Wie kan mij helpen.Onze dochter van 20mnden raakt tegenwoordig helemaal overstuur als ze mij niet ziet.Ik moet alles met d'r doen,zelfs d'r vader mag d'r niet meer naar bed brengen.We doen het wel gewoon,maar ze ligt dan gemiddeld 15 min te krijsen.Oook op het dagverblijf wat vroeger een feest was om naar toe te gaan is nu een ramp.Wat kan ik hier aan doen?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
mama's kindje
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi,
Lastig dit soort dingen. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik heb het even voor je opgezocht in het boek "Baby en Kind" van Penelope Leach. Zij zegt dat het een soort verlatingsangst is en dat deze heel reëel is. Ze zegt ook dat het vanzelf weer over gaat als je er niet te veel aandacht aan besteed. Ik hoop voor je dat dit van tijdelijke duur is. Hopelijk heb je hier wat aan...
groetjes,
Desiree
Lastig dit soort dingen. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik heb het even voor je opgezocht in het boek "Baby en Kind" van Penelope Leach. Zij zegt dat het een soort verlatingsangst is en dat deze heel reëel is. Ze zegt ook dat het vanzelf weer over gaat als je er niet te veel aandacht aan besteed. Ik hoop voor je dat dit van tijdelijke duur is. Hopelijk heb je hier wat aan...
groetjes,
Desiree
Onze zoon heeft er ook last van gehad.
zodra ik weg ging begon hij te huilen. trouwens als mijn vriend gebeurde dat.
We zijn toen begonnen met praten als de ruimte uit gaat en niet te lang weg blijft. Hij hoorde ons dus was hij rustig. Verder is een kiekeboe spelletje ook leuk je gaat de kamer uit en je keert meteen weer terug...en je zegt kiekeboe...prachtig vond hij het en langzamerhand wende hij eraan dat ik even weg ging.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Het is een fase maar knap vervelend als je kind begint te huilen als je wat wil doen. ( trouwens ik vond hetstiekum ook wel lekker dat ie graag zijn moeder wilde hebben)
martine
zodra ik weg ging begon hij te huilen. trouwens als mijn vriend gebeurde dat.
We zijn toen begonnen met praten als de ruimte uit gaat en niet te lang weg blijft. Hij hoorde ons dus was hij rustig. Verder is een kiekeboe spelletje ook leuk je gaat de kamer uit en je keert meteen weer terug...en je zegt kiekeboe...prachtig vond hij het en langzamerhand wende hij eraan dat ik even weg ging.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Het is een fase maar knap vervelend als je kind begint te huilen als je wat wil doen. ( trouwens ik vond hetstiekum ook wel lekker dat ie graag zijn moeder wilde hebben)
martine
hoi,
Het is een fase waar je doorheen moet, maar wat weer overgaat.
Mijn oudste heeft ook een tijdje gehad dat alleen mama haar naar bed mocht brengen, wij zijn toen gaan afwisselen en haar ook uitgelegd : vandaag brengt papa je naar bed, morgen mama weer. Het heeft even geduurd, maar na een tijdje was het geen probleem meer.
Haar zusje hing rond 20 maanden ook ontzettend aan mij. Zij is rond die leeftijd aan haar amandelen geopereerd, en ik was erbij toen ze in narcose ging en eruit kwam, dus dat gaven wij "de schuld" . Ze is nu 22 maanden en ze hangt nog wel erg aan mij, maar als papa haar naar bed brengt is dat ook prima.
Wegbrengen naar het KDV was ook even drama, maar met de juf heb ik afgesproken dat ze haar afleiden (boekje lezen, bij andere kindje gaan kijken) en dat ik dan wegga, maar nog wel even door het raam zwaai. En meestal is het over zodra je de deur uitbent.
groetjes Melanie
Het is een fase waar je doorheen moet, maar wat weer overgaat.
Mijn oudste heeft ook een tijdje gehad dat alleen mama haar naar bed mocht brengen, wij zijn toen gaan afwisselen en haar ook uitgelegd : vandaag brengt papa je naar bed, morgen mama weer. Het heeft even geduurd, maar na een tijdje was het geen probleem meer.
Haar zusje hing rond 20 maanden ook ontzettend aan mij. Zij is rond die leeftijd aan haar amandelen geopereerd, en ik was erbij toen ze in narcose ging en eruit kwam, dus dat gaven wij "de schuld" . Ze is nu 22 maanden en ze hangt nog wel erg aan mij, maar als papa haar naar bed brengt is dat ook prima.
Wegbrengen naar het KDV was ook even drama, maar met de juf heb ik afgesproken dat ze haar afleiden (boekje lezen, bij andere kindje gaan kijken) en dat ik dan wegga, maar nog wel even door het raam zwaai. En meestal is het over zodra je de deur uitbent.
groetjes Melanie
Hoi,
Kijk je wel eens 'een huis vol etterbakjes'? Dit is om 17.00 uur op RTL4. Niet dat jouw kind een etterbakje is hoor, maar daar komen dit soort problemen allemaal in voor.
Pas geleden was er ook een jongen die niet van zijn vader wilde weten en nu zit er een moeder waarvan de dochter alleen maar geholpen wil worden door de vader. Bij de een lag het aan de vader die niet genoeg openstond voor zijn zoon, bij de ander was de vader alles aan het sussen en goedmaken waardoor de moeder geen recht van spreken meer had. Natuurlijk heeft het ene kind meer last van verlatingsangst dan de ander. Wat ik alleen maar wil zeggen is dat je even moet stilstaan bij je eigen gedrag. Wie weet vindt je daar de oplossing in?
Dit is trouwens niet naar bedoeld, hoor. Het hoeft helemaal niet bij jou te liggen. Ik wil alleen maar helpen met mogelijkheden aandragen.
Succes ermee!
Groetjes Marieke
Kijk je wel eens 'een huis vol etterbakjes'? Dit is om 17.00 uur op RTL4. Niet dat jouw kind een etterbakje is hoor, maar daar komen dit soort problemen allemaal in voor.
Pas geleden was er ook een jongen die niet van zijn vader wilde weten en nu zit er een moeder waarvan de dochter alleen maar geholpen wil worden door de vader. Bij de een lag het aan de vader die niet genoeg openstond voor zijn zoon, bij de ander was de vader alles aan het sussen en goedmaken waardoor de moeder geen recht van spreken meer had. Natuurlijk heeft het ene kind meer last van verlatingsangst dan de ander. Wat ik alleen maar wil zeggen is dat je even moet stilstaan bij je eigen gedrag. Wie weet vindt je daar de oplossing in?
Dit is trouwens niet naar bedoeld, hoor. Het hoeft helemaal niet bij jou te liggen. Ik wil alleen maar helpen met mogelijkheden aandragen.
Succes ermee!
Groetjes Marieke
Hebben ze rond deze leeftijd niet de tweede eenkennigheids-fase?
Inderdaad laten weten dat je er bent, maar wel gewoon doen wat je doen wilt, ze krijgt vanzelf het vertrouwen weer terug.
Joke.
Inderdaad laten weten dat je er bent, maar wel gewoon doen wat je doen wilt, ze krijgt vanzelf het vertrouwen weer terug.
Joke.
Hoi,
mijn dochter heeft een soortgelijke fase momenteel, ze is 19 maanden en moet (weer) niets van vreemden hebben. Papa gaat prima, maar voor het troosten is mama toch de enige... Lastig!!! Ik vind dit zelf ook erg moeilijk om mee om te gaan, vooral omdat ze bij sommige 'vreemden' (vrienden van ons bijv. die ze niet wekelijks ziet) werkelijk alles bij elkaar brult en dan zo lang als ze er zijn... Niet erg gezellig voor je visite!! Ze klemt zich dan ook heel erg aan mij vast. Laten huilen zonder troosten vind ik ook geen optie, ze is echt heel erg overstuur dan.
Mijn dochter heeft dit eerder gehad, daarom hou ik me maar vast aan het idee dat het weer een fase is, maar ik vind het ook erg moeilijk om mee om te gaan. Ik heb gelezen dat ze rond deze tijd ook weer een benul krijgen dat ze een zelfstandig persoon zijn en daardoor verlatingsangst kunnen krijgen.
Maar ja, hoe je daarmee om moet gaan, daarover zijn de meningen nogal verdeeld!
mijn dochter heeft een soortgelijke fase momenteel, ze is 19 maanden en moet (weer) niets van vreemden hebben. Papa gaat prima, maar voor het troosten is mama toch de enige... Lastig!!! Ik vind dit zelf ook erg moeilijk om mee om te gaan, vooral omdat ze bij sommige 'vreemden' (vrienden van ons bijv. die ze niet wekelijks ziet) werkelijk alles bij elkaar brult en dan zo lang als ze er zijn... Niet erg gezellig voor je visite!! Ze klemt zich dan ook heel erg aan mij vast. Laten huilen zonder troosten vind ik ook geen optie, ze is echt heel erg overstuur dan.
Mijn dochter heeft dit eerder gehad, daarom hou ik me maar vast aan het idee dat het weer een fase is, maar ik vind het ook erg moeilijk om mee om te gaan. Ik heb gelezen dat ze rond deze tijd ook weer een benul krijgen dat ze een zelfstandig persoon zijn en daardoor verlatingsangst kunnen krijgen.
Maar ja, hoe je daarmee om moet gaan, daarover zijn de meningen nogal verdeeld!