mannen!

X

xxesjexx

Ik heb hier toch een eigenwijze man in huis! Vreselijk!
Hebben jullie daar ook last van? Dat jullie over bepaalde dingen anders denken en dat je daar moeilijk met je partner over kunt praten zonder in janken uit te barsten of enorme ruzie te krijgen?

Bij ons het volgende probleem..

Wij wonen al een tijd samen maar hebben verder helemaal niks geregeld. Geen samenlevingscontract, geregistreerd partnerschap,testament...helemaal niks.
Dat irriteert mij mateloos en zou dat graag anders zien. Hier hebben we het uiteraard al over voordat we aan kinderen dachten. Toen heeft mijn vriend me beloofd dat alles wel goed zou komen...en nu ik 28 weken zwanger ben is er dus nog steeds niks op papier gezet. Dat kan toch echt niet zo blijven???
Het is zo belangrijk dat voor ons kindje alles goed op papier wordt gezet. Ik ben dan ook niet eerder rustig voordat mn vriend dat begrijpt en zijn verantwoordelijkheid daarin neemt. Maar elke keer als ik er weer over begin dan word hij al weer narig. Het komt allemaal nog wel een keer, dat hoeft toch niet gelijk? JA, dat moet wel! ZO snel mogelijk!
Van uitstel komt afstel.. En dat risico wil ik niet lopen met een kindje in mn buik! Stel dat ons iets overkomt? Ik ben hier zo onrustog over dat ik erg slecht slaap en daardoor niet lekker in mn vel zit.

Ik heb echter alles al geprobeerd om tot mn vriend door te dringen. Ik heb hem lang genoeg de tijd gegeven om hier over na te denken en er wat mee te doen, maar ik kan het niet alleen regelen!

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Is het zo zo vreemd dat ik er zo over denk? Dat hij ook zijn verantwoordelijkheid mioet nemen?

Lfs Esther
 
hoi esther,
ik heb ook alles geregeld toen ik ongeveer 28 weken zwanger was (getrouwd)
het is ten 1e een prettig idee en ten 2e vond ik het de ultieme laatste verbintenis tussen mijn partner en mij. Ons kind wordt nu uit een gezin geboren : )
een kind krijgen is natuurlijk de grootste verbintenis die je kunt aangaan met een ander dus trouwen ed. is eigenlijk iets wat je bevestigd op papier wat je eigenlijk samen voelt (toch?) maar waar is hij bang voor dan? de eerste stap heeft hij al gezet...
 
Hey Esther,

Ik ben ook niet getrouwd, maar we hebben wel een samenlevingscontract. Wij willen uiteindelijk wel gaan trouwen maar we zijn nog aan het sparen :)Ook heeft mijn vriend het kindje al erkend. We hebben ook samen gesproken over wat als er met ons iets gebeurt.
Ik vind dat ook erg belangrijk. Natuurlijk is de kans klein dat er iets met allebei gebeurt, maar het gaat er juist om dat het wel kan gebeuren en dan...
Dus we gaan zijn broer en schoonzus vragen of hun de voogd van ons kindje willen worden en dat gaan we ook vast laten leggen.

Heeft je vriend het kindje al wel erkend?
Kan hij je uitleggen waarom hij het nog niet wil regelen?
Ten eerste is het niet goed dat jij je er zo druk om maakt, voor jou niet en voor jullie kindje niet en ten tweede heeft hij zelf ook helemaal geen rechten als je niks geregeld hebt...
Misschien dat er iemand in zijn familie of vriendenkring is die wel tot hem door kan dringen, maar dat zou eigenlijk niet nodig moeten zijn.

Ik hoop dat jullie er samen uit komen en dat hij voor de bevalling nog beseft dat dit erg belangrijk is. Als er iets met jou en de baby gebeurt dan heeft hij totaal geen rechten en mag hij niks beslissen.

Succes ermee!
 
Hoi linda,

bedankt voor je reactie.

Ik weet ook niet wat hem tegenhoud. Denk gewoon niet dat hij de "ernst" van de situatie inziet.
Het liefste had ik ook willen trouwen. Maar daar moet je wel allebei achter staan. Hij vind trouwen niet nodig. Toen hebben we het gehad over geregistreerd partnerschap...vrijwel hetzelfde maar klint net ff anders ;-). Uiteindelijk heb ik geprobeerd alle opties te bespreken. Heb hem internetsites opgeschreven, papieren voorgelegd. Maar hij neemt zelfs niet de moeite om het goed door te nemen.

Het enige wat ik van hem vraag is het maken van een afspraak bij een notaris. Zodat we goed worden ingelicht over de belangrijke dingen die op papier moeten komen voor ons gezin. Zodat we niet, als er wat gebeurt, voor onverwachte dingen komen te staan.

We houden veel van elkaar hoor, hebben verder ook een goede stabiele relatie. Alleen dit laatste stukje van de puzzel ontbreekt. En dat maakt me vooral nu heel erg bang en onzeker. Lastig...!
 
hoi Esther,

Ik begrijp je helemaal hoor.
Wat vervelend dat je vriend niet echt wil meewerken.
Kan het zijn dat hij nog even tijd nodig heeft om te wennen aan het idee?
Mannen hebben soms wat meer tijd nodig om aan grote veranderingen te wennen.
Je zou na de geboorte van de kleine wel een verzoek kunnen indienen bij de kantonrechter voor het gezag, dan heb je dat alvast geregeld.Hebben jullie de kleine al wel erkend bij de gemeente?

Bij ons heeft het lang geduurd voordat we iets hadden geregeld.
Destijds had mijn vriend (inmiddels mijn man) de kleine wel erkend bij de gemeente,
Maar het gezag etc hadden wij niet geregeld.
Vorig jaar toen onze zoon al drie jaar was zijn wij getrouwd (geregistreerd partnerschap).
Wij hebben het steeds maar voor ons uitgeschoven (waarom weet ik eigenlijk ook niet).
Uiteindelijk vorig jaar de knoop doorgehakt nu zijn wij man en vrouw hebben dezelfde achternaam en voor de kinderen is alles nu geregeld, klein feestje gegeven en het was rond.
Enige bij een geregistreerd partnerschap je moet nog wel het kindje erkennen bij de gemeente ivm achternaam (waarom begrijp ik niet helemaal). Dit hebben wij vorige week gedaan.
Hoop dat jullie er uit komen meid.

Suc6

Groetjes Mar

 
Hoi Mar

Het bovenste gedeelte is gelukkig wel geregeld. Het kindje is erkend en het gezeg wordt straks wel aangevraagd. Daar ben ik niet bang voor. Maar alleen daarmee heb je nog niet alles geregeld.

Onze woning staat alleen op zijn naam, er staan verder geen verzekerinigen en andere dingen op papier voor het geval 1 van ons wat gebeurt.
Dus eigenlijk komt het er op neer dat als 1 van ons wat overkomt dat ons kindje de daar de dupe van word. Ik afhankelijk zou worden van zijn familie. Ik heb een eigen bedrijfje, dus geen vast inkomen. Ik zou het zonder inkomen van mijn vriend in mn 1tje niet kunnen trekken met een kindje. Het zijn allemaal extra dingen die wel heel belangrijk zijn. De kans dat er iets geberut is misschien niet groot maar altijd aanwezig. Het is straks ons gezin en wij moeten beslissingen en verantwoordelijkheid nemen....We komen er wel uit, daar ben ik van overtuigd...ookal duurt het een eeuwigheid haha :)
 
Hoi Esther,

Fijn dat jullie de erkenning al geregeld hebben, en het gezag straks ook.


Misschien veranderd alles zodra de kleine geboren is. En ziet hij dan gelijk de noodzaak van alles regelen. Misschien moet het nog een beetje echt worden voor hem. iig suc6 meid jullie komen er vast wel uit!!

Groetjesss

 
Pff... lastig hoor. Ik vind het wel een beetje raar dat hij niks vast wil zetten. Als je samen aan een kindje begint, lijkt mij geregistreerd partnerschap toch helemaal geen probleem meer. als je samen voor een kindje gaat, is dat een levenslange verbintenis.
Zelfs ben ik er niet voor om het pas te regelen nadat je zwanger bent geraakt of het kindje geboren is. Wij zijn eerst getrouwd en daarna pas zwanger geraakt. Eerst de duidelijkheid of je echt voor elkaar wilt gaan, dat zwart op wit en dan is er ruimte voor een gezin. Dan heb je ook geen gezeur over voogdij en erkenning.

als je samen een gezin sticht wil je toch ook als gezin op papier staan lijkt me.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan