hallo
ik wil jullie allemaal heel veel sterkt wensen in deze moeilijke periodes!!
ik lees hier wel eens mee maar hoor hier gelukkig niet thuis ik ben godzijdank geen kindje verloren!
ik heb een zoontje van 4 jaar
wel ben ik soms best verdrietig omdat wij het helaas bij 1 kindje moeten laten
en dat doet best wel veel pijn soms omdat ik altyd de wens heb gehad van 2 kindjes
wij hebben een verhoogde kans op een kindje met hartafwijkingen en handicap
omdat ik een stofwisseling ziekte heb en mijn man er drager van is
ook heb ik een verhoogde kans om weer pre eclamsie te krijgen wat ik bij de 1ste ook gehad heb en er 3 maal voor in het ziekenhuis heb gelegen!
wij hebben dus na deze berekeningen besloten om er toch maar niet voor te gaan omdat er nog al wat haken en ogen aan zit
maar toch ben ik soms best verdrietig want ik had zo graag een 2de gewild maar angst was bij mij groter dan de wil
ik ben altyd al bang geweest en het gevoel gehad van wor ik weer zwanger dan komt het niet goed waarom weet ik niet en dat heeft mij doen besluiten
inmiddels is mijn man gesteriliseerd en is het definitief en dat doet soms pijn en helemaal als je iedereen om je heen ziet zwanger worden en kinderen krijgen en allemaal de 2de dan ben ik god zo dankbaar dat ik toch een gezond ventje heb mogen krijgen na al die kansen maar ben ook zo verdrietig waarom niet ik nog 1 en waarom mag ik niet 1 keer lekker zwanger zijn bij de 1ste was het alleen maar in het ziekenhuis liggen en 2 maanden met sondevoeding lopen door dat ik 10 kilo kwijt was door het vele spugen in 1 week
en dan een kraamtyd die niets was want naar 4 dagen werd mijn zoontje opgenomen omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking was maar achteraf was het een botinfectoed oor de hielprik en we hadden niet een dag later moeten komen want dan had zijn beentje eraf gemoeten maar je de plaatsvervangende zei het zijn allemaal krampjes maar dus toch niet
ik heb zon rottyd gehad toen en ik ben heel blij met mijn ventje hoor
maar die tyd vergeet ik het liefst en zou het zo graag overdoen maar het zit er helaas niet in
en als ik dan hier zo lees wat jullie allemaal meemaken dan denk ik mag ik wel eens verdrietig zijn want stel dat ik wel zwanger zou rakendan kan ik er net zo voorstaan
en dat lijkt me zo verschrikkelijk
ik vind jullie heel sterk dat jullie er zo mee om kunnen gaan ik weet niet wat ik zou doen als ik in jullie schoenen zou staan
ik wil jullie heeeeeel veel sterkte wensen en sorry voor het misschien onbenullig verhaal maar ik heb eevn weer mijn hart kunnen luchten had weer even een dipje maar na jullie verhalen weet ik wer dat ik niet verdrietig mag zijn want het kan veel erger!!
ik heb gelukkig een gezonde zoon en daar houd ik me ookl 9 van de 10 dagen wel mee bezig maar soms is het even moeilijk!!
heel veel liefs!!
ik wil jullie allemaal heel veel sterkt wensen in deze moeilijke periodes!!
ik lees hier wel eens mee maar hoor hier gelukkig niet thuis ik ben godzijdank geen kindje verloren!
ik heb een zoontje van 4 jaar
wel ben ik soms best verdrietig omdat wij het helaas bij 1 kindje moeten laten
en dat doet best wel veel pijn soms omdat ik altyd de wens heb gehad van 2 kindjes
wij hebben een verhoogde kans op een kindje met hartafwijkingen en handicap
omdat ik een stofwisseling ziekte heb en mijn man er drager van is
ook heb ik een verhoogde kans om weer pre eclamsie te krijgen wat ik bij de 1ste ook gehad heb en er 3 maal voor in het ziekenhuis heb gelegen!
wij hebben dus na deze berekeningen besloten om er toch maar niet voor te gaan omdat er nog al wat haken en ogen aan zit
maar toch ben ik soms best verdrietig want ik had zo graag een 2de gewild maar angst was bij mij groter dan de wil
ik ben altyd al bang geweest en het gevoel gehad van wor ik weer zwanger dan komt het niet goed waarom weet ik niet en dat heeft mij doen besluiten
inmiddels is mijn man gesteriliseerd en is het definitief en dat doet soms pijn en helemaal als je iedereen om je heen ziet zwanger worden en kinderen krijgen en allemaal de 2de dan ben ik god zo dankbaar dat ik toch een gezond ventje heb mogen krijgen na al die kansen maar ben ook zo verdrietig waarom niet ik nog 1 en waarom mag ik niet 1 keer lekker zwanger zijn bij de 1ste was het alleen maar in het ziekenhuis liggen en 2 maanden met sondevoeding lopen door dat ik 10 kilo kwijt was door het vele spugen in 1 week
en dan een kraamtyd die niets was want naar 4 dagen werd mijn zoontje opgenomen omdat ze dachten dat hij hersenvliesontsteking was maar achteraf was het een botinfectoed oor de hielprik en we hadden niet een dag later moeten komen want dan had zijn beentje eraf gemoeten maar je de plaatsvervangende zei het zijn allemaal krampjes maar dus toch niet
ik heb zon rottyd gehad toen en ik ben heel blij met mijn ventje hoor
maar die tyd vergeet ik het liefst en zou het zo graag overdoen maar het zit er helaas niet in
en als ik dan hier zo lees wat jullie allemaal meemaken dan denk ik mag ik wel eens verdrietig zijn want stel dat ik wel zwanger zou rakendan kan ik er net zo voorstaan
en dat lijkt me zo verschrikkelijk
ik vind jullie heel sterk dat jullie er zo mee om kunnen gaan ik weet niet wat ik zou doen als ik in jullie schoenen zou staan
ik wil jullie heeeeeel veel sterkte wensen en sorry voor het misschien onbenullig verhaal maar ik heb eevn weer mijn hart kunnen luchten had weer even een dipje maar na jullie verhalen weet ik wer dat ik niet verdrietig mag zijn want het kan veel erger!!
ik heb gelukkig een gezonde zoon en daar houd ik me ookl 9 van de 10 dagen wel mee bezig maar soms is het even moeilijk!!
heel veel liefs!!