<p>Hallo mede ouders,</p><p>mijn zoontje is inmiddels alweer bijna 21 maande , wat gaat de tijd toch snel. <br />mijn man en ik zitten qua opvoeding fijn op 1 lijn, echter over 1 ding hebben we de laatste tijd weleens discussie en vind het lastig. Want doe ik het inderdaad verkeerd? <br />mijn man vindt dat ik te snel toegeef aan mijn zoontje en dat hij daardoor precies weet bij wie hij moet zijn. Ik denk daar anders over, ik geef niet toe, maar geef hem wel de kans om te laten zien wat hij wilt en soms loop ik inderdaad 2x met hem mee. Een paar voorbeelden: </p><p>- we gaan weleens op stap naar het winkelcentrum wat om de hoek zit, dus de buggy gaat dan niet altijd mee. Soms gaat mijn zoontje dan stilstaan voor mij dat hij opgetild wilt worden. Ik vind dat niet erg, maar mijn man vindt dat hij zelf kan lopen en dat ik gewoon nee moet zeggen. Moet ik dan een hele heisa gaan maken met mijn zoontje? <br />- hij wilt soms op de tablet. Vinden we niet erg, want zeker rondom etenstijd heeft hij dat wel ff nodig zodat we kunnen koken. Hij is ziek geweest en heeft toen wat meer op de tablet gezeten, dus nu wil hij vaak de tablet hebben, want niet mag van ons. Hij komt dan mijn handje halen en wil dat ik meeloop naar de kast waar dr tablet instaat. Prima, ik loop wel even mee en zeg daar dan dat het niet mag </p><p>dit zijn enkele voorbeelden. Ik vind het lastig. Pak ik het inderdaad verkeerd aan? Ik wil niet altijd alleen maar nee tegen mijn kindje zeggen, maar hem ook de kans geven om hem mij te laten zien wat hij bijv. wilt</p>
Man en ik niet op 1 lijn
- Onderwerp starter Gebruiker10124127
- Startdatum
Klinkt niet alsof jij meer toegeeft dan je man, maar meer dat je het nee zeggen anders aanpakt. Allebei is prima toch, zolang je maar wel allebei nee zegt en daarin allebei vol houden. Alleen dat jij eerder optilt dan je man is dan niet op één lijn. Wat gebeurd er als je je zoontje uitlegt dat jullie nu wandelen en dat je hem niet gaat tillen? Wordt hij dan echt boos? Als je dat nog niet geprobeerd hebt, zou ik het gewoon proberen. Misschien heeft je man daarin wel een punt, dat jullie zoon ook moet leren volhouden? Tenzij het echt te ver zou zijn of hij echt moe is, kan het geen kwaad denk ik. Anders wil hij straks altijd gedragen worden en hij wordt ook steeds zwaarder en groter.
Maar even ter relativering: dit zijn gelukkig niet echt heel cruciale dingen waarop jullie niet op een lijn zitten, dus dat is wel fijn lijkt me! Blijf met elkaar praten en probeer elkaars methoden uit, kijk wat voor jullie allebei fijn werkt. Dat helpt mijn man en mij vaak
Maar even ter relativering: dit zijn gelukkig niet echt heel cruciale dingen waarop jullie niet op een lijn zitten, dus dat is wel fijn lijkt me! Blijf met elkaar praten en probeer elkaars methoden uit, kijk wat voor jullie allebei fijn werkt. Dat helpt mijn man en mij vaak
Zoals je het schrijft kan ik me juist wel vinden in je aanpak. Je zoontje komt je iets vertellen door je hand te pakken, niet meer dan netjes om hem op zijn manier "uit te laten praten" toch.
Denk dat jullie misschien een andere manier van opvoeden toepassen. Jij zit meer in het afleiden, je man klinkt meer alsof hij liever de confrontatie meteen aan gaat.
Denk dat de belangrijkste vraag is wat je wilt bereiken, hoe je dat bereikt is minder belangrijk.
En als jij je zoontje best wilt dragen en je man niet, snapt hij dat heus wel. Je hoeft niet allebei exact het zelfde te doen. Met naar bed brengen krijgt hij bij jou misschien ook wel 2 verhaaltjes en bij je man 1 of andersom. Mocht je gaan merken dat je zoontje er last van heeft en echt behoefte heeft aan die structuur is het wel anders natuurlijk.
Denk dat jullie misschien een andere manier van opvoeden toepassen. Jij zit meer in het afleiden, je man klinkt meer alsof hij liever de confrontatie meteen aan gaat.
Denk dat de belangrijkste vraag is wat je wilt bereiken, hoe je dat bereikt is minder belangrijk.
En als jij je zoontje best wilt dragen en je man niet, snapt hij dat heus wel. Je hoeft niet allebei exact het zelfde te doen. Met naar bed brengen krijgt hij bij jou misschien ook wel 2 verhaaltjes en bij je man 1 of andersom. Mocht je gaan merken dat je zoontje er last van heeft en echt behoefte heeft aan die structuur is het wel anders natuurlijk.
Ik denk dat dit van beide kanten prima is, toch? Volgens mij is het allebei hetzefde alleen ieder op zijn eigen manier!
Wat betreft lopen. Tja, ze hebben ook nog maar van die kleine, korte beentjes he? De ene keer kan hij het stuk we lopen en de andere keer niet. Kan vanalles zijn waarom niet. Ik heb het zelf ook, de ene keer kan ik wen dlink stuk hardlopen en de andere keer heb ik de benen niet!
Wat betreft lopen. Tja, ze hebben ook nog maar van die kleine, korte beentjes he? De ene keer kan hij het stuk we lopen en de andere keer niet. Kan vanalles zijn waarom niet. Ik heb het zelf ook, de ene keer kan ik wen dlink stuk hardlopen en de andere keer heb ik de benen niet!
Dit klinkt niet super heftig hoor, ik vind niet dat je hier "toegeeft". Als je hem constant zijn zin geeft terwijl jij en je man het er eigenlijk over eens zijn dat in bepaalde gevallen dat niet zou moeten: ja oké, maar zo klinkt dit helemaal niet!
Persoonlijk denk ik dat je altijd verschillen zal hebben in de opvoeding wat dit soort dingen betreft, als je in grote lijnen maar hetzelfde reageert. Mijn broertjes en ik wisten ook dat we altijd van mama bepaalde dingen makkelijker gedaan kregen (eten wat wij wilden 's avonds, of een film kijken) dan van papa, en andersom ook (langer buiten spelen bijv). Daar hoeft niets mis mee te zijn! Heb zelf nog niet te maken met dit soort opvoed-dingen, aangezien ons zoontje pas 6 maanden is, maar ik kan nu al wel voorspellen dat mijn vriend en ik sommige dingen ook anders zullen doen haha.
Als je het vervelend vindt en er een meningsverschil over hebt met je man kun je het er wel over hebben. Maar ik denk dat jullie beide manieren gewoon prima zijn en dat je zoontje echt wel door heeft dat hij bijv niet op de tablet mag, ook bij jou.
Persoonlijk denk ik dat je altijd verschillen zal hebben in de opvoeding wat dit soort dingen betreft, als je in grote lijnen maar hetzelfde reageert. Mijn broertjes en ik wisten ook dat we altijd van mama bepaalde dingen makkelijker gedaan kregen (eten wat wij wilden 's avonds, of een film kijken) dan van papa, en andersom ook (langer buiten spelen bijv). Daar hoeft niets mis mee te zijn! Heb zelf nog niet te maken met dit soort opvoed-dingen, aangezien ons zoontje pas 6 maanden is, maar ik kan nu al wel voorspellen dat mijn vriend en ik sommige dingen ook anders zullen doen haha.
Als je het vervelend vindt en er een meningsverschil over hebt met je man kun je het er wel over hebben. Maar ik denk dat jullie beide manieren gewoon prima zijn en dat je zoontje echt wel door heeft dat hij bijv niet op de tablet mag, ook bij jou.
Wij doen het zo te lezen meer op jouw manier dan die van je man. Ons zoontje van ongeveer dezelfde leeftijd wil met wandelen soms ook een stuk gedragen wirden. Dan tillen we hem een aantal meter op en dan zeggen we dat hij weer zelf moet lopen. Geen heisa op die manier maar wel wanneer we van hem eisen dat hij zelf moet blijven lopen.
verder lopen we ook regelmatig met hem mee zodat hij wat kan laten zien. Ook al weten we vaak natuurlijk wel wat hij wil. Ik zie dit meer dat we dan erkennen dat hij iets wil vertellen en wij hier gehoor aan geven. Als hij vervolgens bv een tablet zeggen we zoiets als dat het nu niet mag en geven we een andere suggestie wat hij kan spelen.
verder lopen we ook regelmatig met hem mee zodat hij wat kan laten zien. Ook al weten we vaak natuurlijk wel wat hij wil. Ik zie dit meer dat we dan erkennen dat hij iets wil vertellen en wij hier gehoor aan geven. Als hij vervolgens bv een tablet zeggen we zoiets als dat het nu niet mag en geven we een andere suggestie wat hij kan spelen.