Hoi allemaal,
Hoe ervaren jullie mannen de zwangerschap?
De mijne is namelijk moeilijk te peilen af en toe.
Het ene moment zegt hij: hou er nou maar over op (alsof het hem ineens benauwt) en het andere moment kan hij niet wachten tot de baby er is.
Nu zit ik zelf boordevol met emoties (vooral de afgelopen week) maar dat heeft natuurlijk met de hormonen te maken.
Herkennen jullie dat, dat je graag wilt dat het kindje komt maar aan de andere kant denk je: blijf nog maar even zitten! Want het is toch best eng ineens.
Ik heb gelukkig tot nog toe een blije zwangerschap, weinig kwaaltjes en ik voel me prachtig.
Ons kindje is zeer gewenst, vooral omdat het een keer mis is gegaan.
Elke dag ervaar ik als een wonder en hoe langer ik naar mijn buik kijk, hoe mooier ik hem vind.
Mijn man vindt hem de ene keer lelijk en dan mag ik ook niet tegen hem aan gaan staan met mijn buik, en de andere keer aait hij erover en geeft hij er kusjes op. Of dan gaat hij er in bed ineens tegen aan liggen.
Vreemde wezens zijn die mannen ook! Maar ik denk dat het komt omdat veel mannen zich moeilijk kunnen uiten.
Wat zijn jullie ervaringen met jullie man?
Gisteren zei mijn man, dat het nu wel lang genoeg geduurt heeft en dat de kleine wat hem betreft wel mag komen. Maar we moeten nog even geduld hebben!
Groetjes, Anna
(37 weken en 2 dagen zwanger)
Hoe ervaren jullie mannen de zwangerschap?
De mijne is namelijk moeilijk te peilen af en toe.
Het ene moment zegt hij: hou er nou maar over op (alsof het hem ineens benauwt) en het andere moment kan hij niet wachten tot de baby er is.
Nu zit ik zelf boordevol met emoties (vooral de afgelopen week) maar dat heeft natuurlijk met de hormonen te maken.
Herkennen jullie dat, dat je graag wilt dat het kindje komt maar aan de andere kant denk je: blijf nog maar even zitten! Want het is toch best eng ineens.
Ik heb gelukkig tot nog toe een blije zwangerschap, weinig kwaaltjes en ik voel me prachtig.
Ons kindje is zeer gewenst, vooral omdat het een keer mis is gegaan.
Elke dag ervaar ik als een wonder en hoe langer ik naar mijn buik kijk, hoe mooier ik hem vind.
Mijn man vindt hem de ene keer lelijk en dan mag ik ook niet tegen hem aan gaan staan met mijn buik, en de andere keer aait hij erover en geeft hij er kusjes op. Of dan gaat hij er in bed ineens tegen aan liggen.
Vreemde wezens zijn die mannen ook! Maar ik denk dat het komt omdat veel mannen zich moeilijk kunnen uiten.
Wat zijn jullie ervaringen met jullie man?
Gisteren zei mijn man, dat het nu wel lang genoeg geduurt heeft en dat de kleine wat hem betreft wel mag komen. Maar we moeten nog even geduld hebben!
Groetjes, Anna
(37 weken en 2 dagen zwanger)
);