Machtsstrijd begonnen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben met Thomas de afgelopen paar dagen in een soort van machtsstrijd beland, waar ik in eerste instantie helemaal niet van plan was om aan mee te doen. Het begon met achterstevoren ondersteboven op de comode liggen, nu grijpt hij zo ongeveer elke mogelijkheid aan om reactie uit te lokken; aankleden, eten, spelen, naar bed gaan.
Dan kun je denken of zeggen "negeren" probeer het zelf maar eens. Huilt alsof hij echt wat mankeert en ik vindt dat dingen ook gewoon normaal zijn zoals even rustig blijven liggen terwijl ik hem aankleed. Hem dan maar van tafel laten gaan om te spelen omdat hij geen zin heeft om te eten vind ik eigenlijk ook geen optie want dan geef ik toe en heeft hij zijn zin.
Het is ook erg vroeg om nu al met de babypubertijd te beginnen ...maar ja hoe nu verder...
 
Poeh moeilijk hoor. Ik kan niet echt een oordeel geven want ik weet niet hoe jij met een situatie omgaat. En hoe dwars Thomas is.
Ik probeer enorm veel af te leiden. Als ze op de commode om wil draaien, geeft ik haar iets om mee te spelen. Aan tafel heeft ze ook altijd een speeltje dat vies mag worden.
En aankleden.... ja... dat is zowiezo een ramp, maar daar trek ik me niets van aan. Een spelletje ervan maken helpt ook enorm. Dan lacht ze en vindt ze het ineens minder erg.

Maar goed... Loïs is erg makkelijk en nog niet echt in de koppigheidsfase geland. Misschien heb je ,mijn adviezen al 10 keer geprobeerd.... ik hoop dat er ook meiden met ervaring reageren.

Succes ermee!
 
Hij mag natuurlijk best op de comode ergens mee spelen, maar in Thomas geval is het meer een verzamelspel geworden, steeds omdraaien en iets erbij pakken. Als alles op is en er niets meer op de comode ligt is dan tijgert hij zichzelf van de comode af op zoek naar iets nieuws, terwijl ik probeer te voorkomen dat hij zich nog eens een buil valt. Me er niets van aantrekken is een ding, op deze manier kan aankleden soms onmogelijk zijn.

Eten is een heel ander verhaal, zodra hij de eerste honger gestild heeft begint, maaien naar de lepel en niet meer willen eten, en dan midden in de nacht wakker worden van de honger.
 
Hoi Caat,

Heel erg herkenbaar wat je schrijft, alleen ik heb bij Noah niet zozeer het idee dat het "babypubertijd" is, maar meer gewoon zijn karakter. Hij doet dit namelijk altijd al...
Op de comode is het echt een kwestie van genoeg speeltjes in de buurt hebben liggen en dingen om hem af te leiden. Ondertussen liedjes zingen, in z'n gezichtje blazen, gekke bekken trekken en ALTIJD met één hand z'n enkel vasthouden omdat hij anders zó met een snoekduik van de comode afduikt. We verschonen hem het liefst met z'n tweetjes; eentje die hem vasthoudt en de ander die schone luier/kleertjes aandoet. Tja.. het is nou eenmaal een erg druk ventje.
Maar wat het eten betreft, dat vind ik ook heel lastig. Noah verliest ook direct zijn aandacht, zodra de eerste honger is gestild en dan is het echt een (kansloos) gevecht om er nog iets in te krijgen. Meestal lukt dit dan ook niet, en voor mijn gevoel is dat ook de reden dat hij nog steeds om 11 uur 's-avonds wakker wordt voor een fles: dat is het enige moment van de dag dat hij genoeg rust in z'n kontje heeft om fatsoenlijk te eten!

Mochten er hier dus mensen zijn die de gouden tip hebben om op een normale manier wat eten bij je kind naar binnen te krijgen, hoor ik het graag!

Groetjes 10e
 
Hoi Caat
Hier ook een moeder vaeen druktemakertje. Bij ons is het aankleden vooral een probleem. Meneer wil pertinent niet op zijn rug liggen. Speelgoed in handen geven helpt niet, want dat gooit hij direct weg. Ook op schoot zit hij geen moment stil. Ik heb gelukkig met het eten geen problemen. Zolang het maar rustig waardoor Dilan niet wordt afgeleid. Ik ben wel in veel dingen heel consequent. Ik merk dat Dilan duidelijkheid nodig heeft. Maar hij mag me graag uitdagen.
Ook ik houdt me aanbevolen voor tips.
Groetjes Nurse
 
hoi,

hier hetzelfde gedoe elke dag, de laatste tijd wou meneer ook niet meer eten en sloeg ook constant de lepel weg of protesteerde hevig en weigerde zijn mondje open te doen. via een tip van mijn buurvrouw ben ik het eten in stukken gaan geven. soort rapley methode en dan at hij wel alles op. ik heb dit een week gedaan tot ik rijst wou geven en ik geen zin had in geklieder. tot mijn grote opluchting eet hij sinds die dag wel weer normaal van een lepel. wie weet moest het even anders om dat machtspelletje te laten stoppen.

groetjes
lou
 
Hoi!

Wat fijn om te lezen dat het bij andere ook zo gaat! Mijn zoontje is vorige week ziek geweest en krijgt alweer een tand. Sindsdien is hij de duivel zelf. Gillen en krijsen als hij zijn zin niet krijgt. Aankleden, verschonen, in de maxi cosi gaan, in de box spelen of uberhaut als ik hem loslaat, alles vind hij stom. Word er best moe van. "Normaal" was hij best een vrolijk en tevreden mannetje. Zondag waren we hem zo zat dat ik hem in bed heb gelegd en ben gaan stofzuigen.. wat een rust! Uiteindelijk is hij in slaap gevallen en konden we rustig eten. Achteraf voel ik me dan weer schuldig, omdat hij nog veel te klein is om het te snappen. Ben benieuwd wat jullie doen als je je kind even helemaal zat bent.

Groetjes
 
Bij mij gaat ze of in de box of in haar bedje...dan kan ze niets 'uithalen' en kan ik even weer rustig worden door iets voor mezelf te doen. Ze snapt er inderdaad niets van, want ze lacht altijd heel lief naar mij. Ik voel me dan ook altijd schuldig...pfff moeder zijn is niet altijd makkelijk!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan