Hallo allemaal,
Maandag 2 april is onze zoon Mano geboren. Het is een hele zware bevalling geweest van 15 uur lang en het totale pakket aan toeters en bellen. Zondagnacht zijn we om 3.15 uur naar het ziekenhuis gegaan omdat de verloskundige de bevalling liever niet meer thuis wilde doen aangezien ik precies 42 weken zwanger was en al 2 weken met behoorlijke weeen liep. Eenmaal in het ziekenhuis bleek dat ik nog maar 2 cm ontsluiting had en dit wilde ook helemaal niet lekker doorzetten. Dus aan de pomp.......maar toen kon ik de weeen helemaal niet meer opvangen en hebben ze om 11.30 uur een ruggeprik gegeven want het was echt niet meer te doen. Helaas bleef me ontsluiting op 5 cm hangen en moest de pomp nog meer verhoogd worden. Dit had eindelijk effect. Ik had na 2 uur al behoorlijke koorts en de kleine had een hele hoge hartfrequentie wat inhield dat ook hij koorts had en waarschijnlijk een infectie via mij had opgelopen. Er werd ook gelijk verteld dat zodra hij geboren werd direct door de kinderarts meegenomen zou worden en dat hij werd opgenomen en aan de antibiotica zou moeten voor 1 week. Ook ik kreeg gelijk antibiotica. Om ongeveer 15.00 uur krreg ik persweeen en werd de pomp van de ruggeprik uitgezet. Na 2 uur persen was ik op en lukte het niet meer. Toen hebben ze de vacuumpomp gebruikt en werd onze zoon van 4300 gram en 5,5 cm geboren. Niet zo gek dus dat het niet zo wilde lukken. Toen eenmaal de placenta er was heb ik een hele heftige bloeding gekregen en 2,5 liter bloed verloren. De volg. dag heb ik dan ook een bloedtransfusie gehad want me hb was 3.3. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen, ik op de kraamafdeling en Mano op de ziekezuigelingen zijn we afgelopen zondag thuisgekomen en kunnen we eindelijk gaan genieten. Mano doet het echt super, mijn herstel gaat iets minder en gaat ook vrij lang duren. Al met al een zware lklus geweest maar het is het waard hoor....................Wij zijn stapelverliefd op onze kleine grote vent.
groet,
Tamara
Maandag 2 april is onze zoon Mano geboren. Het is een hele zware bevalling geweest van 15 uur lang en het totale pakket aan toeters en bellen. Zondagnacht zijn we om 3.15 uur naar het ziekenhuis gegaan omdat de verloskundige de bevalling liever niet meer thuis wilde doen aangezien ik precies 42 weken zwanger was en al 2 weken met behoorlijke weeen liep. Eenmaal in het ziekenhuis bleek dat ik nog maar 2 cm ontsluiting had en dit wilde ook helemaal niet lekker doorzetten. Dus aan de pomp.......maar toen kon ik de weeen helemaal niet meer opvangen en hebben ze om 11.30 uur een ruggeprik gegeven want het was echt niet meer te doen. Helaas bleef me ontsluiting op 5 cm hangen en moest de pomp nog meer verhoogd worden. Dit had eindelijk effect. Ik had na 2 uur al behoorlijke koorts en de kleine had een hele hoge hartfrequentie wat inhield dat ook hij koorts had en waarschijnlijk een infectie via mij had opgelopen. Er werd ook gelijk verteld dat zodra hij geboren werd direct door de kinderarts meegenomen zou worden en dat hij werd opgenomen en aan de antibiotica zou moeten voor 1 week. Ook ik kreeg gelijk antibiotica. Om ongeveer 15.00 uur krreg ik persweeen en werd de pomp van de ruggeprik uitgezet. Na 2 uur persen was ik op en lukte het niet meer. Toen hebben ze de vacuumpomp gebruikt en werd onze zoon van 4300 gram en 5,5 cm geboren. Niet zo gek dus dat het niet zo wilde lukken. Toen eenmaal de placenta er was heb ik een hele heftige bloeding gekregen en 2,5 liter bloed verloren. De volg. dag heb ik dan ook een bloedtransfusie gehad want me hb was 3.3. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen, ik op de kraamafdeling en Mano op de ziekezuigelingen zijn we afgelopen zondag thuisgekomen en kunnen we eindelijk gaan genieten. Mano doet het echt super, mijn herstel gaat iets minder en gaat ook vrij lang duren. Al met al een zware lklus geweest maar het is het waard hoor....................Wij zijn stapelverliefd op onze kleine grote vent.
groet,
Tamara