Mama's? Help!

[Gebruiker10407322]

Hoi!

In september ben ik bevallen van een dochter.

Sindsdien heb ik het gevoel dat ik geen adem meer kan halen. Ze was een huilbaby, heeft verborgen reflux, is heel actief, maar ook zo lief!

Ik weet natuurlijk dat een baby veel aandacht en tijd kost maar het is vooral mijn verantwoordelijkheidsgevoel wat ik niet meer los kan laten. Ik merk dat ik steeds meer stress krijg. Ik ga al met stress naar bed; wat als ze wakker wordt? Ik ga liever niet weg. Ik laat haar liever niet achter. Maar ik heb haar liever niet zelf/alleen.

Het gevoel dat niets goed genoeg is. Het gevoel van haar niet snappen. Het gevoel van het niet altijd goed doen. Het gevoel van vermoeidheid. Een gevoel van falen.

Weet iemand hoe het me zou kunnen lukken wel te ontspannen? Of herkent iemand dit gevoel?

 

[Gebruiker10251675]

Oh mama, zo herkenbaar! Het is heel belangrijk om tijd voor jezelf te hebben. Je wilt haar niet alleen laten, maar gaat ze naar de opvang? Is er een oma die af en toe op kan passen, of heb je een zus? Liefst ook even niet bij jou thuis oppassen, of jij moet even uit huis zijn. Wandelen met de kleine, al is het een uurtje. Af en toe logeren bij opa en oma? Anders ga je eraan onderdoor! Werk je? Voor mij was werken "even eriit zijn", even niet de verantwoordelijkheid hebben. Ik vind het soms ook nog moeilijk om los te laten (ze zijn 2 en 4 en nr is onderweg), dus hoe eerder je eraan went om de verantwoordelijkheid even over te dragen, hoe beter! Heel veel succes! En zoek (oppas) hulp!

 

[Essil]

Herkenbaar. Geen kant en klare oplossing. Toen de slaapproblemen over waren ging het snel beter, maar toch had ik er een jaar later nog steeds trauma van. 
Doorslapen doet zo ontzettend veel voor je geestelijke gezondheid. Toch als je een tijd wel goed geslapen hebt, en ze slaapt dan weer niet door komt de klap weer extra hard, omdat je er niet meer op ingesteld bent.
Doorbijten, slapen wanneer het wel kan, oppas regelen. Lekker veel naar buiten met de kinderwagen.