A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
Ik lees vanavond allerlei verhalen over het gebruik van een maansteen. Kan iemand mij vertellen waarvoor het goed zou kunnen zijn en waar je zo'n steen dan kan krijgen.
Werkt het echt of is het meer voor de "geestelijke ondersteuning".
Kan iemand mij dan ook vertellen hoe je deze steen moet dragen (op je lichaam, hoog of laag en wat voor soort kettinkje eraan moet zitten?).
Wie weet is het ook iets voor mij.
Ik moet eerst mijn eerste "natuurlijke" menstruatie afwachten voordat we gaan proberen, maar ik ben nu alvast zo veel mogelijk informatie aan het verzamelen. Waar ik overigens wel mee moet oppassen is dat ik niet te veel spookideeen in mijn hoofd haal; het zal toch wel niet gaan lukken, straks ben ik niet vruchtbaar, enz. Na zoveel jaren aan de pil te zijn geweest, merk ik dat ik mijn eigen lichaam niet meer ken. Klinkt dat heel erg stom? Ik heb het gevoel dat na zo lang vertrouwd te zijn geweest met het "pilsysteem" ik niet meer weet hoe het er "vroeger" aan toe ging. Het is allemaal erg wennen en mijn humeur varieert op dit moment van heel blij en uitbundig tot verdrietig en super chagerijnig. Het zal er allemaal wel bijhoren, maar ik baal ervan dat ik niet meer hoe het eraan toe ging voor de pil.
Nou is het toch nog een heel verhaal geworden; ik dacht ik mail even kort.
Als iemand een paar antwoorden voor me heeft, super fijn. Op dit moment is het allemaal nogal verwarrend, namelijk!
Groetjes, juffie74
Ik lees vanavond allerlei verhalen over het gebruik van een maansteen. Kan iemand mij vertellen waarvoor het goed zou kunnen zijn en waar je zo'n steen dan kan krijgen.
Werkt het echt of is het meer voor de "geestelijke ondersteuning".
Kan iemand mij dan ook vertellen hoe je deze steen moet dragen (op je lichaam, hoog of laag en wat voor soort kettinkje eraan moet zitten?).
Wie weet is het ook iets voor mij.
Ik moet eerst mijn eerste "natuurlijke" menstruatie afwachten voordat we gaan proberen, maar ik ben nu alvast zo veel mogelijk informatie aan het verzamelen. Waar ik overigens wel mee moet oppassen is dat ik niet te veel spookideeen in mijn hoofd haal; het zal toch wel niet gaan lukken, straks ben ik niet vruchtbaar, enz. Na zoveel jaren aan de pil te zijn geweest, merk ik dat ik mijn eigen lichaam niet meer ken. Klinkt dat heel erg stom? Ik heb het gevoel dat na zo lang vertrouwd te zijn geweest met het "pilsysteem" ik niet meer weet hoe het er "vroeger" aan toe ging. Het is allemaal erg wennen en mijn humeur varieert op dit moment van heel blij en uitbundig tot verdrietig en super chagerijnig. Het zal er allemaal wel bijhoren, maar ik baal ervan dat ik niet meer hoe het eraan toe ging voor de pil.
Nou is het toch nog een heel verhaal geworden; ik dacht ik mail even kort.
Als iemand een paar antwoorden voor me heeft, super fijn. Op dit moment is het allemaal nogal verwarrend, namelijk!
Groetjes, juffie74