Hoi Allen,
Nu ik 13 weken zwanger ben begin ik er een beetje aan te geloven dat het nu wellicht echt eens goed zou kunnen gaan. Ik ben nu nml zwanger na drie miskramen en vroeg me af of hier bij de mei mama's meerdere moeders zitten met ervaringen met een of meerdere miskramen. Het komt nu eenmaal vaak voor dus het zal zeker zo zijn dacht ik zo.
Het lijkt mij fijn om met jullie gedachten te wisselen over de onzekerheden die ik toch nog af en toe heb. En ik durf ook nog niet echt dingetjes te kopen en zo. Bij mijn eerste zoontje had ik met twaalf weken de kinderkamer zelfs al gekocht, nu durf ik daar nog niet over na te denken.
Mijn voorgeschiedenis:
Eerste zwangerschap verliep perfect met een gezonde zoon als geschenk. Na een jaar mochten we (ivm bekkenproblemen) weer zwanger raken en het was meteen raak. Dolgelukkig, maar van korte duur; miskraam. Hartje is nooit gaan kloppen.
8 maanden later weer zwanger, en dat vond ik dus 8 helse maanden, want ik wilde direct weer zwanger worden, wat dus niet lukte. Zou er dan iets mis zijn met mijn lichaam ging ik me afvragen?
Helaas eindigde deze zwangerschap ook weer in een vroege miskraam; hartje wilde weer niet gaan kloppen. Enkele maanden latergelukkig snel weer aangeteld, maar ook dit eindigde in een miskraam. Toen de medische molen in, maar geen bijzonderheden gevonden.
Nu dus weer zwanger, morgen 13 weken, en ik vond het geen pretje afgelopen tijd. Natuurlijk blij dat je weer aangeteld bent, maar ook zo vaak gedacht dat het weer mis zou gaan. Vier keer tussentijdse bloedingen gehad, maar gelukkig gaat het nog steeds goed. We zijn ook al veel verder dan met alle miskramen, want toen is er nooit hartactiviteit gekomen.
Eigenlijk vind ik van mezelf dat ik nu toch echt moet gaan genieten van de zwangerschap en er een beetje vertrouwen in moet gaan krijgen, maar het lukt me nog niet. Aanstaande woensdag laatste echo (heb tot dan iedere week echo gehad voor mijn gemoedstoestand) en dan wil ik het gewone traject bij de vk in en niet meer naar het ziekenhuis. Hopelijk haalt dat een beetje het medische van de zwangerschap af.
Hoe gaan jullie met die onzekerheid om? Hebben jullie nog tips om te genieten?
Kim 12+6
Nu ik 13 weken zwanger ben begin ik er een beetje aan te geloven dat het nu wellicht echt eens goed zou kunnen gaan. Ik ben nu nml zwanger na drie miskramen en vroeg me af of hier bij de mei mama's meerdere moeders zitten met ervaringen met een of meerdere miskramen. Het komt nu eenmaal vaak voor dus het zal zeker zo zijn dacht ik zo.
Het lijkt mij fijn om met jullie gedachten te wisselen over de onzekerheden die ik toch nog af en toe heb. En ik durf ook nog niet echt dingetjes te kopen en zo. Bij mijn eerste zoontje had ik met twaalf weken de kinderkamer zelfs al gekocht, nu durf ik daar nog niet over na te denken.
Mijn voorgeschiedenis:
Eerste zwangerschap verliep perfect met een gezonde zoon als geschenk. Na een jaar mochten we (ivm bekkenproblemen) weer zwanger raken en het was meteen raak. Dolgelukkig, maar van korte duur; miskraam. Hartje is nooit gaan kloppen.
8 maanden later weer zwanger, en dat vond ik dus 8 helse maanden, want ik wilde direct weer zwanger worden, wat dus niet lukte. Zou er dan iets mis zijn met mijn lichaam ging ik me afvragen?
Helaas eindigde deze zwangerschap ook weer in een vroege miskraam; hartje wilde weer niet gaan kloppen. Enkele maanden latergelukkig snel weer aangeteld, maar ook dit eindigde in een miskraam. Toen de medische molen in, maar geen bijzonderheden gevonden.
Nu dus weer zwanger, morgen 13 weken, en ik vond het geen pretje afgelopen tijd. Natuurlijk blij dat je weer aangeteld bent, maar ook zo vaak gedacht dat het weer mis zou gaan. Vier keer tussentijdse bloedingen gehad, maar gelukkig gaat het nog steeds goed. We zijn ook al veel verder dan met alle miskramen, want toen is er nooit hartactiviteit gekomen.
Eigenlijk vind ik van mezelf dat ik nu toch echt moet gaan genieten van de zwangerschap en er een beetje vertrouwen in moet gaan krijgen, maar het lukt me nog niet. Aanstaande woensdag laatste echo (heb tot dan iedere week echo gehad voor mijn gemoedstoestand) en dan wil ik het gewone traject bij de vk in en niet meer naar het ziekenhuis. Hopelijk haalt dat een beetje het medische van de zwangerschap af.
Hoe gaan jullie met die onzekerheid om? Hebben jullie nog tips om te genieten?
Kim 12+6