Man begrijpt me niet.

<p>Hoi allemaal,</p><p> </p><p>Ik wil even m’n frustraties kwijt.. Onze dochter is bijna 5 weken oud, ze heeft 2,5 week in het ziekenhuis gelegen voor ze thuis kwam. Dolblij ben ik met dat ze thuis is, wel valt het me ook zwaar we hebben geen kraamzorg gehad oid dus het is best even lastig om het allemaal zelf uit te zoeken.</p><p>Gister had onze dochter echt een huildag en werd het me allemaal even teveel. Ik gaf m’n dochter aan m’n man nu mag jij het even doen ik ga douchen even wat tijd voor mezelf. Dit werd niet erg goed ontvangen, ik kreeg hierna allemaal verwijten naar m’n hoofd van dat ik liever alleen maar op de bank lig dat ik onze dochter zijn kant op heb gesmeten etc. Ook heeft hij nu het gevoel dat hij na z’n werk het alleen moet doen. Terwijl ik juist datzelfde gevoel heb. Als die thuis is wilt die wel de fles geven maar geen luier verschonen dat doet die 1 keer per dag en dat is ‘s nachts. </p><p>Die verwijten hebben me echt gekwetst alsof ik niet van m’n dochter hou, ik weet nu even niet wat ik moet doen, ik kan het slecht loslaten iemand tips? Hoe pakken jullie dit aan? Sorry voor het lange verhaal.</p>
 
Zou het zeker bespreken met je man. 
Jij zit nog vol hormonen, geen hulp gehad, alles zelf moeten uitzoeken. En dan ook nog een huildag van de baby er overheen. Hij mag best wat meer begrip tonen. Maar zal voor hem ook wennen en aanpassen zijn. 
En kom op, je ging even douchen niet de hele avond weg dus vind zijn reactie wel wat overdreven. 
Waarom wil hij geen luier verschonen, en alleen ff 1x de fles geven. Geef aan dat het ook voor binding tussen hem zijn kind zorgt. 
Denk dat een goed gesprek tussen jullie wel op zijn plaats is. 
 
 
 
Wat vervelend voor jullie beide. Uiteindelijk willen jullie beide dat het gaat werken, en jullie draai vinden met zo’n kleintje. Ik zou er dus zeker over praten. Misschien kun je voorstellen erover te praten maar voorafgaand daaraan, beide een lijstje te maken met wat je dwars zit/irriteert en graag anders zou zien. En natuurlijk je gevoelens erbij niet vergeten. Probeer begrip voor elkaar te hebben zodat je draai vinden met zo’n kleintje wat makkelijker gaat. Bij ons ging t in t begin ook niet vanzelf. Blijven praten (en vooral elkaar niet beschuldigen) het komt goed :)
 
Volgens mij is het een algemeen iets dat mannen denken dat moeders de hele dag op de bank liggen te niksen als zij aan het werk zijn. Terwijl voor een baby zorgen en herstellen van een bevalling ook hard werken is! 
Mijn vriend zegt ook regelmatig ‘maar jij bent alle dagen vrij’ nee ik heb verlof en ik zorg voor een baby. Dat is niet hetzelfde. 
Vervelend dat het zo is gelopen. Misschien ligt het ook aan de toon waarop jullie tegen elkaar communiceren? Misschien kan je in het weekend hem eens een (halve) dag laten doen, zodat hij kan ervaren hoe het is om het alleen te doen. Ik zou zeker op een rustig moment het gesprek aangaan en afspraken maken over wat je van hem verwacht als hij thuis komt. Juist als je er even doorheen zit is het belangrijk dat je het van elkaar over kan nemen. Succes! 
 
De vermoeidheid speelt ook een grote rol je wordt beide prikkelbaar en voelt je wel eens machteloos. 
Probeer rekening te houden met elkaar hoe je dingen zegt, maak afspraken en misschien iemand Eem middagje laten oppassen en dan even iets leuks met elkaar doen. 
Zo hou je het leuk met elkaar en de verandering is nu al zo groot.
 
Dank jullie wel dames, we zijn inderdaad beide erg vermoeid. We hebben net een goed gesprek gehad en het is inderdaad met name de toon waarop we praten. Gaat goed komen bedankt!
 
Terug
Bovenaan