maak me wat zorgen.....

of het terecht is weet ik niet maar ik wil het toch even kwijt. Misschien dat ik met jullie reacties wat kan.
Ook graag de mama's met kindjes van Nick zijn leeftijd of ouder...herkennen jullie dit.

Nick is een heerlijk ventje wat zich goed ontwikkeld maar er vallen mij de laatste tijd een aantal dingen op
* ik moet heel vaak dingen herhalen, heb soms het idee dat het niet doorkomt (gaat voornamelijk over dingen die niet doorgaan of heel anders zijn)
* Vanavond was er kerstfeest (lampionnenoptocht door de wijk)  en hij doet dan leuk mee tot hij ons ziet en dan wil hij alleen nog maar bij ons lopen.
* als hij iets mee mag nemen van zichzelf naar school dan wil hij dat niet. hij zegt dan "dan zitten alle kinderen aan mijn spullen en dan ben ik het kwijt"

Vanavond ook dan zie ik al die blije gezichtjes van die kinderen en nick vindt het ook wel prachtig maar maakt zich ook wel heel druk of zijn bord en beker wel weer mee naar huis komen (ze hadden ook een kerstbuffet)


Maak ik me nou voor niets zorgen en is het misschien een reactie op de situatie van  de afgelopen maanden (al heeft hij het eerste al heel lang), is hij gewoon een heel onzeker ventje die veel veiligheid nodig heeft of??????

buiten alles is het gewoon een heerlijk ventje hoor die veel vriendjes heeft en een lieverd is

Liefs sandra
 
Hoi Sandra,

Julian is natuurlijk nog niet zo oud als Nick, dus ik heb er geen ervaring mee.
Maar toen ik je verhaaltje las dacht ik: misschien is het goed om even met de juf/meester te gaan praten. Heeft zich op school iets voorgedaan, bijv. een kindje dat zijn lievelings...(knuffel/speelgoed/jas oid) mee had genomen en is dat toen zoek geraakt/kapot gemaakt/ vies gemaakt?
Het kunnen ogenschijnlijke kleine dingen zijn die veel indruk maken op onze kleine mensjes. En daar komt bij dat Nick, tenminste zo komt hij uit verhalen en foto's op mij over, een behoorlijk gevoelig jongetje is.   Daar is helemaal niks mis mee. Als je dat weet dan kun je daar als ouder op in proberen te spelen.
Misschien heeft de bibliotheek een boek over gevoelige (hoog sensitieve?) kinderen. Of kan het CB je er meer over vertellen / doorverwijzen.
En wat als laatste in me op komt: de dooddoener: misschien is het een fase?

Maak je niet al te veel zorgen hoor! Nick is gewoon Nick!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Ik ga natuurlijk niets zeggen in de trant dat je je niet druk moet maken, want dat gevoel is er bij jou en daar moet je wat mee. Wat ik je wel kan zeggen is dat Merijn ook vaak totaal niet reageert als ik iets aan hem vraag of tegen hem zeg. Ik moet dan op zeker moment echt heel erg nadrukkelijk zijn aandacht vragen en dan wil hij wel antwoorden. Ook het meenemen van eigen spulletje van Merijn naar school is iets wat hij nog nooit heeft gedaan. Ik vraag dan ook wel eens waarom hij dat niet wil, maar hij antwoord er niet duidelijk op, hij vindt het gewoon niet leuk/nodig!

Verder maakte ik me met name een beetje zorgen of Merijn wel goed mee deed in de groep en contacten legde. Dit kwam omdat ik b.v. afgelopen maandag overblijfmama was en toen ik hem op het schoolplein na de lunch een beetje zag pieten, kwam het gevoel dat hij niet goed mee deed met de anderen in een keer heel erg op bij mij. Dinsdag moest hij even mee naar de huisarts en toen ik hem naar school ging brengen waren de meeste van de kindjes in de gymzaal, maar er waren een stuk of 5 jongetjes uit zijn klas in het lokaal aan het spelen. Die jongetjes reageerden heel enthousiast toen wij binnen kwamen, maar Merijn was heel erg terughoudend en ik moest hem echt een beetje stimuleren om met de anderen te gaan spelen. Hij werd er echt bij betrokken en kreeg een blokje in zijn hand geduwd en een aantal zei dat hij mee moest komen doen, maar hij bleef maar een beetje staan. Toen ik ging heb ik nog even staan gluren en ook toen stond hij er maar een beetje bij, maar deed niet echt mee. Ik maakte me ook een beetje zorgen, terwijl de juf vorige week nog zei tegen me dat Merijn zo ontzettend lief was en zo goed mee deed. Mijn gevoel daarbij lag dus niet op één lijn met haar uitspraak. Toen ik vanochtend Siebe uit de peuterspeelzaal ging halen, stond de deur van het lokaal van Merijn open, dus heb ik weer even gegluurd en hij zat gewoon heerlijk mee te doen met de anderen. Conclusie voor mij is dus in dit geval dat Merijn gewoon heel anders reageert als ik in de buurt ben. Hij heeft dan de neiging om aan mij te gaan hangen. Dat geldt ook voor vriendjes te spelen vragen. Van Merijn hoeft dat niet zo. Ik probeer het wel te stimuleren, maar ja, als hij niet wil, wil hij niet. Dat komt vanzelf wel weer......

Wat ik hiermee wil zeggen is dat jouw ervaring/gevoel geheel anders kan zijn dan de werkelijkheid en daarom zou ook ik een gesprekje met de juf/meester aanvragen om met name jouw bevindingen/onzekerheden met haar/hem te bespreken. En mocht het zo zijn dat er echt wat aan de hand is, dan kunnen jullie er wat aan gaan doen.

Succes er mee.

Groetjes Fonske
 
Wil jullie verhaal niet ontkrachten hoor!
Maar Isa, 4,5, zit in groep 1 en bij mij op school dus. Ik had haar bewust bij mij in de groep gezet met het kerstdiner.

Ik dacht echt van nu kan het nog misschien vind ze het volgend jaar wel vreselijk om bij die strenge juf (ja ja ben de strengste van de school haha) en haar mama te zitten.
Nou, ik moest natuurlijk de hele tijd Isa corrigeren haha, het was wel heel grappig hoor maar dat meiske kon geen minuut stilzitten. En honderd keer mama roepen natuurlijk terwijl ik ook de juf was.

Kortom, kinderen doen anders als hun ouders in de buurt zijn. Dat staat voor mij als een huis!!! Ik zie het dagelijks. Ik maak mij er ook geen zorgen om. Weet dat je in die wiebelige decembermaand wel de veilige haven van het kind bent!!! Jullie zijn die haven waar het kind kan zijn wie die is en gedraagt zich hoe het zich voelt. Tuurlijk maakt dat ons onzeker omdat ze "anders" doen dan anders. Ik trap er ook vaak in terwijl ik ouders dit juist mee geef dussssss........ wacht januari af (alsjeblieft)

Liefs Renske
 
Hiya Sandra,

wie weet slaat mijn advies helemaal nergens op hoor, maar misschien kan je eens denken aan een gehoor testje. Mijn moeder had het met mij ook, dacht dat ik niet luisterde of dat dingen die ze zei niet echt aankwamen. Bleek dat ik met mijn rechteroor een stukje minder hoor dan zou moeten. Dus niet doof, maar wat slechter gehoor. Als ik me dan concentreede op iets anders dan hoorde ik haar gewoon niet. Dit had ook effect op spelen met anderen......je moet als kindje zo ontzettend opletten wat er gezegd wordt, zeker als het een luide omgeving is (en spelende kinderen...kan het luider haha) En aangezien je als kind niet zo goed weet dat het aan je gehoor ligt trek je je liever terug en zit je een beetje in je eigen wereldje.
Nogmaals dit hoeft natuurlijk helemaal niet aan de hand te zijn met Nick, maar het is een mogelijkheid, soms is de oplossing veel simpeler dan we ons als ouders voorstellen.

Veel succes met je lieve, gevoelige jongen.

Ajuus, ilja
 
Ik herken wel het één en ander van Nick in Giovanni...
Hij is ook heel gevoelig en ik maak me daar soms ook wel eens zorgen over.
Ik moet wel zeggen dat het met de jaren beter wordt hoor!
Het ene kind is gewoon gevoeliger dan het andere.
Giovanni is wel spontaan met andere kids maar toch een tikkie terughoudend...ALS IK ERBIJ BEN!!!
Met de 10 minuten gesprekken op school verneem ik dat hij juist heel sociaal en stabiel is,dus volgens mij klopt het dat kinderen(iig die van mij) een andere houding aannemen als mama of papa erbij is.
Anyway,heb je al een gesprek gehad met de leerkracht of nog niet,dat werkt erg verhelderend vind ik!
Groetjes Tanja
 
bedankt voor jullie reacties.

Ilja, vorig jaar heeft hij een gehoortest gehad en die was goed. Maar inderdaad anders kon het daar ook wel aan liggen.

Ik heb nog niet met de juf gepraat.......in het tien minutengesprek van een maand geleden hebben we het er wel over gehad dat hij heel erg verlegen is en dat hij vaak wel wat wil vertellen in de kring maar dat hij als hij de beurt krijgt zo verlegen wordt dat het er heel zacht uit komt.
Op school speelt hij ook leuk met andere kinderen en hij heeft een paar vaste vriendjes.

Het gaat mij er meer om dat ik soms het gevoel heb dat als iets anders loopt dan normaal en ik hem dat probeer uit te leggen dat het dan moeilijk over komt. Hij blijft er dan in hangen.
Misschien is het wel een reactie op de hectische tijd hier in huis, het heeft toch wel indruk gemaakt op de kids.

Ik heb besloten om de feestdagen af te wachten en de spannende decembermaand voor bij is. Maak ik me in het begin van januari nog zorgen dan ga ik met de juf aan de praat.
Het is ook wel moeilijk uit te leggen want het is ook een gevoel wat je hebt.

Maar allemaal bedankt voor het meeleven.
Liefs sandra
 
hoi

je verhaal komt mij erg bekend voor
wesley is dan inmiddels al 8 maar vertoont precies hetzelfde gedrag
bij hem komt alles voort uit ernstige faal angst

hij wordt erg onzeker van nieuwe situaties en plotselinge veranderingen of dingen die anders gaan dan hij verwacht had

vorig jaar had hij ook een kerstdiner op school en dat liep uit op een drama, het was anders dan hij verwachtte en at vervolgens niks en ook de lampionnen optocht heeft hij uiteindelijk niet meer mee gelopen

wij dachten dat wesley een autistisch aanverwante stoornis had en zijn gaan praten met de maatschappelijk werkster op school

die heeft wat onderzoekjes en kleine testjes met hem gedaan en daaruit bleek dat hij te sociaal was om autistisch te zijn

vriendjes neemt hij bijna nooit mee naar huis omdat ze dan ook aan zijn spullen zitten   alleen zijn echte vaste vriend gaat mee en dat si er maar 1 andere maken hem onzeker
ook gaat hij nooit bij een ander spelen omdat hij bang is dat het niet leuk is of dat iemand hem niet leuk vind

we leren nu met  op andere manier met hem omgaan en hem vooral veel zelf vertrouwen te geven

het is moeilijk en soms ga ik nog wel eens de mist in maar sinds we de nieuwe technieken toe passen gaat het veel beter met hem alleen de meester moet nog door krijgen hoe hij met hem om moet gaan, want daar escaleert het nog wel eens

saskia
 
Terug
Bovenaan