Marielle

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Marielle,

Goed om te horen dat jullie een afspraak hebben. Dan gebeurt er tenminste iets. Weet je al wanneer je vriend geopereerd wordt? Zitten daar dan nog risico's aan vast. Mischien een hele stomme vraag maar zie je zo'n spatader aan de buitenkant?
Het klinkt heel gek maar ik heb een soort rust gekregen wat betreft zwanger worden sinds we de uitslag weten. Het afgelopen jaar was het iedere maand een soort "moeten" en van "het zal nu wel raak zijn" maar nu dat ik de reden weet dat het nog niet gelukt is en dat de kans klein is dat het op de normale manier lukt, heb ik zoiets van als het spontaan lukt is het mooi meegenomen en dan moet het maar op een andere manier. Ik wilde je nog goed nieuws vertellen waar je mischien ook wat aan hebt. Mijn zusje is bevriend met een stel waarvan de man dus ook weinig zaadcellen had. De week voordat ze hun intakegesprek voor icsi hadden is ze over tijd en nu dus hartstikke zwanger! Het kan dus! Afgelopen donderdag had mijn vriend zijn zaad moeten inleveren voor het tweede onderzoek. Is hij woensdagavond opgenomen in het ziekenhuis... Had het potje nog in zijn toilettas gestopt in de hoop dat... maar hij kon het niet opbrengen wat ik goed kan begrijpen. We moeten dus weer een nieuwe afspraak maken. Het is zo rottig dat je dan zo weer een paar weken verder bent zonder dat er wat gebeurd. Ik ben benieuwd of alle maatregelen (zink, foliumzuur, boxershorts, roken) geholpen hebben. Hopelijk heeft de antibiotica die hij nu krijgt geen invloed... Het gaat in ieder geval goed met hem wat natuurlijk het allerbelangrijkste is. Hoe oud is jouw man eigenlijk? groetjes Noor
 
hoi!
Volgens mij zit er weinig risico's vast aan zo'n ingreep al heb ik wel 1 verhaal gelezen op internet dat een man na de ingreep helemaal geen zaadcellen meer had....Maar zulke verhalen moet je eigenlijk niet lezen want bij elke ingreep kan iets mis gaan. Hadden ze bij jouw man ook een spatader ontdekt? Een spataderzit in de balzak(net zoals op je been onder de huid) en die zorgt ervoor dat het bloed de verkeerde kant op stroomt zodat de temperatuur stijgt in de balzak en de zaadcellen sterven, vandaar de hoge onbeweeglijkheid. Waarom is je man opgenomen in het ziekenhuis?? Mijn man heeft het potje gewoon thuis gevuld en daarna zsm naar het ziekenhuis gebracht. Mijn man is 30 jaar oud, en de jouwe?(lijkt wel of we het over honden hebben hihi)
De laatste tijd voel ik me erg depri. er zijn zoveel mensen om mij heen die snel spontaan zwanger worden. Het is zo oneerlijk verdeeld. En als ik de zekerheid zou hebben dat we ooit een kind van ons zelf zouden krijgen dan kan ik me neerleggen bij het feit dat het langer gaat duren. Maar die zekerheid hebben we niet. Heb jij daar geen moeite mee?
Fijn dat je op dit forum het gevoel krijgt dat je niet alleen bent...

gr
Marielle
 
Hoi,

Fijn om te zien dat mijn berichtje geplaatst is. Ik was gisteren al bang dat het weer niet gelukt was. Kun je die spatader vanaf de buitenkant zien? Wisten jullie het al van tevoren dat die spatader er zat? En als hij dan geopereerd is, is het dan direct weer goed? Wat een persoonlijke vragen toch weer...
Mijn vriend is donderdagavond aan zijn blinde darm geopereerd, die is er dus uit. Volkomen onverwacht en dus op de dag van het inleveren van zijn 2e potje... Hij heeft vandaag heel pittig (en daar ben ik heel trots op en blij mee) uit zichzelf een nieuwe afspraak gemaakt. Hij is met infuus en al naar de polikliniek gelopen. Kan pas 9 december. Er was geen plekje meer vrij. Dus weer wachten. Wel staat hij op een lijst voor het geval er iemand uit valt. Ik hoop het zo. Maar morgen mag hij naar huis en dat vind ik heerlijk!! Mijn vriend is 32, wordt volgende maand 33. Ik begrijp wel wat je bedoelt. Als je nou maar wist dat het ooit lukt, dan maakt het niet uit hoe lang het nog duurt. Maar het is zo vreselijk onzeker en in je omgeving wordt het ene na het andere kindje geboren of is er weer iemand zwanger. Afgelopen zondag was een vriendin van mij op bezoek bij mijn vriend, 4,5 maand zwanger met een aardig buikje. Wij waren al een jaar bezig toen zij begonnen en was het na twee keer raak. Ik heb daar zo'n verdriet om gehad. Natuurlijk gun ik het ze, maar heb er echt moeite mee om haar te zien. Volgende week ga ik op stap met een aantal meiden die of dit jaar of vorig jaar zijn bevallen. Ik voel me dan zo'n buitenbeentje. Hoe gaat jouw man er eigenlijk mee om? Praten jullie erover? Die van mij zegt dat het wel goed komt. Wie weet is er twee weken geleden eentje doorgezwommen, ik zou eind deze week ongesteld moeten worden. Jullie gaan toch ook gewoon door? groetjes Noortje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan