mag ik naar jullie mening vragen??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden.

Ik heb even een vraag en heb daar graag jullie mening over:

Mijn mannetje en ik zijn nu bijna 1 1/2 jaar bezig voor ons eerste wondertje.
Nu is het zo dat op een persoon na nog niemand hier iets vanaf weet.
nu zijn we heel erg aan het twijfelen of het toch niet eens tijd wordt dat we onze ouders gaan informeren.
Zij weten van beide kanten dat we heel graag kids willen maar zullen nooit uit hun zelf vragen of we al bezig zijn.
Aangezien het nu steeds lastiger wordt om het voor ons te houden en om een aantal andere redenen zijn we hard aan het denken om het ze toch maar te vertellen.
Natuurlijk hadden we het liever willen vertellen als we goed nieuws hadden maar ja, wie wil dat nou niet???
Een aantal andere redenen zijn, Zou je als moeder zijnde niet graag willen weten wat je dochter doormaakt en haar daar in steunen?? Ik vind het van de ene kant heel sneu om hun hier mee ''op te zadelen'', ze gaan zich ongemerkt toch zorgen maken maar van de andere kant denk ik dat ons ma zou zeggen, waarom heb je me niets eerder verteld??? Dan had ik je kunnen steunen! als ik na me zelf kijk en ik zou een dochter hebben zou ik het van haar ook graag willen weten...
Dit zelfde geld natuurlijk ook voor de schoonouders, al zijn hun wel al opa en oma en zou het aan mijn kant de eerste zijn voor ons pa en ma. Mijn schoonouders leven wel altijd heel erg met ons mee en zouden ons ook goed steunen. Al heb ik wel een vermoeden dat schoonma wel het een en ander merkt aan ons....en niet vreemd op zou kijken als we het zouden vertellen.
Kort om een latige  beslissing. Wat ik absoluut niet wil is dat mensen rekening met mij gaan houden en bij alles wat met baby of zwanger te maken heeft gaan nadenken voor ze iets zeggen...
Wij zijn beide niet twee mensen die ons prive leven op straat leggen maar delen alles met elkaar... Vandaar dat sommige hier misschien denken, waar maak je je druk om??? Maar dat zit denk ik in de aard van het beestje...
Tja...nou ik ben eigenlijk benieuwd naar jullie mening wat jullie zouden doen of hebben gedaan.
uiteindelijk zullen we zelf een besluit moeten nemen maar wie weet hebben jullie wel op of aanmerkingen om het juist wel of niet te doen.

sorry voor het lange verhaal maar vast bedankt voor jullie reactie's :)


Liefs Niekje
 
Lieve Niek,

ik zou het vertellen!!! Geen twijfel over mogelijk!!!
Toen wij het ziekenhuis instapten (beide keren) hebben we het in elk geval aan onze ouders en broers en zussen verteld.
Zeker omdat we in onze eigen omgeving in het ziekenhuis lopen en bang waren bekenden tegen te komen.
Stel je voor dat zij dan tegen onze familie zouden zeggen we zagen hun bij de gyn...
Dat vonden we maar wat raar voor onze familie.
Ondanks dat ik niet super veel steun van ze krijg, vind ik het toch fijn dat ze het weten.
Ik heb het ook al snel gedeeld met heel goede vrienden.
Nu weet inmiddels iedereen eigenlijk wel dat we aan het behandelen zijn.
Heb ook geen zin meer om er over te liegen....

Doe waar jij je goed bij voelt....

Liefs en succes er mee...

Peet
 
Lieve Niek,

Ik sluit mee helemaal aan bij Peet! VERTEL het!!! Je bent echt geen last!!!!! Je kan alleen maar steun verwachten!!! Je hoeft niet meer geheimzinnig te doen of smoesen te verzinnen ed. Je kan er met iemand over praten en je eigen moeder is toch wel zo fijn. en met iemand "echt" praten is toch fijner dan het forum. je hebt gelijk een respons. Niet dat ik dit zou willen missen want hier heb ik ook veel steun aan..

Maar mocht je hett vertellen zeg dan gelijk dat ze het niet door mogen vertellen want hoe vanzelf sprekend dat ook is mijn schoenmoeder heeft het dus aan iedereen verteld!!!! en dat is ook niet leuk.

Maar het blijft jouw beslissing! je moet er wel achter staan.

Gr Ester
 
Hoi Niekje,

ik snap het dillemma helemaal, maar ik zou het toch vertellen.
Zelf hebben wij het vertelt toen we gingen starten met behandelen. ik ben erg op mijn privacy en vond het niet leuk om het te vertellen want dan zou het de leuke verrassing wegnemen. Maar goed wij hebben het vertelt en ik ehb er ook bijgezegt dat ze nu niet steeds moeten vragen hoe het er mee is en  of er nieuws is. Want ik wil het nog wel steeds zelf vertellen dat ik zwanger ben en niet door een vraag als: Is het deze maand wel gelukt.
En dat gaat heel goed (op een paar keer van mijn moeder na, die vroeg voor ze de vak gingen boeken of ik zwanger was want anders viel de bevalling samen met hun vakantie)
Maar het geeft verder veel steun. Het verklaard waarom ik niet zo happig ben op mijn nicht die per ongeluk zwanger werd van een tweeling en ook waarom ik soms erg verdrietig ben (en dit niet kan verbergen) als ik ongi wordt. En toen ik zo ongerust was toen ik vorige periode hormonen spoot.

En dat gaat dus heel goed en soms vertel ik ook wel eens hoe het gaat met behandelen en wat de volgende stappen zijn maar ik vertel niet meer dan ik wil.

Op deze manier kan ik het nog steeds zelf bepalen wanneer ik het iedereen vertel wanneer we ooit zwanger mogen zijn.

Heel veel succes en sterkte met het vertellen (ik  gok tenminste dat je dat wel gaat doen)

liefs Belle
 
O ja we hebben het dus aan onze ouders en onze zussen en zwagers vertelt en op mijn werk ook aan de coordinator (mijn naaste collega en een goede vriendin wisten het al en ook een vriendin die er op een gegeven moment naar vroeg) En soms vertel ik het wanneer het ter sprake komt.

Groetjes Belle
 
Hoi Niek,

Bij ons zijn er inmiddels weinig mensen die het niet weten. In het begin wilden we het ook niet vertellen, maar ik vond het lastig om voor onszelf te houden, omdat ik doorgaans ook veel bespreek met mijn moeder en zusje en nu zoiets belangrijks in mijn leven voor hen geheim hield. Moest ik smoesjes verzinnen en dat wilde ik niet meer, dus hebben we het onze ouders en zus en broer verteld.

Omdat mijn man al een zoon heeft, we getrouwd waren en we de leeftijd hebben begonnen steeds meer mensen te vragen of we nog meer kinderen willen enzo. Op mijn werk wist toen mijn leidinggevende het en een paar vriendinnne   wisten het.
Zo door de tijd heen heb ik het steeds meer mensen verteld, als het ter sprake kwam, want ik kreeg gewoon ook regelmatig kwetsende opmerkingen, bijv. van ouders van clienten van mij die dan vroegen of ik zwanger was, want ik zag er zo moe uit, of ik leek wel wat dikker te worden of....
Daar werd ik dan toch boos en verdrietig van, dus ben ik het maar gaan vertellen.

Ik ben ook wel een open iemand, vertel makkelijk iets over mezelf (haha wat klinkt dat raar..) en vind het moeilijk om smoezen te verzinnen, dus bij ons is het in de loop van de tijd gewoon zo gelopen.
Ik zeg ook altijd dat ik niet wil dat mensen me gaan ontzien ofzo en eigenlijk gebeurt dat ook niet echt. Mijn zusje vond het erg moeilijk te vertellen dat ze zwanger was, maar over het algemeen ervaar ik hget wel als positief dat mensen weten hoe het er bij ons voorstaat. Eeen paar mensen zijn heel belangstellend en het is ook fijn als iemand even met je meeleeft vind ik.

Maar goed, iedereen is verschillend, laat ons weten wat je besluit...

kus Mickey
 
Hoi meiden.

Super bedankt voor jullie reacties.
Ergens heb je wel een keuze gemaakt maar wil je toch nog graag de mening van andere horen.
Vanavond komen mijn ouders en dan zullen we het gaan vertellen. Heb nog geen idee hoe ik zal beginnen maar dat zie ik dan wel. Dat komt vanzelf wel goed...
Belle je omschreef het precies zo, zoals ik het ook ervaar.

Nou laat jullie wel weer weten wat hun reactie was.

Meiden een heel fijn weekend en spreek jullie snel.

xxx Niekje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan