Hey cool!!
Je leest even wat, en ziet je naam... Wel lief!
Ik zit soms even een gruwelijke ruzie met mezelf uit te vechten deze zwangerschap. Ik heb mega last van mijn hormonen die in razende vaart mijn lichaam overnemen en beheersen. Ik ben nu zo ongeveer om alles aan het janken, druk op het werk ( lang leve de zorg...) de liefste hubbie die er is maar me soms ook niet begrijpt, de liefste dreumes die me soms wakker houdt, ( en hij slaapt eigenlijk altijd 's nachts!) En het ergste: ik voel me soms gewoon een kl*te moeder.... Thomas is een dropje, maar soms heeft ie de neiging om lachend naar me toe te komen en dan heel hard aan mijn arm te krabben of knijpen of bijten, expres! Tuurlijk doet ie dat niet bewust, maar hij doet me echt pijn dan en vind het geweldig als ik oprecht au zeg... Klinkt allemaal dramatischer als het is, maar zelfs hubbie snapt niet waarom ie dat alleen bij mij doet en met mijn in-control-zijnde-hormonen loop ik dan gelijk weer te grienen en te mopperen dat ie me niet aardig vind. ( ja, dat doe ik natuurlijk niet waar mopje bij is hé??)
Hmmm, beetje zielig verhaal zo of niet??? Ach ik geef die hormonen nog maar eens de schuld, hihihi! Heb wel veel meegelezen hoor! Heb de komende 2 nachten nachtdienst en zal mijn best doen weer gezellig en actief mee te tikken!
Kus Marieke
