mannen!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal , ik ben nu 26 weken zwanger en misschien raar ik word gek van mijn vriend , hij is bijna op geen enkele manier bezig met mij, hij voelt nooit aan mijn buik en als ik het vraag is het heel even en dan doet de baby toevallig even niets en haalt zijn hand weer weg . Ik zeg dan je moet geduld hebben maar daar luistert hij niet naar. Ook wil hij niet bij de bevalling zijn omdat ie dat eng vind , maar goed ik ook en hij heeft hier toch ook net zo hard voor meegewerkt??? Ik zei al kijk je toch de andere kant op maar tot nu toe doet hij hier heel erg raar over. Hij is wel blij hoor dat er een baby komt maar toch....... Ik heb al een kleine van 6 waar het contact tussen die 2 ook niet helemaal vlekkenloos is en ik zit er dan tussenin want hij is toch mijn kleine knul en hij is veel harder dan ik. Bijv. met slapen daar heeft ie moeite mee en mag hij van mijn vriend niet tussenin want kindetren horen in hun eigen bed zegt ie dan, maar ik lig dan de hele nacht wakker omdat de kleine niet slaapt , ooh wordt er moe van . Zijn er vrouwen die dit herkennen en me misschien raad kunnen geven of ervaring uit te wisselen want dit is echt niet leuk meer , nu er ook een baby op komst is. Sorry voor dit lange verhaal maar hoop dat jullie dit even willen lezen.
Groetjes van Petra
 
Hoi Petra,

Mijn man toonde in het begin ook weinig interesse in mijn buik maar nadat ik hier met hem over had gesproken en hem had verteld dat hij mij hier echt pijn mee deed is hij veel meer zijn best gaan doen en na een tijdje ging dit helemaal vanzelf.Begrijp heel goed dat je kwaad bent dat hij niet bij de bevalling wil zijn.Ja het is eng maar het is ook een wonder dat er een mooi babytje uit komt en jij hebt hem ook nodig bij de bevalling,het valt niet mee om te bevallen en dan heb je iemand naast je nodig die je gerust steld en aanmoedigd!!!Het lijkt ook alsof hij jou zoontje nog niet geaccepteerd heeft wat mij toch wel noodzakelijk lijkt als je samen een gezinnetje wilt vormen.Ik hoop dat jullie hier samen uitkomen want dan zal het toch ook echt van hem uit moeten komen.
Sterkte S.
 
hoi petra,

allereerst van harte met je zwangerschap. Voor mannen is een zwangerschap heel anders dan voor vrouwen, mijn vriend zat ook niet uren met zijn handen op mijn buik zeg maar, hij was ook heel blij maar zwanger zijn en bevallen is wel echt een vrouwending.
Hij heeft altijd gezegd: mijn tijd komt wel als de kleine er is, en dat was ook zo. Ik denk inderdaad dat je bepaalde dingen aan moet geven die je dwarszitten, misschien kun je hem dan duidelijk maken dat je dit echt niet allemaal alleen kunt, en dat hij niet bij de bevalling wil zijn? kom op zeg, wees een beetje een vent met ballen zeg! Je hebt elkaar echt nodig straks hoor en helemaal als de kleine er eenmaal is.
Wat betreft jou zoontje, ik herken je verhaal wel, alleen is het bij ons andersom, patrick heeft een dochtertje uit zijn eerste huwelijk dat regelmatig bij ons is. Ik vindt dat ook moeilijk, want zeker nu ik kim heb van bijna 10 mnd realiseer ik me dat chelsey gewoon niet mijn eigen kind is, hoeveel ik ook van haar hou. Ik heb daar ook nog geen middenweg in gevonden, naar haar vader luistert ze wel, naar mij niet of niet goed. Daar kan ik je ook eigenlijk geen raad in geven, maar ik vindt wel dat hij gelijk heeft hoor, kinderen horen lekker in hun eigen bedje toch? ik denk dat je dit zelf ook wel weet.
Nou ja ik geloof niet dat ik je heel veel raad kan geven, maar ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.
Heel veel sterkte en praat er over met hem hoor, misschien begrijp hij het dan als je aangeeft dat dit alles echt een probleem voor je aan het worden is.

groetjes sandra
 
hoi hoi,je hebt je man zeker nodig bij de bevalling,sorry maar,vindt het een beetje slap van hem moet je alles dan in je eentje doen?hij heeft het ook verwekt,en zou juist bij de bevalling,moeten zijn,hij is er toch ook blij me?snap dat niet helemaal hoor,mijn vriend vidt het ook niks een bevalling,maar hij hoeft toch niet te kijken als het eruit komt?maar hij wil er wel bij zijn,ja wat voor advies kan ik je geven,ja praat erover en vertel hem je gevoelens,enzo veel sucses gr
 
Hoi Petra,

Ik moet eerlijk zeggen dat ik juist het tegenovergestelde mee maak, mijn vriend is overbezorgd en leest alles wat ie maar kan lezen, heel erg leuk moet ik zeggen. Dus kan het me heel moeilijk voorstellen. Zou er zeker wel met hem over blijven praten je moet wel proberen lief en leed met elkaar te delen, jij moet ook je uitlaatklep hebben.
Dat ie niet bij bevalling wil zijn vind ik persoonlijk echt geen volwassen gedrag, beetje makkelijke uitweg 't is ook zijn kind.

Heel veel sterkte en succes, hoop echt voor je dat de situatie wat verbeterd.

Liefs Smargje
 
lekker ventje.....

Wat een egoist, ennehhhh had je je dat niet eerder kunnen bedenken dan als ie al niet zo goed met je eerste overweg kan.....

Sorry, maar ga hier nou niet zo zielig lopen doen... naief hoor....
 
haalo petra,mijn tweede man kanprima met mijn twee zoontjes overweg maar nu we samen een kleine krijgen heb ik het gevoel dat we uit elkaar groeien.hij wou net als ik graag nog een baby samen maar nou het zover is heb ik het gevoel dat ik er allen voor sta.ik hoef nog maar 12 weken maar nog steeds is de kamer voor de kleine niet klaar.hij wil wel bij de bevalling zijn. ik heb hem er natuurlijk wel op aangesproken en zijn antwoord is dat hij nergens last van heeft en dat het aan mijn hormonen ligt.makkelijk om iemand anders de schuld te geven.als er wat is ligt hewt volgens hem aan mijn hormonen.had me het ook anders voor gestelt mijn laatste zwangerschap.weet nog niet wat ik doe want ik hoorde van iemand dat mannen ook last hebben van zwangerschapskwaaltjes dus ik wacht af tot naar de zwangerschap .word het dan niet beter ga ik ik met mijn drie kinderen alleen verder.groetjes anoniem.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan