is. Ik voel me daarom extra schuldig en ben bang dat het kindje mijn zorgen meekrijgt.
Wie herkent deze gevoelens?
Ik vind het heel naar om dit berichtje te moeten schrijven, want voel me ontzettend schuldig dat ik bepaalde gevoelens heb. Vandaag mijn 20 weken echo gehad waaruit is gebleken dat ik in verwachting ben van een jongetje. Helemaal gezond, dat is fantastisch natuurlijk!!!
Maar nu maak ik me opeens heel erg zorgen.... In mijn hoofd kreeg ik altijd een meisje. Ik ben een echte vrouwen-vrouw, heb niet veel jongens om me heen gehad en als ik die wel had waren het voornamelijk probleemjongens. Ook heeft een van mijn vrienden autistische kinderen die zachtjes gezegd niet de makkelijkste waren om op te voeden... Op internet lees ik over dat bepaalde stoornissen voornamelijk bij jongens voor komen. Autisme, ADD, ADHD etc. etc. Mijn man heeft ook autisme waardoor de kans op een autistisch kind heel hoog is, vooral als, je raad het al, dit een jongen is (het komt vier keer vaker voor bij jongens). Ik zoek op internet naar 'lotgenoten' die zich ook zorgen maken of ze een moeilijk op te voeden kindje krijgen om over mijn gevoelens te praten, maar ik kom alleen maar bij onderzoeken terecht die mijn zorgen bevestigen.
Ik vind het vreselijk dat ik me zorgen maak over mijn eigen zoon omdat ik vooralsnog een gezond kindje draag en dat al een zegen is. Ik voel me daarom extra schuldig en ben bang dat het kindje mijn zorgen meekrijgt.
Wie herkent deze gevoelens?