Ik zal me even kort voorstellen. Ik ben een vrouw van 30 jaar. Sinds september 2015 proberen mijn partner en ik onze grootste wens in vervulling te laten gaan, helaas nog zonder succes.
Sinds september 2016 zitten wij in de MMM omdat ik al 4 maanden helemaal geen menstruatie had gehad. Pcos is het 'vonnis' met alles wat daarbij komt kijken. Eerst Clomid gehad, dat sloeg goed aan. Meerdere mooie eisprongen gehad en zelfs een zwangerschap, helaas is de zwangerschap geëindigd in een mk in de 6e week. Heel verdrietig was dat, maar ook iets positiefs want het kan blijkbaar wel. Na de mk vol goede moed verder gegaan helaas zonder resultaat. Na de mk nog 1 eisprong gehad en daarna bleek ik resistent te zijn geworden voor Clomid. Na 3 gemiste kansen met Clomid over op de Gonal F met Pregnyl. Maar eerst moet er dan een menstruatie komen. Dus afspraak gemaakt in het zkh, na 3 weken kon ik terecht. Helaas al eerder ongesteld geworden, maar geen plek in het ziekenhuis, dus wachten tot ik een week later de afspraak had. Conclusie na de afspraak slijmvlies te dik, moest eerst maar weer ongesteld worden. Dus weer aan de Primolut voor een week, en weer een gemiste kans. Toen menstruatie en dag 3 beginnen met Gonal f spuiten. Dat heb ik nu ruim 2,5 week gedaan en tot vandaag geen activiteit. Bloed laten prikken en de waarde van Oestradiol was te laag, dus weer geen eisprong in het verschiet. Normaal zou het ziekenhuis de dosis dan verhogen maar helaas zijn ze met de kerstvakantie gesloten, dus kunnen ze niet controleren. Conclusie cyclus afgebroken en weer aan de Primolut en daarna verhoging medicatie en dus weer een gemiste kans.
Ik merk dat de gemiste kansen voor mij erg frustrerend zijn, en voel meer hier erg eenzaam in.
Het is een lang verhaal geworden maar eigenlijk wil ik weten of er meer dames zijn die hier ook ervaring mee hebben. Zo Ja, hoe voelde jij je erbij en hoe ging je er mee om?
Ik lees graag jullie verhaal
Sinds september 2016 zitten wij in de MMM omdat ik al 4 maanden helemaal geen menstruatie had gehad. Pcos is het 'vonnis' met alles wat daarbij komt kijken. Eerst Clomid gehad, dat sloeg goed aan. Meerdere mooie eisprongen gehad en zelfs een zwangerschap, helaas is de zwangerschap geëindigd in een mk in de 6e week. Heel verdrietig was dat, maar ook iets positiefs want het kan blijkbaar wel. Na de mk vol goede moed verder gegaan helaas zonder resultaat. Na de mk nog 1 eisprong gehad en daarna bleek ik resistent te zijn geworden voor Clomid. Na 3 gemiste kansen met Clomid over op de Gonal F met Pregnyl. Maar eerst moet er dan een menstruatie komen. Dus afspraak gemaakt in het zkh, na 3 weken kon ik terecht. Helaas al eerder ongesteld geworden, maar geen plek in het ziekenhuis, dus wachten tot ik een week later de afspraak had. Conclusie na de afspraak slijmvlies te dik, moest eerst maar weer ongesteld worden. Dus weer aan de Primolut voor een week, en weer een gemiste kans. Toen menstruatie en dag 3 beginnen met Gonal f spuiten. Dat heb ik nu ruim 2,5 week gedaan en tot vandaag geen activiteit. Bloed laten prikken en de waarde van Oestradiol was te laag, dus weer geen eisprong in het verschiet. Normaal zou het ziekenhuis de dosis dan verhogen maar helaas zijn ze met de kerstvakantie gesloten, dus kunnen ze niet controleren. Conclusie cyclus afgebroken en weer aan de Primolut en daarna verhoging medicatie en dus weer een gemiste kans.
Ik merk dat de gemiste kansen voor mij erg frustrerend zijn, en voel meer hier erg eenzaam in.
Het is een lang verhaal geworden maar eigenlijk wil ik weten of er meer dames zijn die hier ook ervaring mee hebben. Zo Ja, hoe voelde jij je erbij en hoe ging je er mee om?
Ik lees graag jullie verhaal