Mannen....

Hallo,

Even wat frustratie van me afschrijven, dus een lekkere klaagzang, alvast sorry.

Gister hadden zowel mijn man als ik gewerkt. Meestal ben ik iets eerder thuis en dat zorg ik in een rap tempo voor het eten, hij haalt de kinderen op van het kinderdagverblijf.
Maar gister kwam ik in de file, dus was ik later thuis. Uiteindelijk reden we tegelijk de oprit op. Na even met de kinderen geknuffeld te hebben, was het dus echt wel tijd om het eten klaar te gaan maken, het  was immers al laat. Dus ik sta, nog in mijn werkoutfit( dus mijn nette kleren) te koken, ondertussen vraag ik Stijn hoe hij het vandaag op het kdv gehad heeft. Verder dek ik de tafel. Weet je wat manlief aan het doen was, zich rustig aan het omkleden. In plaats dat hij denkt goh laat ik ook mee helpen, misschien handig als ik de twee kinderen bij haar benen weghaal, zodat ze rustig kan koken. Vervolgens gaat hij de post bekijken, ja echt waar, lekker belangrijk op zo'n moment. Ondertussen heb ik ook het eten voor Jojanneke in de magnetron gegooid. Terwijl het eten nog stond te pruttelen zet ik Jojanneke aan tafel en begin haar te voeren. Pas halverwege het bordje bedacht mijn man: goh misschien moet ik ook wat doen. Dus vroeg hij of hij Jojanneke verder zou voeren zodat ik het eten af kon maken. Hij had er trouwens wel de hint voor nodig dat de post mij op dat moment niet het belangrijkste leek.
Echt ik heb een schat van een man en mag heel blij met hem zijn, maar af en toe heeft hij dus dit soort acties, helemaal gek wordt ik daarvan. Ik was ook moe na een dag hard werken, ik wilde me ook even omkleden zodat niet mijn goede goed vies zou worden van de kinderhandjes. Bovendien hadden de kinderen honger, wilden ze even lekker aandacht en moesten ze naar bed. Uiteindelijk lagen ze bijna een half uur later dan normaal in bed. Helaas sliepen ze niet een half uur langer, 5.45 uur ( helaas de normale tijd hier in huis)  waren ze beide wakker vanochtend. In het weekend hebben we om en om dienst ( zodat de ander even uit kan slapen) en helaas had ik dienst vanochtend. Manlief ligt nog heerlijk te slapen. Maar goed morgen mag ik heerlijk uitslapen, nu al zin in!

Carina
 
Dag,

Ik geeg even een reactie die niets met dit onderwerp te maken heeft, maar misschien heb je er wel wat aan. Mijn lukas (2 1/2 jaar) is ook zo'n vroege vogel.6.15 is zijn normale tijd. Een tijdje terug heb ik op aanraden van iemand anders op het zomer 2006 forum een wekker gekocht met een slapend konijntje en een wakker konijntje. Als het konijnjte wakker is, Mag lukas mij roepen. en wonder boven wonder werkt het (had ik niet verwacht). We hebben hem nu op 7.00 uur staan en zodra het konijntje wakker wordt, roept hij mij.

Misschien een tip voor het vroege wakker worden. Ik weet niet meer waar ik hem gekocht heb , maar als je op het zomer2006 formum een berichtje achterlaat voor Fennie dan weet zij het misschien nog wel (als je tenminste interesse heb t)

Annemieke
 
Ha, ha, ik herkende je verhaal wel. Wij werken ons een slag in de rondte om: het eten te kopen, te maken, op te eten, op te ruimen, er tussen door nog even een wasje in stoppen, de kinderen eten te geven, jezelf weer schoon maken etc etc, etc, etc, gaap, gaap.
En die mannen... na een half uur later en een dozijn hints te zeggen van eh.. kan ik wat voor je doen: JAAA !!, maar nu hoeft het al niet meer.
Echter, ik kreeg ooit een tip van diezelfde lieve man: teleurstellingen zijn niet uitgesproken verwachtigen. Kortom... ik zeg nu de hele tijd wat hij moet eh... mag dan en als hij er eventjes van baalt, kom ik met zijn uitspraak. Werkt altijd, want het is een waarheid als een koe, ha, ha!
(en zover ik weet is hij nog steeds heel blij met me, gelukkig!)

Verder heb ik  zo'n vroege vogel, maar wij hebben gewoon een nachtlampje (van Pooh) in een tijdschakelklok gedaan en ook dat werkt... meestal!
Sterkte en misschien heb je wat aan de tips.
Gr. Mamajo.
 
Ha meiden,

Ik geniet er wel van als ik die verhalen lees en bedenk dan vaak hoe gelukkig ik wel niet ben!!! Natuurlijk doet die van mij ook wel eens dingen dat  je denkt "aarrrggg!!" maar eigenlijk is het zo'n lieverd!! Zeker nu. Ik ben inmiddels alweer 39 weken zwanger van de tweede en moet het gewoon rustig aan doen. Anders krijg ik last van banden, rug enzo. Die man van mij is dus de hele dag aan het werk geweest. (Terwijl ik thuis zit iedere dag, nu mijn verlof al even is ingegaan...) Ik kook dan het eten, maar na het eten doet hij nog even de vaat, brengt Jules naar bed en gaat ook nog even stofzuigen... Geweldig!!

Ik weet ook dat mijn conditie hier een rol in mee speelt en dat als het zomer is hij het liefst iedere avond lekker gaat toeren op de motor! (Hij kan niet wachten tot Jules groot genoeg is om mee te gaan...) Maar voor nu geniet ik ervan met al die hulp van hem!!

Meiden succes met die mannen van jullie, maar ik heb er eentje gevonden die ik nooit meer kwijt wil!!

Gr Antoi
 
Oja, ik heb hier sinds een paar weken helemaal geen vroege vogel meer. Jules slaat steeds vaker zn middagslaapje over. (helaas) Maar dat betekent wel dat hij 's morgens pas om 8 uur wakker wordt. Vaak neem ik hem dan nog even bij me en staan we pas om half 9 op. 's Avonds gaat hij er vaak tussen 19 en 19.30u in!!

Heerlijk!! Mijn vriendin gebruikt ook een lampje met oogjes open en dicht en voor die kleine van haar werkt dat prima!! Misschien kun je dat ook eens proberen!

Gr Antoi  
 
Ik doe ook even mee en heb ook nog wat frustaties die ik kwijt moet. Een tijdje geleden heb ik behoorlijk de griep gehad, ik was echt twee weken uitgeschakeld en heb me in geen jaren zo beroerd gevoeld. Maar je bent moeder ook als je zelf ziek bent. Mjjn man was wel vrij want het was kerstvakantie. Hij heeft heus meegeholpen maar toen mijn oudste zoontje 's nacht zijn bed onderspuugde kon ik eruit om alles op te ruimen en meneer lag lekker te slapen. Toen ik hem zei dat Mika alles had ondergespuugd was alles wat eruit kwam, Oh. Ook was ik degene die de kinderen zoals altijd 's avonds in bad deed, ik moest vragen of hij de badkamer wilde opruimen anders had ik dat dus ook moeten doen. In de twee weken dat ik ziek was bleef de was komen, heb ik gedaan, ook de wc moest echt wel een keer schoongemaakt worden, deed ik dus. Hij heeft heus wel een keer de stofzuiger gepakt of een luier verschoond of voor het eten gezorgd maar hij deed niet veel meer dan hij anders zou doen als hij bv in het weekend thuis is. Maar nu komt het, nu is meneer zelf ziek en je raad het al: hij kan niks, hij is doodziek. Ik erger mij enorm aan het gekreun en gesteun en ik kan wel 20 keer per dag aanhoren hoe beroerd hij zich voelt. Ik vind het heus vervelend voor hem want ik ben echt niet vergeten hoe ellendig ik me voelde toen ik griep had. Maar het grote verschil is dat meneer dus helemaal niks kan!! Terwijl ik gewoon van alles moest doen. Het meest ergerde het mij dat ik om 12 uur onze oudste zoon van school ging halen, de jongste was al flink vervelend dus die had ik beloofd dat hij mooi thuis bleef, ik had geen zin in een krijsend kind op de fiets en mijn man was tenslotte thuis. Maar als ik op het punt sta om weg te gaan besluit hij dat hij maar op bed gaat!! Prima hoor, maar had dat niet een kwartier later gekund, nu moest ik alsnog onze tweejarige zoon de schoenen, de jas, handschoenen en de sjaal aandoen en die had daar natuurlijk geen zin in. Maar toen ik liet merken dat ik dit niet echt kon waarderen kreeg ik te horen dat ik dat anders ook had moeten doen. En bedankt. Wat is dat toch met mannen, altijd willen ze stoer en mannelijk overkomen maar o wee als ze ziek zijn!!!   dan zijn ze zooo zielig!! (enkele uitzonderingen daargelaten natuurlijk) Het wordt dan toch maar weer bevestigd dat vrouwen het sterke geslacht zijn !!! Pfff, sorry hoor voor het geklaag, maar het lucht wel even op.
 
Terug
Bovenaan