Mama power

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Christian zit nu in zijn 4e sprongetje en is af en toe erg huilerig, vooral als hij moe is. Ik heb nu een tactiek om hem stil te krijgen, die meestal binnen 10 minuten werkt, zodat ik hem even later slapend in bed kan leggen.
Nu was ik een middagje uit met vriendinnen (even mijn gedachten verzetten!!) en was mijn man met Christian op bezoek geweest bij opa. Daar schijnt hij ook flink te zijn gaan huilen en mijn man (die goed gekeken had hoe ik het deed) meteen aan de slag. Maaruh.... het is niet hetzelfde als papa het doet! Christian was met geen mogelijkheid stil te krijgen en heeft bijna een uur overstuur gehuild, waarna hij zo moe was dat hij van uitputting toch stil geworden is. Papa en opa ook helemaal bekaf en bijna wanhopig... Onderweg naar huis werd ik gebeld: "Iemand hier heeft zijn mama echt nodig!"

Een paar dagen van te voren hetzelfde meegemaakt met oma. Die was aan het oppassen bij ons thuis, terwijl ik in bed lag. In de middag werd ik wakker van zijn gehuil, maar toen oma hem na 30 minuten nog niet stil had en Christian steeds meer moe en overstuur werd (dat kon ik duidelijk horen), ben ik mijn bed uitgekropen. En... ik had Christian binnen 10 minuten stil en in slaap! Mama powerrrr!!

Ik heb me in het begin nooit echt "moeder" gevoeld, waarschijnlijk ook omdat Christian een makkelijke baby is en alles wel goed vindt (en in het begin ook niet liet blijken dat hij het bij mij op de arm fijner vond dan bij een vreemde...). Maar nu ben ik echt mama! Voel me erg machtig, ha, ha! Ik vind het (stiekem) ook best leuk dat ik dan blijkbaar de enige ben die Christian stil kan krijgen... Al is het natuurlijk niet erg handig en ook een beetje zielig voor Christian dat hij zo lang moet huilen als ik er echt een keer niet ben, maar ja...

Ervaren jullie dit ook?

Groetjes, Karin
Mama van Christian (16 weken)

 
Hoi Karin

Hier balen ze wel erg dat hij alleen maar naar mij wil kijken. Onze dochter gaat legt hem zelfs zo op het grote bed dat zij dat hij met zijn gezicht naar mij ligt en dan gaat zij er tussen liggen, zodat hij wel naar haar moet kijken. hahaha. goed he.

Ik vind het wel fijn voor je dat je dit ervaren hebt. het is wel een beetje vervelend natuurlijk gezien het feit dat je weleens ontlast kan worden als hij bij iedereen makkelijk is. Maar het is wel goed om te voelen dat ze je niet kunnen missen. Voor je moedergevoel maar ook voor je ego vind ik.

groetjes rachel
 
Ha Karin,
hehe, eindelijk weer iets goeds om je aan op te trekken he. Het zit je al niet mee, dus dan mag je er best trots op zijn. Knap dat jij je ventje binnen 10 minuten stil krijgt. Da's echt een mamatrucje dus. Lekker he, dat gevoel dat jij dat alleen voor elkaar krijgt.
Daar mag je best even van genieten.
Groetjes Veerle
 
Hoi Karin,

Dat geeft een goed gevoel he?. Vorige week hadden wij voor het eerst een oppas en zouden wij gewoon even in de stad wat drinken. Maddox gaat altijd lief slapen na de fles van 20.00 uur en komt dan ook niet meer wakker. We waren nog niet koud in de kroeg, net een drankje besteld, gaat de telefoon. Maddox helemaal overstuur, krijsen. Dus ik als een gek naar huis gefietst. Het was zo zielig Maddox helemaal overstuur, de oppas vuurrode wangen en ik helemaal bezweet. Ik pak Maddox over, hij kruipt in mijn nek en stil. Dat voelde ook wel goed, alhoewel ons avondje uit natuurlijk in het water is gevallen, dus dat was de keerzijde. Nou ja, de volgende keer beter.
Groetjes,Petra
 
Hoi Karin,

Esther is sinds een paar weekjes eenkennig, dus ik snap precies wat je bedoelt! Hoewel ze haar vader net zo vaak ziet als mij, wordt ze bij mij meestal wel meteen stil en bij papa niet. Niet zo handig, maar het voelt wel heerlijk, zo'n klein meisje dat helemaal in je weg kruipt! Gisteren hadden we een huis vol visite aan het eind van de middag en dat vond Esther niet leuk. Na 2 minuten kijken begon ze te huilen, ik draaide haar om zodat ze met haar gezicht in mijn nek lag en ze klampte zich echt helemaal aan me vast. Net zo'n apie! Toen voelde ik me ook echt helemaal mama...heerlijk!

Dit itt vroeger: toen werd ze wel stil bij anderen maar niet bij mij, want die anderen waren nieuw en interessant en mama was blijkbaar saai of zo...

Gaat het weer een beetje beter met je?

Groetjes,

Eveline
 
hoi petra
ja,boas trekt ook steeds meer naar mij toe.maar ik vind t soms toch wel vermoeiend hoor.ik wil de opvoeding graag samen met mijn man doen en nu die minder werkt zouden we het dus meer 50/50 doen en ik iets meer ruimte voor mezelf.maar zo makkelijk is dat niet.ik rij 2/3 keer per week paard,maar voor ik de deur uit kan loop ik toch steeds met boas te sjouwen omdat het papa niet "lukt"(hij weet niet zo goed wat te doen).als het mijn beurt is om te koken en mijn man met boas bezig is loopt alles in de soep,want niks is goed bij boas,alleen als mama met hem sjouwt.gisteravond ging ik heel demonstratief met een tijdschrift en een glas drinken in bad zitten,zo van;en nu even rust!!maar ik kon er 3 keer uit omdat meneer niet wilde slapen.toen had ik het even niet meer.maar mijn man werd toen opeens heel inventief,legde  boas op zn buik in de box,wat hij vrij lollig vond en ondertussen maakte mn man een flinke fles pap,eigenlijk een uur te vroeg maar hij had gewoon teveel honger om te kunnen slapen,dat heeft mn man goed gezien.en toen heeft hij hem weer in bed gelegd,muziekje aan,kusje,ook namens mama en toen ging  boas wel lekker slapen.en toen ging mn man mijn rug wassen.o,o,wat hou ik toch van hem.van allebei wel hoor.het heeft we wat,dat je kind je nodig heeft.maar hij mag van mij papa ook wel nodig hebben
 
Mijn dochter is nu bijna 3 maanden en is nog steeds een allemans vriendje, iedereen die naar haar lacht krijgt een vette lach terug, en hoewel het natuulijk wel fijn is om belangrijker dan anderen te zijn, ben ik wel heel blij dat ik zo'n makkelijk moppie heb hoor....(ben blij dat mama nu Naomi aan de fles is, een beetje inwisselbaar is, en dat anderen nu ook wat meer met haar kunnen)....maar ja misschien verandert het nog...


Groetjes Yvonne
 
ik kan daar ook van genieten, en bij mij juist omdat hij in het begin zoveel huilde en al het troosten niet echt leek te helpen. En nu eindelijk heb ik het dan in de vingers! die magic-mommie-touch!! Yippie!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan